بدون خلاصۀ ویرایش
(←مقدمه) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
عید نزد هر قوم و ملتی، عبارت است از: روزی که در آن روز به افتخار موهبتی اختصاصی نائل آمده باشند<ref>لسان العرب، ج۴، ص۴۵۹.</ref>. بر این اساس [[اعیاد]] [[ملت‌ها]] نسبت به یکدیگر متفاوت خواهد بود؛ چنان که بسیاری از آنها روز [[استقلال]] و [[رهایی]] خویش از بند [[استعمار]] را به عنوان روز عید ملی تلقی نموده و در آن روز به شادی می‌پردازند. بنابراین باید گفت: عید به معنای اصطلاحی‌اش یک [[سنت]] بشری است که جهت [[بزرگداشت]] حوادث مهم و [[سرنوشت]] ساز، هر سال تکرار می‌گردد<ref>[[سید مصطفی حسینی رودباری|حسینی رودباری، سید مصطفی]]، [[عید فطر (مقاله)| مقاله «عید فطر»]]، ص۱۷۵.</ref>. | عید نزد هر قوم و ملتی، عبارت است از: روزی که در آن روز به افتخار موهبتی اختصاصی نائل آمده باشند<ref>لسان العرب، ج۴، ص۴۵۹.</ref>. بر این اساس [[اعیاد]] [[ملت‌ها]] نسبت به یکدیگر متفاوت خواهد بود؛ چنان که بسیاری از آنها روز [[استقلال]] و [[رهایی]] خویش از بند [[استعمار]] را به عنوان روز عید ملی تلقی نموده و در آن روز به شادی می‌پردازند. بنابراین باید گفت: عید به معنای اصطلاحی‌اش یک [[سنت]] بشری است که جهت [[بزرگداشت]] حوادث مهم و [[سرنوشت]] ساز، هر سال تکرار می‌گردد<ref>[[سید مصطفی حسینی رودباری|حسینی رودباری، سید مصطفی]]، [[عید فطر (مقاله)| مقاله «عید فطر»]]، ص۱۷۵.</ref>. | ||
== منشأ | == منشأ عید و معیار ارزش‌گذاری در آن == | ||
دقت در معنای اصطلاحی عید، بیانگر آن است که منشأ عید در نزد ملت‌ها، پیدایش تحولی مثبت و سازنده در [[سیر]] تکاملی آنان است؛ از این رو به حوادث [[ذلت]] بار یا غم‌انگیز که ایامش هر سال تکرار می‌گردد به دیده «[[عزا]]» ـ در برابر عید ـ می‌نگرند. | دقت در معنای اصطلاحی عید، بیانگر آن است که منشأ عید در نزد ملت‌ها، پیدایش تحولی مثبت و سازنده در [[سیر]] تکاملی آنان است؛ از این رو به حوادث [[ذلت]] بار یا غم‌انگیز که ایامش هر سال تکرار می‌گردد به دیده «[[عزا]]» ـ در برابر عید ـ می‌نگرند. | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
در [[قرآن کریم]] «واژه عید» نسبت به [[روز]] نزول [[مائده]] آسمانی که موهبتی ویژه از ناحیه [[خداوند متعال]] به [[عیسی]]{{ع}} و پیروانش بود، اطلاق گردیده است: {{متن قرآن|اللَّهُمَّ رَبَّنَا أَنْزِلْ عَلَيْنَا مَائِدَةً مِنَ السَّمَاءِ تَكُونُ لَنَا عِيدًا لِأَوَّلِنَا وَآخِرِنَا}}<ref>«خداوندا! ای پروردگار ما! خوانی از آسمان بر ما فرو فرست تا برای ما، برای آغاز و انجام ما عیدی و نشانه‌ای از سوی تو باشد» سوره مائده، آیه ۱۱۴.</ref> خداوندا فرو فرست بر ما خوانی از [[آسمان]] تا برای همه ما از اولین و آخرین، عیدی باشد. مسیحیان از آن زمان تاکنون، روز نزول مائده را که یکشنبه اتفاق افتاد به دیده احترام نگریسته و آن روز را روز تعطیل خودشان در طول هفته برگزیده‌اند. | در [[قرآن کریم]] «واژه عید» نسبت به [[روز]] نزول [[مائده]] آسمانی که موهبتی ویژه از ناحیه [[خداوند متعال]] به [[عیسی]]{{ع}} و پیروانش بود، اطلاق گردیده است: {{متن قرآن|اللَّهُمَّ رَبَّنَا أَنْزِلْ عَلَيْنَا مَائِدَةً مِنَ السَّمَاءِ تَكُونُ لَنَا عِيدًا لِأَوَّلِنَا وَآخِرِنَا}}<ref>«خداوندا! ای پروردگار ما! خوانی از آسمان بر ما فرو فرست تا برای ما، برای آغاز و انجام ما عیدی و نشانه‌ای از سوی تو باشد» سوره مائده، آیه ۱۱۴.</ref> خداوندا فرو فرست بر ما خوانی از [[آسمان]] تا برای همه ما از اولین و آخرین، عیدی باشد. مسیحیان از آن زمان تاکنون، روز نزول مائده را که یکشنبه اتفاق افتاد به دیده احترام نگریسته و آن روز را روز تعطیل خودشان در طول هفته برگزیده‌اند. | ||
نکته مهم آنکه در این [[آیه شریفه]]، کلمه «عید»، به عنوان [[فلسفه]] و علت برای نزول مائده آسمانی آمده است. به دیگر سخن چون فلسفه نزول مائده آسمانی، [[اطمینان قلب]] و زدودن وساوس [[نفسانی]] و [[تقرب]] بیشتر به ساحت [[الهی]] بود<ref>این مطلب از آیه شریفه {{متن قرآن|قَالُوا نُرِيدُ أَنْ نَأْكُلَ مِنْهَا وَتَطْمَئِنَّ قُلُوبُنَا وَنَعْلَمَ أَنْ قَدْ صَدَقْتَنَا وَنَكُونَ عَلَيْهَا مِنَ الشَّاهِدِينَ}} «گفتند: بر آنیم تا از آن بخوریم و دل‌هایمان اطمینان یابد و بدانیم که تو، به ما راست گفته‌ای و بر آن از گواهان باشیم» سوره مائده، آیه ۱۱۳. استفاده می‌گردد.</ref>، | نکته مهم آنکه در این [[آیه شریفه]]، کلمه «عید»، به عنوان [[فلسفه]] و علت برای نزول مائده آسمانی آمده است. به دیگر سخن چون فلسفه نزول مائده آسمانی، [[اطمینان قلب]] و زدودن وساوس [[نفسانی]] و [[تقرب]] بیشتر به ساحت [[الهی]] بود<ref>این مطلب از آیه شریفه {{متن قرآن|قَالُوا نُرِيدُ أَنْ نَأْكُلَ مِنْهَا وَتَطْمَئِنَّ قُلُوبُنَا وَنَعْلَمَ أَنْ قَدْ صَدَقْتَنَا وَنَكُونَ عَلَيْهَا مِنَ الشَّاهِدِينَ}} «گفتند: بر آنیم تا از آن بخوریم و دل‌هایمان اطمینان یابد و بدانیم که تو، به ما راست گفته‌ای و بر آن از گواهان باشیم» سوره مائده، آیه ۱۱۳. استفاده می‌گردد.</ref>، عید بودن چنین روزی نیز که هر سال تکرار می‌گردد، همین ویژگی‌ها را نیز در برخواهد داشت. | ||
در [[روایات]] نیز واژه «عید» به مواردی اطلاق گردیده است که [[انسان]] به مرتبتی از کمال یا تقرب [[الهی]] نائل آمده باشد. [[سخن]] معروف [[حضرت امیر]]{{ع}} که فرمود: {{متن حدیث|كُلُّ يَوْمٍ لَا يُعْصَى اللَّهُ فِيهِ فَهُوَ يَوْمُ عِيدٍ}}<ref>نهج البلاغه، حکمت ۴۲۸.</ref> باید به همین معنای عام دانست<ref>[[سید مصطفی حسینی رودباری|حسینی رودباری، سید مصطفی]]، [[عید فطر (مقاله)| مقاله «عید فطر»]]، ص۱۷۵ - ۱۷۶.</ref>. | در [[روایات]] نیز واژه «عید» به مواردی اطلاق گردیده است که [[انسان]] به مرتبتی از کمال یا تقرب [[الهی]] نائل آمده باشد. [[سخن]] معروف [[حضرت امیر]]{{ع}} که فرمود: {{متن حدیث|كُلُّ يَوْمٍ لَا يُعْصَى اللَّهُ فِيهِ فَهُوَ يَوْمُ عِيدٍ}}<ref>نهج البلاغه، حکمت ۴۲۸.</ref> باید به همین معنای عام دانست<ref>[[سید مصطفی حسینی رودباری|حسینی رودباری، سید مصطفی]]، [[عید فطر (مقاله)| مقاله «عید فطر»]]، ص۱۷۵ - ۱۷۶.</ref>. | ||