←تربیت امام علی در دامان پیامبر خاتم
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
[[امام]] {{ع}} در [[نهج البلاغه]]، شدت علاقه و [[اعتماد]] [[پیامبر]] را نسبت به خود اینگونه گزارش می‌کند: «شما از [[منزلت]] من در نزد [[رسول الله]] {{صل}} آگاهید، هم از جهت [[خویشاوندی]] و هم از آن جهت که [[حرمت]] خاصی برای من می‌شناخت. من خردسال بودم که مرا در کنار خود می‌نشاند و به سینه خود می‌چسبانید و در بستر خود می‌خوابانید و تن من به تن او می‌سایید و بوی خوش خود را به مشام من می‌رسانید. گاه چیزی را می‌جوید و در دهان من می‌نهاد. او هرگز نه دروغی از من شنید و نه در رفتارم خطایی دید»<ref>ر.ک: نهج البلاغه، خطبه ۲۳۴.</ref>.<ref>ر.ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۹۸؛ [[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]؛ [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]] ص ۹۴؛ [[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۵۷۱-۵۸۶.</ref> | [[امام]] {{ع}} در [[نهج البلاغه]]، شدت علاقه و [[اعتماد]] [[پیامبر]] را نسبت به خود اینگونه گزارش می‌کند: «شما از [[منزلت]] من در نزد [[رسول الله]] {{صل}} آگاهید، هم از جهت [[خویشاوندی]] و هم از آن جهت که [[حرمت]] خاصی برای من می‌شناخت. من خردسال بودم که مرا در کنار خود می‌نشاند و به سینه خود می‌چسبانید و در بستر خود می‌خوابانید و تن من به تن او می‌سایید و بوی خوش خود را به مشام من می‌رسانید. گاه چیزی را می‌جوید و در دهان من می‌نهاد. او هرگز نه دروغی از من شنید و نه در رفتارم خطایی دید»<ref>ر.ک: نهج البلاغه، خطبه ۲۳۴.</ref>.<ref>ر.ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۹۸؛ [[عبدالمجید زهادت|زهادت، عبدالمجید]]، [[معارف و عقاید ۵ ج۱ (کتاب)|معارف و عقاید ۵]]؛ [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]] ص ۹۴؛ [[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۵۷۱-۵۸۶.</ref> | ||
از [[امام]] [[زین العابدین]] {{ع}} [[نقل]] شده است که فرمودند: "هنگامی که [[امام علی]] [[کودک]] بود و در دامان [[رسول خدا]] قرار داشت حضرت گوشت و خرما را می‌جوید و چون نرم می‌شد در دهان [[علی]] می‌گذاشت"<ref>{{متن حدیث| كَانَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ يَمْضَغُ اَللَّحْمَةَ وَ اَلتَّمْرَةَ حَتَّى تَلِينَ فَيَجْعَلُهَا فِي فَمِ عَلِيٍّ وَ هُوَ صَغِيرٌ فِي حَجْرِهِ}}؛ شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج۱۳، ص۲۰۰.</ref>. | |||
[[فضل بن عباس]] می‌گوید: از پدرم، [[عباس]] پرسیدم: [[رسول خدا]] {{صل}} کدام یک از پسرانش را بیشتر [[دوست]] می‌داشت؟ گفت: "[[علی بن ابی طالب]] را". گفتم: من از پسران [[رسول خدا]] {{صل}} پرسیدم، شما [[علی]] را که عموزاده اوست نام بردی؟ پدرم در پاسخ گفت: زیرا [[رسول خدا]] {{صل}}، [[علی]] را از همه فرزندانش بیشتر [[دوست]] داشت و از همه آنها به او مهربان‌تر بود. هیچ گاه نشد که [[علی]] را در [[کودکی]] از خود جدا کند، مگر در سفری که برای [[خدیجه]] بود. هیچ پدری را ندیدم که نسبت به فرزندش مهربان‌تر از [[رسول خدا]] به [[علی]] باشد و هیچ [[فرزندی]] را هم ندیدم که در [[اطاعت]] از پدرش مثل [[علی]] از [[رسول خدا]] [[اطاعت]] کند<ref>شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج۱۳، ص۲۰۰.</ref>.<ref>[[حبیب عباسی| عباسی، حبیب]]، [[علی بن ابی‌طالب (مقاله)| مقاله «علی بن ابی‌طالب»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۱، ص۱۳۰.</ref> | |||
== از بعثت تا [[هجرت رسول خدا]] {{صل}} == | == از بعثت تا [[هجرت رسول خدا]] {{صل}} == | ||