بسر بن ابی‌ارطأه در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

بنابر روایتی، واپسین [[فعالیت نظامی]] بسر، لشکرکشی‌های او به سوی [[قسطنطنیه]] است<ref>تاریخ الطبری، طبری، ج۵، ص۱۸۱.</ref>. از این پس، از احوال او اطلاعی در دست نیست، جز آنکه گفته‌اند وی در اواخر [[عمر]] به جون [[مبتلا]] شده بود<ref>انساب الاشراف، بلاذری، ج۳، ص۲۱۶.</ref>. [[حضرت علی]] {{ع}} با [[قلبی]] مالامال از [[اندوه]]، بسر را [[نفرین]] کرده بود. بعد از نفرین [[امام علی]] {{ع}} مدتی نگذشت که [[عقل]] [[بسر بن ارطاه]] مختل شد؛ به طوری که به اطرافیانش می‌گفت [[شمشیر]] مرا بدهید تا بکشم. پس برایش شمشیری از چوب ساختند و در کنار او بالشی می‌گذاشتند و وی آن [[قدر]] با شمشیر چوبی به آن می‌زد که بی‌هوش می‌شد و این گونه بود تا این که در [[سال ۴۸ هجری]] از [[دنیا]] رفت<ref>شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج۲، ص۱۸؛ بحارالانوار، علامه مجلسی، ۳۴، ص۱۱؛ سفینه البحار، شیخ عباس قمی، ج۱، ص۳۰۷ و ۳۰۸؛ الغدیر، علامه امینی، ج۱۱، ص۲۸؛ قاموس الرجال، شوشتری، ج۲، ص۳۰۴.</ref><ref>[[محمد ایوب کاظمی|کاظمی، محمد ایوب]]، [[بسر بن ابی ارطأة (مقاله)|مقاله «بسر بن ابی ارطأة»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۴ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۴، ص:۱۳۳.</ref>

دو نام او را عمیر بن عومیر بن عمران بن جلیس بن سیار بن نزار بن معیص بن عامر بن لوی قرشی عامری و [[کنیه]] او را [[عبدالرحمن]] ذکر کرده‌اند<ref>طبقات کبری، ج۷، ص۴۲۸.</ref>. در [[تاریخ]] ولادتش [[اختلاف]] وجود دارد: گروهی بر این [[عقیده]] هستند که او دو سال قبل از [[رحلت پیامبر]]{{صل}} متولد شده است پس نمی‌توانسته است از ایشان روایتی نقل کند؛ اما بزرگان [[شام]] می‌گویند او [[پیامبر]] را [[درک]] کرده است و از ایشان دو [[حدیث]] [[روایت]] کرده است که این دو حدیث در [[سنن]] ابی‌داود موجود است<ref>الاصابه، ج۱، ص۴۲۲.</ref>.

او از [[پیروان]] و [[شیعیان]] [[معاویه]] و از [[کارگزاران]] او در [[یمن]] و [[حجاز]] ([[مکه]] و [[مدینه]]) در سال چهل [[هجری]] بود. ابن ابی‌ارطاه از طرف معاویه [[مأمور]] بود تا با [[شیعیان امام علی]]{{ع}} به شدید برخورد کند و آنها را تحت تعقیب قرار دهد و به [[قتل]] برساند<ref>الاصابه، ج۱، ص۴۲۲.</ref>.