روابط بین‌الملل: تفاوت میان نسخه‌ها

روشی در عرصۀ بین‌المللی که بر اتخاذ دو رویکرد [[مبارزه]] و [[سازش]] نسبی تأکید می‌کند. طرفداران این روش ([[سیاست]] کج‌دار و مریز) که سیاست [[مسالمت]] و سازش را به طور نسبی، منطقی می‌انگارند، بر این باورند که می‌توان از هر دو [[شیوه جنگ]] و [[گریز]] و سیاست کجدار و مریز به تناسب شرایط [[زمان]] و [[قدرت]] [[دشمن]] استفاده نمود و گهی [[ستیز]] و گاه سازش را برگزید!

این روش در [[حقیقت]] همان سیاست [[انعطاف‌پذیری]] و [[تقیه]] در [[اسلام]] است که در عرصه [[تنازع]] بقا برای [[حفظ]] [[حیات]]، [[جنگ]] و گریز را اجتناب‌ناپذیر می‌کند. صرف نظر از ارزیابی مبنا و [[منطق]] [[دینی]] و [[تجربی]] آن اصولاً، نتیجه مطلوب حامیان سیاست سازش را به دست نمی‌دهد و اجتناب‌ناپذیری [[غرب‌ستیزی]] و استکبار‌زدایی را [[نفی]] نمی‌کند<ref>فقه سیاسی، ج۱۰، ص۲۵۱.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۲ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی ج۲]]، ص ۱۴۹.</ref>

== جستارهای وابسته ==