مردم‌سالاری دینی: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

مردم‌سالاری دینی، ساختاری از [[نظم]] [[سیاسی]] است که در چارچوب [[نظام سیاسی اسلام]] مطرح شده است. اگرچه این ساختار در دوره مدرن پیشنهاد شده است اما ماهیتی مدرن ندارد و بر همه سطوح نظم سیاسی؛ «[[نظم سیاسی نبوی]]»، «[[نظم سیاسی علوی]]»، «[[نظم سیاسی مهدوی]]»، و «[[نظم سیاسی نیابی]]» [[فقیه]] محور [[دوره غیبت]]، منطبق می‌شود. همان طور که [[حضرت آیت‌الله خامنه‌ای]] در توصیف [[حکومت مدینه پیامبر]] {{صل}} آن را [[مردم‌سالاری]] می‌نامند<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات دیدار جوانان اصفهان، ۱۲/۸/۱۳۸۰.</ref>. مردم‌سالاری دینی، مفهومی مرکب از دو جزء «مردم‌سالاری» و «[[دینی]]» نیست بلکه [[حقیقت]] واحد درون دینی و جاری در جوهره [[نظام اسلامی]] است که فقط در چارچوب مسائل دینی قابل تعریف است<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات، ۲۲/۵/۱۳۸۰.</ref>. این حقیقت واحد درون دینی در تعین خارجی خود، دارای اجزائی است که در نسبت سنجی ممکن است برخی دارای [[اولویت]] و اهمیت بیشتری باشد. یک جزء «[[دین]]» و [[احکام دینی]] است و جزء دیگر [[مردم]] و خواست عمومی آنهاست و جزء سوم «[[حکومت]]» و نظم سیاسی است که در درون آن، [[سلسله]] مراتبی از نقش‌ها و جایگاه‌های [[تصمیم‌گیری]]، تقنینی و اجرایی به سامان رسیده است و جزء چهارم عنصر [[معنوی]] «[[حاکمیت]]» است که این نظم سیاسی را به مثابه یک واحد مستقل تحت [[آموزه‌های دین]] متمایز ساخته است.