توحید در حاکمیت: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۷: خط ۷:


== مقدمه ==
== مقدمه ==
[[قرآن کریم]] افزون بر اینکه [[خداوند]] را به عنوان [[فرمانروا]] و [[حاکم]] منزه از هر [[عیب]] و نقصی معرفی می‌کند: {{متن قرآن|هُوَ اللَّهُ الَّذِي لا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ }}<ref> اوست خداوندی که هیچ خدایی جز او نیست، فرمانفرمای بسیار پاک بی‌عیب، ایمنی‌بخش، گواه راستین، پیروز کام‌شکن بزرگ منش؛ پاکاکه خداوند است از آنچه (بدو) شرک می‌ورزند؛ سوره حشر، آیه۲۳.</ref> با صراحت [[فرمانروایی]] و [[حاکمیت]] [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] و موجودات میان آنها را به صورت [[حصر]] به او اختصاص می‌دهد: {{متن قرآن|وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا }}<ref> و فرمانفرمایی آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آنهاست از آن خداوند است؛ سوره مائده، آیه۱۷.</ref> و او را از شریک در [[فرمانروایی]] مبرّا می‌خواند: {{متن قرآن|وَلَم يَكُن لَّهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ }}<ref> و را در فرمانروایی انبازی؛ سوره اسراء، آیه۱۱۱.</ref>؛ همچنین برخی [[آیات]] [[خدا]] را مالک [[فرمانروایی]] معرفی می‌‌کنند که [[فرمانروایی]] را به هرکس بخواهد می‌بخشد یا از هرکس بخواهد بازپس می‌گیرد: {{متن قرآن|قُلِ اللَّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَن تَشَاء وَتَنزِعُ الْمُلْكَ مِمَّن تَشَاء وَتُعِزُّ مَن تَشَاء وَتُذِلُّ مَن تَشَاء بِيَدِكَ الْخَيْرُ إِنَّكَ عَلَىَ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ }}<ref> بگو خداوندا! ای دارنده فرمانروایی! به هر کس بخواهی فرمانروایی می‌بخشی و از هر کس بخواهی فرمانروایی را باز می‌ستانی و هر کس را بخواهی گرامی می‌داری و هر کس را بخواهی خوار می‌گردانی؛ نیکی در کف توست بی‌گمان تو بر هر کاری توانایی؛ سوره آل عمران، آیه۲۶.</ref>، چنان که در [[آیه]] ۱ [[سوره]] [[مُلک]] مطلق [[مُلک]] و [[فرمانروایی]] را به دست او می‌سپارد: {{متن قرآن|تَبَارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ }}<ref> بزرگوار است آنکه پادشاهی در کف اوست و او بر هر کاری تواناست؛ سوره ملک، آیه۱.</ref>.
[[قرآن کریم]] افزون بر اینکه [[خداوند]] را به عنوان [[فرمانروا]] و [[حاکم]] منزه از هر [[عیب]] و نقصی معرفی می‌کند: {{متن قرآن|هُوَ اللَّهُ الَّذِي لا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْمَلِكُ الْقُدُّوسُ السَّلامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَيْمِنُ الْعَزِيزُ الْجَبَّارُ الْمُتَكَبِّرُ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا يُشْرِكُونَ }}<ref> اوست خداوندی که هیچ خدایی جز او نیست، فرمانفرمای بسیار پاک بی‌عیب، ایمنی‌بخش، گواه راستین، پیروز کام‌شکن بزرگ منش؛ پاکاکه خداوند است از آنچه (بدو) شرک می‌ورزند؛ سوره حشر، آیه۲۳.</ref> با صراحت [[فرمانروایی]] و [[حاکمیت]] [[آسمان‌ها]] و [[زمین]] و موجودات میان آنها را به صورت [[حصر]] به او اختصاص می‌دهد: {{متن قرآن|وَلِلَّهِ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا }}<ref> و فرمانفرمایی آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آنهاست از آن خداوند است؛ سوره مائده، آیه۱۷.</ref> و او را از شریک در [[فرمانروایی]] مبرّا می‌خواند: {{متن قرآن|وَلَم يَكُن لَّهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ }}<ref> و را در فرمانروایی انبازی؛ سوره اسراء، آیه۱۱۱.</ref>؛ همچنین برخی [[آیات]] [[خدا]] را مالک [[فرمانروایی]] معرفی می‌‌کنند که [[فرمانروایی]] را به هرکس بخواهد می‌بخشد یا از هرکس بخواهد بازپس می‌گیرد: {{متن قرآن|قُلِ اللَّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَن تَشَاء وَتَنزِعُ الْمُلْكَ مِمَّن تَشَاء وَتُعِزُّ مَن تَشَاء وَتُذِلُّ مَن تَشَاء بِيَدِكَ الْخَيْرُ إِنَّكَ عَلَىَ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ }}<ref> بگو خداوندا! ای دارنده فرمانروایی! به هر کس بخواهی فرمانروایی می‌بخشی و از هر کس بخواهی فرمانروایی را باز می‌ستانی و هر کس را بخواهی گرامی می‌داری و هر کس را بخواهی خوار می‌گردانی؛ نیکی در کف توست بی‌گمان تو بر هر کاری توانایی؛ سوره آل عمران، آیه۲۶.</ref>، چنان که در [[آیه]] {{متن قرآن|تَبَارَكَ الَّذِي بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ }}<ref> بزرگوار است آنکه پادشاهی در کف اوست و او بر هر کاری تواناست؛ سوره ملک، آیه۱.</ref> مطلق [[مُلک]] و [[فرمانروایی]] را به دست او می‌سپارد.


[[خدای سبحان]] هم مالک است و هم مَلِک و [[مالکیت]] [[حقیقی]] او از [[مُلک]] تکوینی‌اش منفک نیست، برخلاف مالک و مَلِک اعتباری که ممکن است از یکدیگر جدا باشند؛ همانند کسی که مالِک [[مالی]] است؛ ولی بر اثر دور افتادن از آن و عدم امکان [[تصرف]]، نسبت به آن مَلک نیست<ref>تفسیر موضوعی، ج ۲، ص ۴۱۸.</ref>.
[[خدای سبحان]] هم مالک است و هم مَلِک و [[مالکیت]] [[حقیقی]] او از [[مُلک]] تکوینی‌اش منفک نیست، برخلاف مالک و مَلِک اعتباری که ممکن است از یکدیگر جدا باشند؛ همانند کسی که مالِک [[مالی]] است؛ ولی بر اثر دور افتادن از آن و عدم امکان [[تصرف]]، نسبت به آن مَلک نیست<ref>تفسیر موضوعی، ج ۲، ص ۴۱۸.</ref>.
۱۱۵٬۱۸۳

ویرایش