ابوشموس بلوی: تفاوت میان نسخه‌ها

وی از تیره [[بَلیّ بن عمرو]] و از [[قضاعه]] است<ref>ابن ابی عاصم، ج۵، ص۱۷۳.</ref> و در [[غزوه تبوک]] شرکت کرد <ref>ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۵۱؛ ابن اثیر، ج۶، ص۱۶۳؛ ابن ابی حاتم، ج۹، ص۳۹.</ref>. محل اقامت و سکونت او را به [[اختلاف]] حبق<ref>ابن سعد، ج۴، ص۲۵۱.</ref>، [[شام]]<ref>ابن حجر، ج۷، ص۱۷۶.</ref>، جفناء<ref>بکری اندلسی، ج۲، ص۳۹۸.</ref> و [[مصر]]<ref>ابن سعد، ج۷، ص۳۵۲؛ حاکم، معرفة، ص۱۹۳.</ref> گفته‌اند. از ابوشموس نقل شده است که [[رسول خدا]] {{صل}} در زمینی باز [[نماز]] خواند و ما با استخوان و سنگ آن را به عنوان محل نماز [[حضرت]] مشخص کردیم و آن، همان مسجدی است که امروز [[اهل]] [[وادی القری]] در آن نماز می‌خوانند<ref>ابونعیم، ج۵، ص۲۹۳۰.</ref>. از او یک [[روایت]] نقل شده که در [[سند]] آن نیز به دلیل [[سلیمان بن مطیر]] - خدشه شده است<ref>ابن حجر، ج۷، ص۱۷۶.</ref>. روایت این است که ابوشموس گفته بر رسول خدا {{صل}} در [[تبوک]] بودیم. حضرت ما را در [[چاه]] آبی متعلق به [[ثمود]] یافت که عجین - نوعی خمیر - به درست کرده بودیم. پس امر فرمود آب را بریزیم و عجین را نیز دور اندازیم. به رسول خدا {{صل}} عرض کردم: شترم خمیری را که درست کرده بودم در دهان گرفت. فرمود: "آن را بیرون بیاور"، بیرون آوردم. بعد حرکت کردیم تا به چاه [[حضرت صالح]] {{ع}} رسیدیم<ref>طبرانی، ج۲۲، ص۳۲۸؛ ابن اثیر، ج۶، ص۱۶۳.</ref>. این [[حدیث]] را سلیمان بن مطیر، از طریق پدرش از ابوشموس نقل کرده است<ref>مزی، ج۳۳، ص۴۰۶.</ref><ref>[[رمضان محمدی|محمدی، رمضان]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوشموس بلوی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۳۷۴-۳۷۵.</ref>