بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحهای تازه حاوی «از علائم حتمی ظهور صیحه و ندای آسمانی است که در آن جبرئیل امین، به معرفی و شناساندن حضرت مهدی {{ع}} با بردن نام ایشان و پدرانشان میپردازد. سپس اعلام میکند که ایشان امیر شماست و باید از او اطاعت کنید. == ندای آسمانی و محتوای آن == *...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
# [[امام صادق]] {{ع}} فرمود:<ref>شیخ صدوق، محمد بن علی، [[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۳۷۲، ب ۳۵، ح ۵؛ خزاز، علی بن محمد، کفایه الأثر، ص ۲۷۱؛ طبرسی، ابو علی فضل بن حسن، اعلام الوری، ج ۲، ص ۲۴۱: {{متن حدیث|"أَلَا إِنَّ الْأَمْرَ لِفُلَانِ بْنِ فُلَانٍ فَفِيمَ الْقِتَالُ"}}</ref> «منادی آسمانی به نام حضرت مهدی {{ع}} بانگ زده میگوید: آگاه باشید که فرمان از آنِ فلان پسر فلان است، دیگر پیکار برای چیست؟»<ref>ر. ک. [[علی اکبر مهدیپور|مهدیپور، علی اکبر]]، [[در آستانه ظهور (کتاب)|در آستانه ظهور]]، ص؟؟ ؟</ref> | # [[امام صادق]] {{ع}} فرمود:<ref>شیخ صدوق، محمد بن علی، [[شیخ صدوق]]، [[کمال الدین و تمام النعمة (کتاب)|کمال الدین و تمام النعمة]]، ج ۲، ص ۳۷۲، ب ۳۵، ح ۵؛ خزاز، علی بن محمد، کفایه الأثر، ص ۲۷۱؛ طبرسی، ابو علی فضل بن حسن، اعلام الوری، ج ۲، ص ۲۴۱: {{متن حدیث|"أَلَا إِنَّ الْأَمْرَ لِفُلَانِ بْنِ فُلَانٍ فَفِيمَ الْقِتَالُ"}}</ref> «منادی آسمانی به نام حضرت مهدی {{ع}} بانگ زده میگوید: آگاه باشید که فرمان از آنِ فلان پسر فلان است، دیگر پیکار برای چیست؟»<ref>ر. ک. [[علی اکبر مهدیپور|مهدیپور، علی اکبر]]، [[در آستانه ظهور (کتاب)|در آستانه ظهور]]، ص؟؟ ؟</ref> | ||
# [[امام رضا]] {{ع}} درباره [[امام مهدی]] {{ع}} میفرمایند<ref>کمال الدین، ص ۳۷۲: {{متن حدیث|"َهُوَ الَّذِي يُنَادِي مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ يَسْمَعُهُ جَمِيعُ أَهْلِ الْأَرْضِ بِالدُّعَاءِ إِلَيْهِ يَقُولأَلَا إِنَّ حُجَّةَ اللَّهِ قَدْ ظَهَرَ عِنْدَ بَیْتِ اللَّهِ فَاتَّبِعُوهُ فَإِنَّ الْحَقَّ مَعَهُ وَ فِیهِ"}}</ref>: «او کسی است که منادی از [[آسمان]] برای او ندا میدهد که همه [[مردم]] میشنوند: «[[آگاه]] باشید که [[حجت خدا]] در [[خانه خدا]] [[ظهور]] کرد، او را [[اطاعت]] کنید، به [[راستی]] که [[حق]] با او و در اوست».<ref>ر. ک: رمضانیان، علی رضا، شرایط و علائم حتمی ظهور، ص ۳۵</ref> | # [[امام رضا]] {{ع}} درباره [[امام مهدی]] {{ع}} میفرمایند<ref>کمال الدین، ص ۳۷۲: {{متن حدیث|"َهُوَ الَّذِي يُنَادِي مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ يَسْمَعُهُ جَمِيعُ أَهْلِ الْأَرْضِ بِالدُّعَاءِ إِلَيْهِ يَقُولأَلَا إِنَّ حُجَّةَ اللَّهِ قَدْ ظَهَرَ عِنْدَ بَیْتِ اللَّهِ فَاتَّبِعُوهُ فَإِنَّ الْحَقَّ مَعَهُ وَ فِیهِ"}}</ref>: «او کسی است که منادی از [[آسمان]] برای او ندا میدهد که همه [[مردم]] میشنوند: «[[آگاه]] باشید که [[حجت خدا]] در [[خانه خدا]] [[ظهور]] کرد، او را [[اطاعت]] کنید، به [[راستی]] که [[حق]] با او و در اوست».<ref>ر. ک: رمضانیان، علی رضا، شرایط و علائم حتمی ظهور، ص ۳۵</ref> | ||
* از جمعبندی روایات این گونه فهمیده میشود که همزمان با ظهور خجسته حضرت بقیة الله منادی آسمانی [[حضرت مهدی]] {{ع}} را با نام خود و نام پدر بزرگوارش معرفی میکند و به جهانیان اعلام میکند که هان ای اهل عالم: حجت خدا ظاهر شد است و حق با او و با [[آل محمد]] {{صل}} است که دیگر دوران ستمگران سپری گردید او امیر شماست و فرمان به دست اوست، از او اطاعت کنید<ref>ر. ک. [[علی اکبر مهدیپور|مهدیپور، علی اکبر]]، [[در آستانه ظهور (کتاب)|در آستانه ظهور]]، | * از جمعبندی روایات این گونه فهمیده میشود که همزمان با ظهور خجسته حضرت بقیة الله منادی آسمانی [[حضرت مهدی]] {{ع}} را با نام خود و نام پدر بزرگوارش معرفی میکند و به جهانیان اعلام میکند که هان ای اهل عالم: حجت خدا ظاهر شد است و حق با او و با [[آل محمد]] {{صل}} است که دیگر دوران ستمگران سپری گردید او امیر شماست و فرمان به دست اوست، از او اطاعت کنید<ref>ر. ک. [[علی اکبر مهدیپور|مهدیپور، علی اکبر]]، [[در آستانه ظهور (کتاب)|در آستانه ظهور]].</ref>. | ||
== واژهشناسی لغوی == | |||
این نشانه، در منابع [[شیعه]] و [[اهل سنت]] با واژههایی چند، بیان شده است؛ از جمله: | |||
# نداء: در لغت به معنای بلند کردن و آشکار ساختن صدا است و گاهی فقط به صدا اطلاق میشود<ref>راغب، المفردات، ماده ندا.</ref> این واژه در قرآن در موارد مختلفی به کار رفته است {{متن قرآن| وَإِذَا نَادَيْتُمْ إِلَى الصَّلاةِ اتَّخَذُوهَا هُزُوًا وَلَعِبًا ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لاَّ يَعْقِلُونَ }}<ref> و چون به نماز بانگ برآورید آن را به ریشخند و بازی میگیرند؛ این از آن روست که آنان گروهی هستند که خرد نمیورزند؛ سوره مائده، آیه ۵</ref>. عموم روایات مربوط به ندای آسمانی، از این واژه بهره بردهاند. | |||
# صیحه: در لغت به معنای فریاد و صدای بلند بوده و در قرآن نیز به کار رفته است. اگر چه در روایات فراوانی صیحه در معنای «ندا» به کار رفته است؛ اما در بعضی، صیحه و ندا دو پدیده دانسته شده است | |||
# صوت: در لغت به معنای صدای سخن است. این واژه در آیاتی از قرآن به کار رفته است {{متن قرآن| وَأَخَذَ الَّذِينَ ظَلَمُواْ الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُواْ فِي دِيَارِهِمْ جَاثِمِينَ}}<ref> و بانگ آسمانی ستمگران را فرو گرفت و در خانههای خویش از پا درافتادند؛ سوره هود، آیه ۶۷.</ref> و اینجا منظور از ندای آسمانی، صدایی است که در آستانۀ ظهور [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} همۀ مردم، آن را از آسمان میشنوند<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج۳، ص ۱۱۸.</ref>. | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} |