تقلید در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی به بنای عقلا اشکال کرده‌اند که بنای عقلا در جواز تقلید همان بنای عقلای مورد امضای شارع نیست؛ زیرا [[دانش]] عالمانی که در [[زمان]] [[امامان معصوم]]{{ع}} بوده‌اند، دستاورد [[گفتگو]] با [[امام]]{{ع}} بوده و علمشان وجدانی بوده است؛ اما دانش [[عالمان]] این زمان علم تعبدی است که از امارات و [[ظنون]] [[اجتهادی]] به دست آمده و [[جانشین]] واقع گردیده است؛ با توجه به فرق این دو نوع دانش، امضای بنای عقلا در [[رجوع به فقها]]، در زمان حضور امامان معصوم{{ع}}، نمی‌تواند مجوز تقلید در زمان حاضر باشد<ref>امام‌ خمینی، الاجتهاد و التقلید، ۶۴–۶۸.</ref>؛ اما امام‌ خمینی با تکیه بر مبنای [[کلامی]] مبنی بر علم امامان معصوم{{ع}} به [[آینده]] استناد به [[سیره عقلا]] را معتبر می‌شمارد؛ زیرا اگر [[سیره]] و روش عقلا در آینده مقبول امام{{ع}} نبود، باید [[نارضایتی]] خود را بیان می‌داشت و از آن سیره منع می‌کرد؛ این در حالی است که منعی نرسیده و همین موجب شرعی‌ بودن سیره عقلا در [[رجوع جاهل به عالم]] است. ایشان روایات متعددی مبنی بر ارجاع [[مردم]] به [[راویان احادیث]] و [[اصحاب ائمه]]{{ع}} را نقل می‌کند و یکی‌ بودن [[حقیقت]] [[اجتهاد]] زمان حضور [[معصومان]]{{ع}} با اجتهاد در [[عصر غیبت]] را دلیل بر [[مشروعیت]] [[تقلید]] در عصر حاضر می‌داند.<ref>امام‌ خمینی، الاجتهاد و التقلید، ۶۹–۸۲.</ref>.<ref>[[اکبر زراعتیان|زراعتیان، اکبر]]، [[تقلید - زراعتیان (مقاله)|مقاله «تقلید»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۳ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]]، ج۳، ص۴۷۲ – ۴۷۶.</ref>

=== [[اعلمیت]] ===