تمدن در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

تمدن واژه‌ای [[عربی]] است که در اصل به معنای [[اخلاق]] شهرنشینان یافتن است.<ref>‌معلوف، المنجد فی اللغهٔ، ۲/۱۷۶۶</ref> این واژه که در [[فارسی]] نیز به معنای [[شهرنشینی]] و خارج‌شدنِ [[جامعه]] از مرحله ابتدایی آمده است،<ref>‌دهخدا، لغتنامه دهخدا، ۴/۶۱۰۹</ref> در اصطلاح تعریف‌های گوناگونی دارد؛ برای مثال باستان‌شناسان تمدن را وجود آثار [[هنری]] و باستانی دانسته‌اند و [[مورخان]] [[میراث]] گذشته یک جامعه را که به [[نسل]] [[آینده]] منتقل می‌شود، [[تمدن]] به حساب آورده‌اند.<ref>‌محمدی، نقش فرهنگ، ۴۷</ref> به [[عقیده]] [[جامعه‌شناسان]] تمدن حالتی مترقی است که در پرتو آن، [[ملت‌ها]] تحت تأثیر دانش‌های جدید قرار می‌گیرند و به نهایت [[ترقی]] خویش در [[علوم]] و [[فنون]] می‌رسند.<ref>‌حجازی، نقش پیامبران در تمدن، ۱۹</ref> برخی تمدن را به مفهوم تعالی [[فرهنگ]] و پذیرش [[نظم اجتماعی]] معنا کرده‌اند.<ref>‌پهلوان، فرهنگ و تمدن، ۳۵۷</ref> با این تعریف، تمدن بدون فرهنگ تحقق نمی‌یابد؛ زیرا زیربنای همه [[تمدن‌ها]]، ساختارهای [[فرهنگی]] است. تمدن هنگامی در جامعه ظهور می‌یابد که [[ناامنی]] و [[هرج و مرج]] از آن رخت بربندد.<ref>‌دورانت، تاریخ تمدن، ۱/۳</ref> از مجموع تعریف‌ها برداشت می‌شود تمدن مربوط به [[زندگی اجتماعی]] و شهری و بعد از مرحله ابتدایی و غارنشینی است<ref>‌پهلوان، فرهنگ و تمدن، ۳۵۷</ref> که با ظهور [[حیات اجتماعی]] و برای استفاده بهتر از امکانات، تمدن و مظاهر آن نمود یافته است.