آمادگی برای ظهور: تفاوت میان نسخه‌ها

یک سرباز همیشه آماده [[دفاع]] از حریمی است که به او سپرده است. در دعاهای وارد شده همیشه از [[خداوند]] می‌خواهیم که ما را در دولت حقه امام زمان {{ع}} سهیم نماید و در رکاب آن جناب به [[فیض]] [[شهادت]] نایل کند. از این روی باید ما همیشه برای [[خدمت]] به پیشگاه آن [[حضرت]] آمادگی داشته باشیم. این آمادگی دو جنبه می‌تواند داشته باشد، درونی و بیرونی. از جنبه درونی می‌توان [[اعتقاد]] درونی به [[حضرت مهدی]] {{ع}} و عدم [[ناامیدی]] و [[شک]] و [[تردید]]، زنده نگه‌داشتن [[روح]] [[انتظار]] در درون خویش را نام برد. از جنبه بیرونی هم رعایت [[دستورات]] آن [[حضرت]]، سوق دادن [[دوستان]] او به سوی [[معرفت]] ایشان و ساختن بستری مناسب برای ظهور [[منجی آخرالزمان]] را می‌توان برشمرد. البته باید یادآور شد که رمز این [[اعمال]] همان [[اعتقاد]] قلبی است یعنی اگر [[اعتقاد]] قلبی [[سست]] باشد، در [[اعمال]] ظاهری نیز تأثیری منفی خواهد داشت و بالعکس، اگر [[اعتقاد]] درونی، ایمانی [[استوار]] باشد، [[اعمال]] ظاهری هرچند کوچک باشد ارزشی صد چندان پیدا خواهد کرد. مثلاً در [[حدیثی]] [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: باید هر شخصی آمادگی لازم را برای ظهور [[حضرت]] در خود ایجاد کند، هر چند با [[ذخیره]] کردن یک عدد تیر! زیرا زمانی که [[خدا]] این آمادگی را در او دید، شاید چنان عمرش را طولانی سازد که [[حضرت قائم]] {{ع}} را [[درک]] کند<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۵۵.</ref>.