سیاست‌های اداری امام علی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[امام علی]] {{ع}}: به [[خدا]] [[سوگند]]، [[معاویه]] از من زیرک‌تر نیست؛ لکن او [[پیمان]] شکنی می‌کند و [[معصیت]] می‌ورزد، و اگر نبود که [[پیمان]] شکنی، [[زشت]] و [[ناپسند]] است، من از زیرک‌ترین [[مردمان]] بودم؛ لکن هر [[پیمان]] شکنی‌ای، [[معصیت]] است و هر معصیتی، [[کفر]] و [[ناسپاسی]] است؛ و برای هر [[پیمان شکن]]، پرچمی است که در [[قیامت]]، بدان شناخته گردد. به [[خدا]] [[سوگند]]، با [[فریب]]، غافلگیر نشوم و در [[سختی‌ها]]، [[ناتوان]] نشوم<ref>{{متن حدیث|عنه {{ع}}: وَاللهِ ما مُعاوِیةُ بِأَدهی‌ مِنی، ولکنهُ یغدِرُ ویفجُرُ، ولَولا کراهِیةُ الغَدرِ لَکنتُ مِن أدهَی الناسِ، ولکن کل غُدَرَةٍ فُجَرَةٌ، وکل فُجَرَةٍ کفَرَةٌ، ولِکل غادِرٍ لِواءٌ یعرَفُ بِهِ یومَ القِیامَةِ. وَاللهِ ما استَغفَلُ بِالمَکیدَةِ، ولا استَغمَزُ بِالشدیدَةِ}} (نهج البلاغة، خطبه ۲۰۰).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۲۷۲-۲۷۸.</ref>

[[امام علی]] {{ع}}‌- در سفارش‌نامه‌اش به [[مالک اشتر]]-: [[حق]] را از آنِ هر که بود، بر عهده گیر، نزدیک یا دور، و در این راه، [[شکیبا]] باش و آن را به حساب [[خداوند]] بگذار، هر چند این [[رفتار]]، با [[نزدیکان]] و [[خویشاوندان]] و اطرافیانت باشد، و پایان آن را با همه‌ دشواری‌ای که دارد، طلب کن؛ زیرا که پایان آن، [[پسندیده]] است<ref>{{متن حدیث|الإمام علی {{ع}}- فی عَهدِهِ إلی‌ مالِک الأَشتَرِ-: ألزِمِ الحَق مَن لَزِمَهُ مِنَ القَریبِ وَالبَعیدِ، وکن فی ذلِک صابِراً مُحتَسِباً، واقِعاً ذلِک مِن قَرابَتِک وخاصتِک حَیثُ وَقَعَ، وَابتَغِ عاقِبَتَهُ بِما یثقُلُ عَلَیک مِنهُ، فإِن مَغَبةَ ذلِک مَحمودَةٌ}} (نهج البلاغة، نامه ۵۳).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۲۷۲-۲۷۸.</ref>

[[الغارات‌ (کتاب)|الغارات‌]]- در گزارشی درباره [[نجاشی]] شاعر-: [[نجاشی]] در [[جنگ صفین]]، شاعر [[علی]] {{ع}} بود. در [[کوفه]] باده نوشید و [[امیرمؤمنان]] او را حد زد. وی [[خشمگین]] شد و به [[معاویه]] پیوست و [[علی]] {{ع}} را هجو کرد. هنگامی که [[علی]] {{ع}} [[نجاشی]] را حد زد، همراهان [[علی]] {{ع}} از [[قبیله]] [[یمانی]]، [[خشمگین]] شدند. نزدیک‌ترین فرد این [[قبیله]] به [[امیرمؤمنان]]، [[طارق بن عبدالله نَهدی]] بود که بر [[علی]] {{ع}} وارد شد و گفت: ای [[امیرمؤمنان]]! [[گمان]] نمی‌کردیم که معصیتکاران و طاعت‌پیشگان، جدایی‌طلبان و همگرایان، نزد [[پیشوایان]] [[عدالت]] و سرچشمه‌های [[فضیلت]]، در [[کیفر]] برابر باشند، تا اینکه رفتارت را با برادرم [[حارث نجاشی‌]] دیدم. سینه‌هایمان را به درد آوردی، امورمان را از هم گسستی و ما را بر راهی واداشتی که پیش از آن، [[گمان]] می‌کردیم رونده‌اش به [[آتش]] در می‌غلتد. [[علی]] {{ع}} فرمود: "و به [[درستی]] که این کار، گران است، مگر بر فروتنان"<ref>بقره، آیه ۴۵.</ref>. ای برادرِ [[قبیله]] بنی نهد! مگر او [[مرد]] [[مسلمانی]] نبود که یکی از [[محرمات]] [[خداوند]] را هتک کرد و ما حدی را که کفاره‌اش بود، بر او جاری ساختیم؟ [[خدای متعال]] می‌فرماید: "و البته نباید [[دشمنی]] گروهی، شما را بر آن دارد که به [[عدالت]] [[رفتار]] نکنید. [[عدالت]] پیشه کنید که آن به [[پرهیزگاری]] نزدیک‌تر است"<ref>مائده، آیه ۸.</ref>"<ref>الغارات، ج ۲، ص ۵۳۳ و، ص ۵۳۹.</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۲۷۲-۲۷۸.</ref>

[[پیامبر]] {{صل}}: زبانتان را از [ایراد به‌] [[علی بن ابی طالب]] {{ع}} بردارید. به [[درستی]] که او درباره [اجرای مقررات‌] [[خداوند]] عز و جل، سختگیر است و در دینش سازشکار نیست<ref>{{متن حدیث|رسول الله {{صل}}: ارفَعوا ألسِنَتَکم عَن عَلِی بنِ أبی طالِبٍ، فَإِنهُ خَشِنٌ فی ذاتِ اللهِ عَز وجَل، غَیرُ مُداهِنٍ فی دینِهِ}} (الارشاد، ج ۱، ص ۱۷۳).</ref>.