جز
جایگزینی متن - 'صدیقه طاهره' به 'صدیقه طاهره'
جز (جایگزینی متن - 'ابن شهر آشوب' به 'ابن‌شهرآشوب') |
جز (جایگزینی متن - 'صدیقه طاهره' به 'صدیقه طاهره') |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
== پیشی‌گرفتن در [[سلام]] == | == پیشی‌گرفتن در [[سلام]] == | ||
[[سبقت]] گرفتن در [[سلام کردن]] نیز از جمله خصایل [[اخلاقی]] ثابت و مستمر معصومان {{عم}} بوده و [[روایات]] زیادی در این باره در دست است. [[صدیقه]] کبری نیز در این زمینه، از [[پدر]] بزرگوار خود [[پیروی]] می‌کرد. آن [[حضرت]] حتی هنگامی که کسی بر او وارد می‌شد، [[سبقت]] در [[سلام]] داشت. برای نمونه، روزی یکی از [[اصحاب پیامبر]] {{صل}} به حضور [[صدیقه | [[سبقت]] گرفتن در [[سلام کردن]] نیز از جمله خصایل [[اخلاقی]] ثابت و مستمر معصومان {{عم}} بوده و [[روایات]] زیادی در این باره در دست است. [[صدیقه]] کبری نیز در این زمینه، از [[پدر]] بزرگوار خود [[پیروی]] می‌کرد. آن [[حضرت]] حتی هنگامی که کسی بر او وارد می‌شد، [[سبقت]] در [[سلام]] داشت. برای نمونه، روزی یکی از [[اصحاب پیامبر]] {{صل}} به حضور [[صدیقه طاهره]] مشرف شد؛ اما به محض ورودش، آن حضرت سلام کرد و آن [[صحابی]] نشست. ایشان مقصدش را پرسید و او گفت: برای [[طلب]] [[برکت]] آمده‌ام. [[فاطمه]] {{س}} فرمود: | ||
پدرم فرمود: کسی که سه [[روز]] بر او یا بر من (فاطمه) سلام کند، [[خداوند]] [[بهشت]] را برایش [[واجب]] می‌سازد. | پدرم فرمود: کسی که سه [[روز]] بر او یا بر من (فاطمه) سلام کند، [[خداوند]] [[بهشت]] را برایش [[واجب]] می‌سازد. | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
چگونگی برخورد با میهمانان و [[پذیرایی]] از ایشان از دیگر محورهای مهم در [[ارتباطات]] [[اجتماعی]] است. برای تبیین [[سیره]] فاطمی در این باره، تنها اشاره به یک [[روایت]] کافی است. | چگونگی برخورد با میهمانان و [[پذیرایی]] از ایشان از دیگر محورهای مهم در [[ارتباطات]] [[اجتماعی]] است. برای تبیین [[سیره]] فاطمی در این باره، تنها اشاره به یک [[روایت]] کافی است. | ||
روزی مردی [[فقیر]] نزد [[رسول خدا]] {{صل}} آمد و از [[گرسنگی]] [[شکوه]] کرد. آن [[حضرت]] از همسرانش درخواست [[غذا]] کرد؛ اما چیزی جز آب در [[خانه]] نبود. | روزی مردی [[فقیر]] نزد [[رسول خدا]] {{صل}} آمد و از [[گرسنگی]] [[شکوه]] کرد. آن [[حضرت]] از همسرانش درخواست [[غذا]] کرد؛ اما چیزی جز آب در [[خانه]] نبود. | ||
بنابراین رو به [[اصحاب]] نمود و فرمود: چه کسی این مرد را امشب میهمان می‌کند؟ در این هنگام [[امیرمؤمنان]] که همواره از [[سبقت]] گیرندگان در [[امور خیر]] بود، برای پذیرایی از آن فرد اعلام [[آمادگی]] کرد و به همراه او به خانه آمد و از [[فاطمه]] پرسید: چیزی برای پذیرایی از میهمان داریم؟ فاطمه پاسخ داد: جز غذای بچه‌ها چیزی نداریم؛ اما میهمان را بر خود مقدم می‌داریم. از این رو به توصیه [[امیرالمؤمنین]]، [[صدیقه | بنابراین رو به [[اصحاب]] نمود و فرمود: چه کسی این مرد را امشب میهمان می‌کند؟ در این هنگام [[امیرمؤمنان]] که همواره از [[سبقت]] گیرندگان در [[امور خیر]] بود، برای پذیرایی از آن فرد اعلام [[آمادگی]] کرد و به همراه او به خانه آمد و از [[فاطمه]] پرسید: چیزی برای پذیرایی از میهمان داریم؟ فاطمه پاسخ داد: جز غذای بچه‌ها چیزی نداریم؛ اما میهمان را بر خود مقدم می‌داریم. از این رو به توصیه [[امیرالمؤمنین]]، [[صدیقه طاهره]] [[کودکان]] را خواباند و چراغ را خاموش کرد و غذا را به میهمان دادند. صبح‌گاه که علی به محضر [[پیامبر اکرم]] {{صل}} رسید و آن حضرت را از جریان با خبر ساخت، در همان مجلس، [[جبرئیل]] این [[آیه]] را نازل کرد<ref>{{متن حدیث|عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ، قَالَ: جَاءَ رَجُلٌ إِلَى النَّبِيِّ {{صل}} فَشَكَا إِلَيْهِ الْجُوعَ، فَبَعَثَ رَسُولُ اللَّهِ {{صل}} إِلَى بُيُوتِ أَزْوَاجِهِ فَقُلْنَ: مَا عِنْدَنَا إِلَّا الْمَاءُ. فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ {{صل}}: مَنْ لِهَذَا الرَّجُلِ اللَّيْلَةَ فَقَالَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ {{ع}}: أَنَا لَهُ يَا رَسُولَ اللَّهِ، وَ أَتَى فَاطِمَةَ {{س}} فَقَالَ: مَا عِنْدَكَ، يَا ابْنَةَ رَسُولِ اللَّهِ فَقَالَتْ: مَا عِنْدَنَا إِلَّا قُوتُ الصِّبْيَةِ لَكِنَّا نُؤْثِرُ ضَيْفَنَا. فَقَالَ عَلِيٌّ {{ع}}: يَا ابْنَةَ مُحَمَّدٍ، نَوِّمِي الصِّبْيَةَ، وَ أَطْفِئِي الْمِصْبَاحَ، فَلَمَّا أَصْبَحَ عَلِيٌّ {{ع}} غَدَا عَلَى رَسُولِ اللَّهِ {{صل}} فَأَخْبَرَهُ الْخَبَرَ، فَلَمْ يَبْرَحْ حَتَّى أَنْزَلَ اللَّهُ (عَزَّ وَ جَلَّ): {{متن قرآن|وَيُؤْثِرُونَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ}}}}؛ (شیخ طوسی، الامالی، ص۱۸۵؛ مجلسی، بحارالانوار، ج۴۱، ص۲۸؛ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۹، ص۴۶۲).</ref>: | ||
{{متن قرآن|وَيُؤْثِرُونَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ}}<ref>«و (نیز برای) کسانی است که پیش از (آمدن) مهاجران، در خانه (های مدینه) و (پایگاه) ایمان، جای داشته‌اند؛ کسانی را که به سوی آنان هجرت کرده‌اند، دوست می‌دارند و در دل به آنچه به مهاجران داده‌اند، چشمداشتی ندارند و (آنان را) بر خویش برمی‌گزینند هر چند خود نیازمند باشند. و کسانی که از آزمندی جان خویش در امانند، رستگارند» سوره حشر، آیه ۹.</ref>.<ref>[[محمد رضا جباری|جباری، محمد رضا]]، [[سیره اخلاقی و سبک زندگی حضرت زهرا (کتاب)|سیره اخلاقی و سبک زندگی حضرت زهرا]]، ص ۱۳۸.</ref> | {{متن قرآن|وَيُؤْثِرُونَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ}}<ref>«و (نیز برای) کسانی است که پیش از (آمدن) مهاجران، در خانه (های مدینه) و (پایگاه) ایمان، جای داشته‌اند؛ کسانی را که به سوی آنان هجرت کرده‌اند، دوست می‌دارند و در دل به آنچه به مهاجران داده‌اند، چشمداشتی ندارند و (آنان را) بر خویش برمی‌گزینند هر چند خود نیازمند باشند. و کسانی که از آزمندی جان خویش در امانند، رستگارند» سوره حشر، آیه ۹.</ref>.<ref>[[محمد رضا جباری|جباری، محمد رضا]]، [[سیره اخلاقی و سبک زندگی حضرت زهرا (کتاب)|سیره اخلاقی و سبک زندگی حضرت زهرا]]، ص ۱۳۸.</ref> | ||