عبدالله بن ابی بن سلول: تفاوت میان نسخه‌ها

'''[[عبدالله بن ابی بن سلول]]''' رأس [[منافقان]] در [[اسلام]] [[اهل مدینه]] و [[رئیس]] [[خزرج]] در [[جاهلیت]] و معروف به ابن سلول، که نام [[جده]] پدرش بود. وی پس از [[غزوه بدر]] از روی [[نفاق]] اسلام آورد اما در [[جنگ احد]] با سیصد تن از افراد [[قوم]] خویش صحنه [[نبرد]] را ترک کردو به مدینه بازگشت و در جریان آماده شدن برای [[غزوه تبوک]] نیز [[کارشکنی]] بسیار کرد. گفته‌اند چنان بلندبالا بود که چون بر اسب می‌نشست نوک پاهایش به [[زمین]] می‌رسید. پسر او عبدالله از [[نیکان]] [[صحابه]] بود و بخاطر او [[رسول خدا]] بر پدرش [[نماز]] خواند و اورا با پیراهن خود [[کفن]] فرمود<ref>زرکلی، خیرالدین، الاعلام، چاپ دارالعلم للملایین، بیروت ۱۹۹۰م، ج۴، ص ۶۴. المنجد، بطرس حرفوش. المشرف العام، دارالمشرق ص ۴۵۲.</ref>.<ref>[[سید غلام رضا تهامی|تهامی، سید غلام رضا]]، [[فرهنگ اعلام تاریخ اسلام ج۲ (کتاب)|فرهنگ اعلام تاریخ اسلام ج۲]] ص ۱۴۸۹.</ref>.