جریر بن سهم تمیمی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[سنان بن یزید]] [[نقل]] می‌کند: موقعی که ما به سوی [[شام]] در حرکت بودیم، [[جریر]] پیشاپیش [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} در حرکت بود و اشعار حماسی می‌خواند<ref>یکی از ابیات او این بود: {{عربی|وقاتلی من خالف الإماما إني لأرجو أن لقينا العاما}}.</ref> تا به [[مدائن]] رسیدیم، در این جا شعری خواند که [[حضرت]] به او فرمود: "ای [[برادر]] [[بنی تمیم]]، چرا به جای [[شعر]] این [[آیات]] را نخواندی: {{متن قرآن|كَمْ تَرَكُوا مِنْ جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ * وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ * وَنَعْمَةٍ كَانُوا فِيهَا فَاكِهِينَ * كَذَلِكَ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِينَ}}<ref>«چه بسیار بوستان‌ها و چشمه‌ها که از خود باز نهادند * و کشتزارها و کاخ‌هایی ارزشمند را * و شادخواری‌یی که در آن شادمان بودند * بدین‌گونه بود و آنها را به قومی دیگر به ارث وا نهادیم» سوره دخان، آیه ۲۵-۲۸.</ref> سپس فرمود: ای [[برادر]] تميم، اینها روزی خود [[وارث]] بودند و الان مرده‌اند و مورثون شده‌اند، اینها [[کفران]] نعمت‌های خود کردند به دنبال آن نقمت‌ها و [[سختی‌ها]] بر آنها نازل شد. سپس [[حضرت]] در ادامه فرمود: "از [[کفران]] [[نعمت‌ها]] بپرهیزید - این جمله را سه بار تکرار کرد بعد فرمود: نقمت و عقوبت‌ها بر شما وارد خواهد شد"، تا آخر [[حدیث]]<ref>{{متن حدیث|إِيَّاكُمْ وَ كُفْرَ اَلنِّعَمِ لاَ تَحُلَّ بِكُمُ اَلنِّقَمُ}}؛ تاريخ بغداد، ج۹، ص۲۱۳.</ref>از این داستان معلوم می‌شود او به همراه [[امام]] {{ع}} تا [[صفین]] بوده است.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۲۹۵.</ref>