←معنای امامت ابراهیم{{ع}}
(←منابع) |
|||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
[[ظلم]] همواره آشکار نیست. با فرض اینکه امامت به عصمت، و [[گناه]] و ظلم نکردن مشروط است، [[مردم]] چگونه می‌توانند [[امام]] معصوم را بازشناسند و [[انتخاب]] کنند؛ زیرا ممکن است ظلم کسی، از دید مردم پوشیده باشد. تنها خداوند از [[حقایق]] [[آگاه]] است. بنابراین تعیین و تشخیص معصوم جز از طریق [[تشریع]] و [[وحی الهی]] امکان‌پذیر نیست.<ref>[[سلیمان امیری|امیری، سلیمان]]، [[امامت و دلایل انتصابی بودن آن (کتاب)|امامت و دلایل انتصابی بودن آن]]، ص۱۴۵.</ref> | [[ظلم]] همواره آشکار نیست. با فرض اینکه امامت به عصمت، و [[گناه]] و ظلم نکردن مشروط است، [[مردم]] چگونه می‌توانند [[امام]] معصوم را بازشناسند و [[انتخاب]] کنند؛ زیرا ممکن است ظلم کسی، از دید مردم پوشیده باشد. تنها خداوند از [[حقایق]] [[آگاه]] است. بنابراین تعیین و تشخیص معصوم جز از طریق [[تشریع]] و [[وحی الهی]] امکان‌پذیر نیست.<ref>[[سلیمان امیری|امیری، سلیمان]]، [[امامت و دلایل انتصابی بودن آن (کتاب)|امامت و دلایل انتصابی بودن آن]]، ص۱۴۵.</ref> | ||
==معنای امامت ابراهیم{{ع}}== | ===معنای امامت ابراهیم{{ع}}=== | ||
[[متکلمان]] و [[مفسران]] [[مذاهب اسلامی]] در معنای امامت ابراهیم{{ع}}، دیدگاه‌های گوناگونی عرضه کرده‌اند. بیشتر علمای [[اهل سنت]] امامت را در این آیه، هم معنای [[نبوت]] دانسته‌اند؛ برای نمونه، [[فخر رازی]] می‌نویسد: | [[متکلمان]] و [[مفسران]] [[مذاهب اسلامی]] در معنای امامت ابراهیم{{ع}}، دیدگاه‌های گوناگونی عرضه کرده‌اند. بیشتر علمای [[اهل سنت]] امامت را در این آیه، هم معنای [[نبوت]] دانسته‌اند؛ برای نمونه، [[فخر رازی]] می‌نویسد: | ||
از عبارت {{متن قرآن|لِلنَّاسِ إِمَامًا}} به دست می‌آید که ابراهیم{{ع}} امام همه مردم بود که این، ویژگی [[پیامبران صاحب شریعت]] است؛ وگرنه، او پیرو [[پیامبر]] دیگری می‌شد که با عمومیت امامت وی سازگار نیست. | از عبارت {{متن قرآن|لِلنَّاسِ إِمَامًا}} به دست می‌آید که ابراهیم{{ع}} امام همه مردم بود که این، ویژگی [[پیامبران صاحب شریعت]] است؛ وگرنه، او پیرو [[پیامبر]] دیگری می‌شد که با عمومیت امامت وی سازگار نیست. | ||