امامان دوازده‌گانه از اهل بیت پیامبر خاتم (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۳۰ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۰۸
، ۳۰ مهٔ ۲۰۲۳بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: واگردانی دستی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
== [[اسامی]] [[امامان دوازده گانه]] == | == [[اسامی]] [[امامان دوازده گانه]] == | ||
[[دوازده امام]] [[پیشوایان معصوم]] هستند که از سوی [[خداوند]]، به [[رهبری]] [[امّت]] [[اسلامی]] [[تعیین]] شده‌اند و [[پیامبر خدا]]، نام یکایک آنان را برشمرده و معین کرده است. شیعۀ [[ناب]] به [[امامت]] ایشان [[معتقد]] است، ازاین‌رو به [[شیعیان]]، [[اثنی عشری]] و [[امامیه]] می‌‌گویند. [[امامت]] [[حضرت علی]] {{ع}} به [[دلیل]] تصریح مکرر [[پیامبر اسلام]] {{صل}} ثابت است. [[امامت]] یازده تن دیگر نیز با [[روایت]] [[پیامبر اسلام]] {{صل}} و معرفی [[امام]] پیشین ثابت می‌‌شود<ref>ر. ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۸۷؛ [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۲۴۵.</ref>. [[امامان]] دوازده‌گانۀ [[شیعه]] از این قرارند: | [[دوازده امام]] [[پیشوایان معصوم]] هستند که از سوی [[خداوند]]، به [[رهبری]] [[امّت]] [[اسلامی]] [[تعیین]] شده‌اند و [[پیامبر خدا]]، نام یکایک آنان را برشمرده و معین کرده است. شیعۀ [[ناب]] به [[امامت]] ایشان [[معتقد]] است، ازاین‌رو به [[شیعیان]]، [[اثنی عشری]] و [[امامیه]] می‌‌گویند. [[امامت]] [[حضرت علی]] {{ع}} به [[دلیل]] تصریح مکرر [[پیامبر اسلام]] {{صل}} ثابت است. [[امامت]] یازده تن دیگر نیز با [[روایت]] [[پیامبر اسلام]] {{صل}} و معرفی [[امام]] پیشین ثابت می‌‌شود<ref>ر.ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۸۷؛ [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۲۴۵.</ref>. [[امامان]] دوازده‌گانۀ [[شیعه]] از این قرارند: | ||
# [[امام علی بن ابی طالب]] ملقّب به [[مرتضی]] و [[امیر المؤمنین]] {{ع}}، [[تولد]] [[مکه]]، [[شهادت]] [[کوفه]] سال ۴۰ [[هجری]]، ۶۳ سال [[عمر]] [[شریف]]. | # [[امام علی بن ابی طالب]] ملقّب به [[مرتضی]] و [[امیر المؤمنین]] {{ع}}، [[تولد]] [[مکه]]، [[شهادت]] [[کوفه]] سال ۴۰ [[هجری]]، ۶۳ سال [[عمر]] [[شریف]]. | ||
# [[امام]] [[حسن بن علی]] {{ع}} ملقّب به [[مجتبی]]، [[تولد]] [[مدینه]]، [[سال ۳ هجری]]، [[شهادت]] [[مدینه]]، سال ۵۰ [[هجری]]، ۴۸ سال. | # [[امام]] [[حسن بن علی]] {{ع}} ملقّب به [[مجتبی]]، [[تولد]] [[مدینه]]، [[سال ۳ هجری]]، [[شهادت]] [[مدینه]]، سال ۵۰ [[هجری]]، ۴۸ سال. | ||
| خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
# [[امام]] [[علی بن محمّد]] {{ع}} ملقّب به [[هادی]] و نقیّ، [[تولد]] [[مدینه]] سال ۲۱۲ [[هجری]]، [[شهادت]] [[سامرا]] سال ۲۵۴ [[هجری]]، ۴۲ سال. | # [[امام]] [[علی بن محمّد]] {{ع}} ملقّب به [[هادی]] و نقیّ، [[تولد]] [[مدینه]] سال ۲۱۲ [[هجری]]، [[شهادت]] [[سامرا]] سال ۲۵۴ [[هجری]]، ۴۲ سال. | ||
# [[امام]] [[حسن بن علی]] {{ع}} ملقّب به [[عسکری]]، [[تولد]] [[مدینه]] سال ۲۳۲ [[هجری]]، [[شهادت]] [[سامرّا]] سال ۲۶۰ [[هجری]]، ۲۸ سال. | # [[امام]] [[حسن بن علی]] {{ع}} ملقّب به [[عسکری]]، [[تولد]] [[مدینه]] سال ۲۳۲ [[هجری]]، [[شهادت]] [[سامرّا]] سال ۲۶۰ [[هجری]]، ۲۸ سال. | ||
# [[امام]] [[محمّد بن حسن]] المهدی {{ع}} ملقب به [[مهدی]]، [[مهدی موعود]]، [[امام زمان]]، [[امام عصر]]، [[صاحب الزمان]] و [[صاحب العصر]] {{ع}} [[تولد]] [[سامرا]] سال ۲۵۵ [[هجری]]، تاکنون زنده است<ref>ر. ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۲۴۴؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۳۳۳؛ [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۸۷.</ref>. | # [[امام]] [[محمّد بن حسن]] المهدی {{ع}} ملقب به [[مهدی]]، [[مهدی موعود]]، [[امام زمان]]، [[امام عصر]]، [[صاحب الزمان]] و [[صاحب العصر]] {{ع}} [[تولد]] [[سامرا]] سال ۲۵۵ [[هجری]]، تاکنون زنده است<ref>ر.ک: [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۲۴۴؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص ۳۳۳؛ [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۸۷.</ref>. | ||
== علت نیامدن نام امامان {{عم}} در [[قرآن]] == | == علت نیامدن نام امامان {{عم}} در [[قرآن]] == | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
اما رمز و [[راز]] این [[پنهان‌کاری]] [[قرآن کریم]] چیست؟ | اما رمز و [[راز]] این [[پنهان‌کاری]] [[قرآن کریم]] چیست؟ | ||
تحقیق و بررسی نشان می‌دهد، رمز این [[پنهان‌کاری]] [[قرآن]]، یک [[حقیقت]] غیر قابل انکاری است و آن، موضوع مصون ماندن [[قرآن]] از دستبرد [[تحریف]] است؛ زیرا آنانی که در حال [[حیات پیامبر]] {{صل}} و در واپسین روزهای [[عمر]] شریفش، از [[فرمان]] آن [[حضرت]] برای حرکت به سوی [[جهاد]] [[سرپیچی]] کردند و حتی در روز [[پنجشنبه]] آخر [[عمر]] [[پیامبر]] {{صل}} از دادن [[کاغذ و قلم]] برای معرّفی رسمی و به صورت مکتوب [[وصی]] و [[جانشین]] آن [[حضرت]]، خودداری ورزیدند و از توهین به [[ساحت]] [[مقدس]] آن [[حضرت]] مبنی بر هذیان‌گویی، واهمه‌ای نداشتند<ref>ر. ک: صحیح بخاری، شرح الکرمانی، ج۱۶، ص۲۳۴ - ۲۳۶؛ شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج۱ (از تک جلدی‌ها)، ص۱۳۳؛ مسند احمد حنبل، ج۱، ص۳۵۵.</ref>، از دستبرد در [[قرآن]] و [[تغییر]] دادن الفاظ و عبارات آن در صورت تصریح به نام [[ائمه]] {{عم}} ترسی به خود راه نمی‌دادند! | تحقیق و بررسی نشان می‌دهد، رمز این [[پنهان‌کاری]] [[قرآن]]، یک [[حقیقت]] غیر قابل انکاری است و آن، موضوع مصون ماندن [[قرآن]] از دستبرد [[تحریف]] است؛ زیرا آنانی که در حال [[حیات پیامبر]] {{صل}} و در واپسین روزهای [[عمر]] شریفش، از [[فرمان]] آن [[حضرت]] برای حرکت به سوی [[جهاد]] [[سرپیچی]] کردند و حتی در روز [[پنجشنبه]] آخر [[عمر]] [[پیامبر]] {{صل}} از دادن [[کاغذ و قلم]] برای معرّفی رسمی و به صورت مکتوب [[وصی]] و [[جانشین]] آن [[حضرت]]، خودداری ورزیدند و از توهین به [[ساحت]] [[مقدس]] آن [[حضرت]] مبنی بر هذیان‌گویی، واهمه‌ای نداشتند<ref>ر.ک: صحیح بخاری، شرح الکرمانی، ج۱۶، ص۲۳۴ - ۲۳۶؛ شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج۱ (از تک جلدی‌ها)، ص۱۳۳؛ مسند احمد حنبل، ج۱، ص۳۵۵.</ref>، از دستبرد در [[قرآن]] و [[تغییر]] دادن الفاظ و عبارات آن در صورت تصریح به نام [[ائمه]] {{عم}} ترسی به خود راه نمی‌دادند! | ||
آری، آنانی که برای کنار زدن [[وصی]] به [[حق]] [[پیامبر خاتم]] {{صل}}، [[امیرمؤمنان علی]] {{ع}} از [[منصب امامت]] و [[خلافت]]، از هیچ نوع کوشش و تلاشی از جمله [[تهدید]] به [[قتل]] و دست بسته به [[مسجد]] بردن برای [[بیعت گرفتن]]، [[آتش]] زدن درب [[خانه]] با [[اهل]] آن یعنی [[حضرت فاطمه زهرا]] {{س}} و ضرب و شتم و توهین به آن بانوی بی‌همتای عالم [[اسلام]] -که دچار سقط جنین شد- کوتاهی نکردند آیا از دست بردن در [[آیات قرآن]] و [[تغییر]] و [[تحریف]] آن برای رسیدن به مقاصد شوم خود، ابائی داشتند؟! | آری، آنانی که برای کنار زدن [[وصی]] به [[حق]] [[پیامبر خاتم]] {{صل}}، [[امیرمؤمنان علی]] {{ع}} از [[منصب امامت]] و [[خلافت]]، از هیچ نوع کوشش و تلاشی از جمله [[تهدید]] به [[قتل]] و دست بسته به [[مسجد]] بردن برای [[بیعت گرفتن]]، [[آتش]] زدن درب [[خانه]] با [[اهل]] آن یعنی [[حضرت فاطمه زهرا]] {{س}} و ضرب و شتم و توهین به آن بانوی بی‌همتای عالم [[اسلام]] -که دچار سقط جنین شد- کوتاهی نکردند آیا از دست بردن در [[آیات قرآن]] و [[تغییر]] و [[تحریف]] آن برای رسیدن به مقاصد شوم خود، ابائی داشتند؟! | ||
بنابراین، [[قرآن کریم]]، مسئله [[امامت]] و [[ولایت]] [[ائمه معصومین]] {{عم}} به ویژه [[امیرمؤمنان]] {{ع}} را طوری مطرح کرده که هم هر [[انسان]] بی‌غرض و حقیقت‌بینی آن را میتواند از [[قرآن]] دریابد و هم اینکه زمینه‌ای برای [[سوء]] استفاده بدخواهان و متمرّدان از [[قرآن]] فراهم نشود و تمردشان به صورت تمرّد در برابر [[قرآن]] و [[اسلام]] درنیاید تا به [[تصرف]] و [[تحریف در قرآن]] دست نزنند و بدین وسیله موجبات از بین رفتن اصل [[قرآن]] را فراهم نکنند<ref>ر. ک: امامت و انسان کامل از دیدگاه امام خمینی، ص۲۷۹ - ۲۸۲؛ امامت و رهبری، شهید مطهری، ص۱۵۲ - ۱۵۳.</ref>. | بنابراین، [[قرآن کریم]]، مسئله [[امامت]] و [[ولایت]] [[ائمه معصومین]] {{عم}} به ویژه [[امیرمؤمنان]] {{ع}} را طوری مطرح کرده که هم هر [[انسان]] بی‌غرض و حقیقت‌بینی آن را میتواند از [[قرآن]] دریابد و هم اینکه زمینه‌ای برای [[سوء]] استفاده بدخواهان و متمرّدان از [[قرآن]] فراهم نشود و تمردشان به صورت تمرّد در برابر [[قرآن]] و [[اسلام]] درنیاید تا به [[تصرف]] و [[تحریف در قرآن]] دست نزنند و بدین وسیله موجبات از بین رفتن اصل [[قرآن]] را فراهم نکنند<ref>ر.ک: امامت و انسان کامل از دیدگاه امام خمینی، ص۲۷۹ - ۲۸۲؛ امامت و رهبری، شهید مطهری، ص۱۵۲ - ۱۵۳.</ref>. | ||
این شیوه [[قرآن کریم]] در نام نبردن اشخاص و شخصیت‌های را باید جزو رموز ماندگاری و [[جاودانگی قرآن]] و در عین حال از [[اعجاز]] شگفت‌انگیز آن به شمار آورد؛ زیرا در [[قرآن]] به رغم اینکه نام بسیاری از افراد، از [[پیامبران]] گذشته و شخصیت‌های [[صالح]] و حتی غیر [[صالح]] مشهور آمده است، ولی به نام هیچ‌یک از معاصران، [[یاران]] و [[اصحاب پیامبر]] اکرم {{صل}}، در [[مقام]] [[ستایش]] یا [[نکوهش]] تصریح نشده است. این در حالی است که [[آیات]] بسیاری در [[ستایش]] [[نیکان]] از [[صحابه]] مانند [[علی]] {{ع}}، [[سلمان فارسی]]، [[حمزه]] [[سیدالشهداء]]، [[عمار]] و غیر آنان و نیز در [[نکوهش]] برخی [[مشرکان]] مانند [[ابوسفیان]]، [[ابوجهل]]، [[عاص بن وائل]]، [[ولید]] و مانند آنان نازل شده و مفسّران [[قرآن]] ضمن بیان [[شأن نزول]] [[آیات]]، آنان را نام برده و مصادیق [[آیات]] مرتبط با آنها را اعلام داشته‌اند. تنها نام "[[زید]]" در [[قرآن]] آمده که با [[مدح]] یا ذمّی از او همراه نیست و نیز نام [[ابولهب]] و زنش آن هم با [[کنیه]] و وصف در [[قرآن]] ذکر شده است نه به صورت اسم خاص و روشن<ref>ر.ک: خلافت و ولایت از نظر قرآن و سنت، محمدتقی شریعتی، ص۱۵ - ۱۸.</ref>.<ref>[[عبدالله ابراهیم‌زاده آملی|ابراهیم‌زاده آملی، عبدالله]]، [[امامت و رهبری - ابراهیم‌زاده آملی (کتاب)| امامت و رهبری]]، ص:۳۴-۱۳۷.</ref> | این شیوه [[قرآن کریم]] در نام نبردن اشخاص و شخصیت‌های را باید جزو رموز ماندگاری و [[جاودانگی قرآن]] و در عین حال از [[اعجاز]] شگفت‌انگیز آن به شمار آورد؛ زیرا در [[قرآن]] به رغم اینکه نام بسیاری از افراد، از [[پیامبران]] گذشته و شخصیت‌های [[صالح]] و حتی غیر [[صالح]] مشهور آمده است، ولی به نام هیچ‌یک از معاصران، [[یاران]] و [[اصحاب پیامبر]] اکرم {{صل}}، در [[مقام]] [[ستایش]] یا [[نکوهش]] تصریح نشده است. این در حالی است که [[آیات]] بسیاری در [[ستایش]] [[نیکان]] از [[صحابه]] مانند [[علی]] {{ع}}، [[سلمان فارسی]]، [[حمزه]] [[سیدالشهداء]]، [[عمار]] و غیر آنان و نیز در [[نکوهش]] برخی [[مشرکان]] مانند [[ابوسفیان]]، [[ابوجهل]]، [[عاص بن وائل]]، [[ولید]] و مانند آنان نازل شده و مفسّران [[قرآن]] ضمن بیان [[شأن نزول]] [[آیات]]، آنان را نام برده و مصادیق [[آیات]] مرتبط با آنها را اعلام داشته‌اند. تنها نام "[[زید]]" در [[قرآن]] آمده که با [[مدح]] یا ذمّی از او همراه نیست و نیز نام [[ابولهب]] و زنش آن هم با [[کنیه]] و وصف در [[قرآن]] ذکر شده است نه به صورت اسم خاص و روشن<ref>ر.ک: خلافت و ولایت از نظر قرآن و سنت، محمدتقی شریعتی، ص۱۵ - ۱۸.</ref>.<ref>[[عبدالله ابراهیم‌زاده آملی|ابراهیم‌زاده آملی، عبدالله]]، [[امامت و رهبری - ابراهیم‌زاده آملی (کتاب)| امامت و رهبری]]، ص:۳۴-۱۳۷.</ref> | ||