حدیث ثقلین در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[حدیث ثقلین]] یکی از [[احادیث]] بسیار مهم [[نبوی]] است که بسیاری از [[عالمان]] [[اسلامی]] در منابع حدیثی، [[تفسیری]]، [[تاریخی]]، [[کلامی]] و لغوی آن را [[نقل]] کرده و درباره‌اش سخن گفته‌اند. [[پیامبر اکرم]] {{صل}} در این [[حدیث]] که آن را در مکان‌ها، زمان‌ها و مناسبت‌های مختلف بیان کرده است به [[مسلمانان]] درباره رعایت [[حرمت]] [[قرآن کریم]] و [[خاندان]] گرامی خود و تمسک به آن دو، سفارش مؤکد کرده است. عالمان اسلامی از فرقه‌های مختلف بر این مطلب [[اتفاق نظر]] دارند که حدیث ثقلین بر [[فضیلت]] و حرمت ویژه [[اهل بیت پیامبر]] اکرم {{صل}} دلالت می‌کند، اما در این که مقصود از [[اهل بیت]] چه کسانی‌اند، و این که آیا این [[حدیث شریف]] بر [[امامت اهل بیت]] نیز دلالت می‌کند یا نه، همداستان نیستند. عالمان شیعه بر این باورند که مقصود از [[اهل‌بیت]] در حدیث ثقلین، افراد خاصی‌اند که عبارتند از [[علی]]، [[فاطمه]]، [[حسن]] و [[حسین]] {{عم}} و نُه [[امام]] [[معصوم]] از [[فرزندان امام حسین]] {{عم}}. عده‌ای از عالمان اهل سنت نیز در این باره -به ویژه در مورد چهار [[شخصیت]] نخست- با [[شیعه]] موافق‌اند، ولی دیگران دایره آن را وسیع‌تر گرفته، [[خویشاوندان]] نسبی و [[همسران پیامبر]] {{صل}} را نیز مشمول آن دانسته‌اند.

 

[[دلالت حدیث]] بر امامت اهل بیت نیز، مورد اتفاق شیعه است، اما دیگران به دلالت حدیث بر [[امامت]] و [[زعامت سیاسی]] اهل بیت [[معتقد]] نیستند، اگرچه برخی از آنان، دلالت آن بر امامت [[علمی]] اهل بیت و [[وجوب پیروی]] از آنان را پذیرفته‌اند<ref>[[علی ربانی گلپایگانی|ربانی گلپایگانی، علی]]، [[امامت اهل بیت (کتاب)|امامت اهل بیت]]، ص ۱۵۰.</ref>.