معقل بن قیس ریاحی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[نصر بن مزاحم]] [[نقل]] می‌کند: [[امیرمؤمنان]] {{ع}} برای رفتن به [[صفین]] و [[جنگ]] با [[معاویه]] در [[نخیله]] خطبه‌ای خواند و [[مردم]] را به حاضر شدن در [[جنگ صفین]] فراخواند و اجازه نداد کسی از این امر [[سرپیچی]] کند. در همین موقعیت، معقل بن قیس ریاحی برخاست و عرضه داشت: ای [[امیرمؤمنان]]، به [[خدا]] [[سوگند]]، تنها بدگمانان از [[همراهی]] با شما تخطی می‌کنند و افراد [[منافق]] و دورو در انجام [[فرمان]] تو درنگ می‌نمایند، بنابراین [[مالک بن حبیب]] را [[مأمور]] کن که متخلفان از [[جنگ]] و کسانی که [[جبهه]] [[جهاد]] را ترک می‌کنند، [[مجازات]] کند.

== معقل بن قیس ریاحی پیشاپیش سپاه امام {{ع}} ==

بعد [[امام]] {{ع}} سفارش‌های [[اخلاقی]] و توصیه‌های ارشادی نمود و خواستار رعایت حال [[رزمندگان]] شد<ref>وقعة صفین، ص۱۴۸؛ شرح ابن ابی الحدید، ج۳، ص۲۰۸.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۳۲۹-۱۳۳۰.</ref>

[[خریت بن راشد]] از [[یاران امیرالمؤمنین]] {{ع}} در [[جنگ صفین]] بود، اما پس از ماجرای [[حکمیت]] و [[شکست]] آن، بنای [[مخالفت با امام]] {{ع}} گذاشت و سی نفر از [[بنی ناجیه]] را با خود همراه کرد و به [[بصره]] و از آنجا به [[اهواز]] فرار کرد و جمعی دیگر از همفکرانش نیز به او پیوستند و از آنجا که در [[جنگ]] با [[زیاد بن خصفه]] (از سوی [[امیرالمؤمنین]] {{ع}}) خود را در حال [[شکست]] می‌دید، شبانه فرار کرد. سپس [[زیاد بن خصفه]] نامه‌ای به [[امام]] {{ع}} نوشت و مراتب را گزارش کرد.

معقل بن قیس ریاحی به [[دستور امام]] {{ع}} در تعقیب [[خریت بن راشد]] برآمد و همراه با [[لشکر]] خود که از [[مردم کوفه]] و [[بصره]] بودند در تعقیب آنها حرکت کرد و به سواحل دریای [[فارس]] وارد شد و در ساحل دریا فرود آمد، همین که خبر آمدن معقل بن قیس ریاحی به [[خریت بن راشد]] رسید، فورا باً گروه‌های همراه و [[مردم]] منطقه به گفت و گو پرداخت و همه آنها را به [[جنگ]] با [[نماینده]] [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} متقاعد نمود و با هر گروهی به تناسب افکارشان محرمانه صحبت کرد و به طرفداران [[عثمان]] می‌گفت: من با شما موافقم که [[عثمان]] مظلومانه کشته شد، به [[شیعیان علی]] که [[عقیده]] خوارجی داشتند می‌گفت: من با شما هستم و [[علی]] [[حق]] نداشته که مردان را در [[دین خدا]] [[حَکَم]] قرار دهد و به کسانی که [[زکات]] نداده بودند، می‌گفت: [[زکات]] را نگه دارید و به [[خویشان]] و [[نزدیکان]] خود و یا به [[مستمندان]] محل بدهید و به [[مسیحیان]] که تازه [[مسلمان]] شده بودند، و از این درگیری و [[جنگ‌های داخلی]] [[رنج]] می‌بردند و [[آیین]] خود را که [[آرامش]] و [[صلح]] بود بر [[اسلام]] ترجیح می‌دادند، به آنها می‌گفت: [[دین]] شما بهتر از [[دین اسلام]] است، زیرا در [[اسلام]] [[خشونت]] است، و با آنها که به [[مسیحیت]] بازگشته بودند، صحبت کرد که اگر [[علی]] بر شما [[پیروز]] شود، مرام او این است که همه شما را می‌کشد، پس [[پایداری]] و [[استقامت]] کنید تا بر شما [[پیروز]] نشود، با این سخنان آنها را هم [[فریب]] داد خلاصه جمعیت زیادی از [[بنی ناجیه]] و گروه‌های دیگر را دور خود جمع کرد و آماده [[جنگ]] شد<ref>وقعة صفین، ص۱۱۷.</ref>.