گستره عصمت امام در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

| پرسش مرتبط  = عصمت (پرسش)

}}

'''[[عصمت]]''' در لغت به معنای [[حفظ]] و نگهداری و نیز به معنای منع کردن آمده است. این واژه در اصطلاح متکلمان امامیه، گاه به لطفی از جانب [[خدای متعال]] به [[برگزیدگان]] خود و گاه نیز به ملکه‌ای تعبیر شده که به موجب آن، امامان اثنی عشر به رغم داشتن [[قدرت]] بر انجام [[گناهان]]، از هر گونه [[خطا]] و [[اشتباه]]، [[گناه]] و [[عصیان]] در تمام مراحل [[زندگی]]، حتی قبل از [[امامت]] و در [[زمان]] کودکی، مصون هستند. در نتیجه به وسیله این صفت، از [[سهو]] و [[نسیان]] هم مبرّا و [[پاک]] هستند. [[امام]] به ملاحظه جایگاه و مسؤولیتی که دارد باید مصون از هر گونه [[خطا]] و [[عیب]] باشد، زیرا عدم [[مصونیت]] از [[عصیان]] و [[لغزش]] و یا داشتن هر گونه [[عیب]] و نقص مانع به انجام رسیدن کارهایی است که بر عهده [[امام]] قرار داده شده است. توجه به [[حقیقت]] [[منصب]] و [[جایگاه امامت]] و توجه به [[وظائف]] و [[شئون امام]] به عنوان [[جانشین پیامبر]] {{صل}} و نگاه و تأمل در بحث‌های مرتبط با گستره [[عصمت پیامبر]] و [[شبهات]] مربوط به آن بخشی از آنچه در اینجا لازم است بدانیم را تأمین می‌‌سازد.

در بحث موسوم به «گستره عصمت امام» یا «قلمرو عصمت امام»، از نگاه [[مکتب اهل بیت]] {{عم}} سه نظریه وجود دارد، بیشتر علمای شیعه در همۀ [[افعال]] ـ حتی در زندگی شخصی خود؛ نظیر کارهای روزمره ـ قائل به [[عصمت]] هستند. اما در اینکه گستره عصمت امام چقدر است و کدام شاخه‌ها را دربرمی‌گیرد، نظریات مختلفی میان متکلمان امامیه وجود دارد. گستره عصمت را در یک تقسیم کلی می‌توان به گستره زمانی و گستره متعلق تقسیم نمود. هر کدام از این دو قسم نیز خود به شاخه‌های دیگری تقسیم می‌شوند. در گستره زمانی به دنبال [[اثبات عصمت]] [[امامان]] پیش یا پس از تصدی منصب [[امامت]] هستیم. در گستره متعلق نیز به طرح و بررسی دیدگاه متکلمان در مورد [[عصمت]] [[امامان]] از انواع [[معاصی]]، کبیره و صغیره، [[خطا]]، [[سهو]] و [[نسیان]] و نیز [[عصمت]] در امور عادی [[زندگی]]، [[عصمت]] در تبیین و عمل به [[دین]] و [[عصمت]] در نظریات [[علمی]] غیر [[دینی]] می‌پردازیم.