←روز ترویه
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== [[روز ترویه]] == | == [[روز ترویه]] == | ||
هشتم [[ذیحجه]]، «روز ترویه» است و این روزی است که [[حجاج]] [[نیت]] [[حج تمتع]] می‌نمایند و [[محرم]] شده، از [[مکه]] به سمت [[منا]] حرکت می‌نمایند و شب را در آنجا بیتوته می‌کنند و [[صبح]] [[عرفه]] به جانب [[عرفات]] رهسپار می‌گردند. | هشتم [[ذیحجه]]، «روز ترویه» است و این روزی است که [[حجاج]] [[نیت]] [[حج تمتع]] می‌نمایند و [[محرم|احرام]] شده، از [[مکه]] به سمت [[منا]] حرکت می‌نمایند و شب را در آنجا بیتوته می‌کنند و [[صبح]] [[عرفه]] به جانب [[عرفات]] رهسپار می‌گردند. | ||
علت نامگذاری این [[روز]] بدان جهت است که در [[منی]] و عرفات آب وجود ندارد و حاجیانی که قصد وقوف در منی و عرفات را دارند، باید از [[مکه معظمه]] برای خویش آب تهیه کرده و به همراه خود ببرند و چنین حالتی را «ترویه» می‌نامند. | علت نامگذاری این [[روز]] بدان جهت است که در [[منی]] و عرفات آب وجود ندارد و حاجیانی که قصد وقوف در منی و عرفات را دارند، باید از [[مکه معظمه]] برای خویش آب تهیه کرده و به همراه خود ببرند و چنین حالتی را «ترویه» می‌نامند. | ||
هنگامی که [[حضرت ابراهیم]] و [[حضرت اسماعیل]] {{ع}} کار ساخت [[کعبه]] را به پایان بردند و به [[زیارت]] آن پرداختند، [[جبرئیل امین]] در روز هشتم ذیحجه، بر آنان نازل شد و به [[ابراهیم]] {{ع}} گفت: {{متن حدیث|يَا إِبْرَاهِيمُ قُمْ فَارْتَوِ مِنَ الْمَاءِ}}؛ «ای ابراهیم، برخیز و برای خود آب تهیه کن»؛ زیرا در منی و عرفات آب وجود ندارد. بدین لحاظ روز هشتم ذیحجه روز «ترویه» نامیده شد<ref>تفسیر القمی، ج۱، ص۶۲؛ بحارالأنوار، ج۹۶، ص۳۸.</ref>. | هنگامی که [[حضرت ابراهیم]] و [[حضرت اسماعیل]] {{ع}} کار ساخت [[کعبه]] را به پایان بردند و به [[زیارت]] آن پرداختند، [[جبرئیل امین]] در روز هشتم ذیحجه، بر آنان نازل شد و به [[ابراهیم]] {{ع}} گفت: {{متن حدیث|يَا إِبْرَاهِيمُ قُمْ فَارْتَوِ مِنَ الْمَاءِ}}؛ «ای ابراهیم، برخیز و برای خود آب تهیه کن»؛ زیرا در منی و عرفات آب وجود ندارد. بدین لحاظ روز هشتم ذیحجه روز «ترویه» نامیده شد<ref>تفسیر القمی، ج۱، ص۶۲؛ بحارالأنوار، ج۹۶، ص۳۸.</ref>. | ||