بغداد در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

کسان دیگری از خاندان نوبختی در این عصر می‌زیستند که هریک در علم و ادب سرآمد بودند از جمله [[ابو اسحاق ابراهیم بن نوبخت]] که کتاب الیاقوت را نوشت. در این عصر فقیهان بزرگ شیعی در بغداد می‌زیستند. از آن جمله [[محمد بن احمد بن جنید اسکافی]] که در نیمه اول قرن چهارم درگذشت. وی تصنیفات زیادی داشته، ولی بنا به گفته [[شیخ طوسی]] گویا به واسطه این‌که قایل به حجّیت قیاس بوده، کتاب‌های وی مطرود و متروک گشت<ref>نشریه موعود، شماره ۳۳، ص ۶۴.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۶۹.</ref>

بغداد پایتخت [[عراق]] کنونی است. این [[شهر]] را «[[منصور]]» [[خلیفه عباسی]] در سال ۱۴۴ هجری بنا نهاد و [[مرکز حکومت]] [[عباسیان]] بود پس از «[[هارون الرشید]]» پایتخت [[عباسیان]] به «[[مرو]]» در [[خراسان]] و سپس به «[[سامرا]]» منتقل شد و دیگر بار بغداد پایتخت سلسله [[عباسی]] قرار گرفت و در این زمان بود که بغداد به اوج [[شکوفایی]] خود رسید. بغداد در این دوره مرکز رفت و آمد [[علما]] از [[ادیان]] مختلف و فرقه‌های متفاوت بود. از جمله [[شیعیان]] در این [[شهر]] بسیار ریشه دوانده بودند و تعداد زیادی از [[یاران]] [[ائمه]] {{عم}} در این [[شهر]] به سر می‌بردند، توجه به [[سلطنت]] [[حاکمان جور]] اغلب در [[تقیه]] و مخفیانه به فعالیت می‌پرداختند. هشام ابن [[حکم]] که از [[یاران خاص]] [[امام صادق]] {{ع}} بود در این [[شهر]] می‌زیسته. [[امام کاظم]] {{ع}} و [[امام جواد]] {{ع}} که توسط [[حاکمان]] وقت به این [[شهر]] احضار می‌شدند، تا بهتر زیر نظر [[حکومت]] باشند، در این [[شهر]] مدفونند و اکنون [[قبور]] ایشان در منطقه‌ای از بغداد به نام [[کاظمیه]] است. پس از [[امام جواد]] {{ع}} به خاطر انتقال پایتخت [[حکومت عباسی]] به [[سامرا]]، [[امام دهم]] و [[امام یازدهم]] [[حضرت]] [[عسکریین]] به آن [[شهر]] [[تبعید]] شدند و در آنجا نیز به [[شهادت]] رسیدند و در منزل مسکونی [[امام هادی]] {{ع}} مدفون شدند و اکنون [[مزار]] ایشان در [[سامرا]] محل [[زیارت]] [[شیعیان]] است. در زمان [[حضرت]] [[امام حسن عسکری]] و [[حضرت مهدی]] {{عم}} [[شیعیان]] در بغداد فعالیت‌های خود را گسترش دادند و وکلای ایشان در این [[شهر]] به سر می‌بردند. در [[دوران غیبت کبری]] نیز چهار تن از [[نایبان]] [[حضرت مهدی]] {{ع}} که واسطه میان آن جناب و [[مردم]] بودند، در بغداد به سر می‌بردند. [[وجوه شرعی]] [[شیعیان]] از جمله [[خمس]] به نزد ایشان در بغداد می‌رسید تا به [[دست حضرت]] برسد و مسائل شرعی را [[مردم]] به واسطه ایشان از [[حضرت]] سؤال می‌کردند. [[عثمان بن سعید]] اولین [[نایب حضرت مهدی]] {{ع}} در محله [[کرخ]] در این [[شهر]] ساکن شد و پس از او سه تن دیگر از [[نایبان]] [[حضرت]]. [[کرخ]] در بغداد به واسطه کثرت سکونت [[شیعیان]] در آن به محله [[شیعیان]] معروف شده بود. پس از [[غیبت صغری]] و شروع [[غیبت کبری]]، به خاطر وجود محدثانی که [[احادیث]] را از [[نایبان]] [[حضرت]] و از [[راویان]] أخذ کرده بودند، بغداد محل رفت و آمد کسانی بود که به دنبال فراگیری [[علوم آل محمد]] {{عم}} بودند. از این روی علمای زیادی از جمله مرحوم کلینی مؤلف کتاب [[شریف]] «[[الکافی]]»، به این [[شهر]] [[مهاجرت]] می‌کردند.