←دلیل یکم: نصّ و تصریح رسول خدا {{صل}} به نام‌های یکایک امامان
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
[[روایات]] متعددی در کتاب‌های [[روایی]] [[شیعه]] و [[اهل سنت]] از [[رسول]] {{صل}} [[نقل]] شده است که ایشان [[خلفا]] و [[امامان]] پس از خود را با نام معرّفی کرده‌اند. | [[روایات]] متعددی در کتاب‌های [[روایی]] [[شیعه]] و [[اهل سنت]] از [[رسول]] {{صل}} [[نقل]] شده است که ایشان [[خلفا]] و [[امامان]] پس از خود را با نام معرّفی کرده‌اند. | ||
در کتاب [[کفایة الأثر (کتاب)|کفایه الأثر فی النصوص علی الأئمه الإثنی عشر ]]، نوشته [[علی بن محمد خزاز رازی]]، مجموعه‌ای از این [[روایات]] گردآوری شده است. در این نوشتار، به [[حدیث]] مشهور [[جابر]] بسنده می‌نماییم: "[[جابر بن عبدالله انصاری]] گوید: هنگامی که [[آیه شریف]] {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ}}<ref>«ای مؤمنان، از خداوند فرمان برید و از پیامبر و زمامدارانی که از شمایند فرمانبرداری کنید» سوره نساء، آیه ۵۹.</ref> نازل گردید، به [[حضرت رسول]] {{صل}} عرض کردم: ما [[خدا]] و [[رسول]] را شناختیم و اکنون می‌خواهیم بدانیم این [[اولوالامر]] که [[طاعت]] آنان با [[طاعت خدا]] و [[رسول]] همراه شده، کدام افرادند؟، فرمود: این افراد خلفای من هستند. ای [[جابر]] اینان [[پیشوایان]] مسلمانان‌اند که پس از من خواهند آمد. اوّل آنها [[علی بن ابی‌طالب]] است. پس از وی [[حسن]] و پس از او [[حسین]] سپس [[علی بن الحسین]]، و [[محمد بن علی]] که در [[تورات]] به [[باقر]] معروف است و تو او را [[درک]] خواهی کرد و هر گاه وی را [[ملاقات]] نمودی، [[سلام]] مرا به او برسان. پس از او [[جعفر بن محمد]]، و [[موسی بن جعفر]] و [[علی بن موسی]] و [[محمد بن علی]]، و [[امام هادی|علی بن محمد]] و [[حسن بن علی]] امام‌اند. پس از اینها، هم‌نام و صاحب کنیه من، که [[حجت]] [[پروردگار]] و نشانه او در [[زمین]] است و [[محمد بن حسن]] نام دارد و از [[شیعیان]] و [[پیروان]] و [[دوستان]] خود [[غیبت]] خواهد کرد. جز افرادی که در [[ایمان]] [[امتحان]] داده باشند، کسی در [[امامت]] او باقی نخواهد ماند. به خداوندی که من را به‌راستی برانگیخته، [[شیعیان]] از [[غیبت]] او استفاده خواهند کرد و از تابش [[انوار]] او | در کتاب [[کفایة الأثر (کتاب)|کفایه الأثر فی النصوص علی الأئمه الإثنی عشر ]]، نوشته [[علی بن محمد خزاز رازی]]، مجموعه‌ای از این [[روایات]] گردآوری شده است. در این نوشتار، به [[حدیث]] مشهور [[جابر]] بسنده می‌نماییم: "[[جابر بن عبدالله انصاری]] گوید: هنگامی که [[آیه شریف]] {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ}}<ref>«ای مؤمنان، از خداوند فرمان برید و از پیامبر و زمامدارانی که از شمایند فرمانبرداری کنید» سوره نساء، آیه ۵۹.</ref> نازل گردید، به [[حضرت رسول]] {{صل}} عرض کردم: ما [[خدا]] و [[رسول]] را شناختیم و اکنون می‌خواهیم بدانیم این [[اولوالامر]] که [[طاعت]] آنان با [[طاعت خدا]] و [[رسول]] همراه شده، کدام افرادند؟، فرمود: این افراد خلفای من هستند. ای [[جابر]] اینان [[پیشوایان]] مسلمانان‌اند که پس از من خواهند آمد. اوّل آنها [[علی بن ابی‌طالب]] است. پس از وی [[حسن]] و پس از او [[حسین]] سپس [[علی بن الحسین]]، و [[محمد بن علی]] که در [[تورات]] به [[باقر]] معروف است و تو او را [[درک]] خواهی کرد و هر گاه وی را [[ملاقات]] نمودی، [[سلام]] مرا به او برسان. پس از او [[جعفر بن محمد]]، و [[موسی بن جعفر]] و [[علی بن موسی]] و [[محمد بن علی]]، و [[امام هادی|علی بن محمد]] و [[حسن بن علی]] امام‌اند. پس از اینها، هم‌نام و صاحب کنیه من، که [[حجت]] [[پروردگار]] و نشانه او در [[زمین]] است و [[محمد بن حسن]] نام دارد و از [[شیعیان]] و [[پیروان]] و [[دوستان]] خود [[غیبت]] خواهد کرد. جز افرادی که در [[ایمان]] [[امتحان]] داده باشند، کسی در [[امامت]] او باقی نخواهد ماند. به خداوندی که من را به‌راستی برانگیخته، [[شیعیان]] از [[غیبت]] او استفاده خواهند کرد و از تابش [[انوار]] او مستفیض خواهند شد، همان‌گونه که از [[خورشید]] استضائه می‌کنند گرچه زیر [[ابر]] باشد. ای [[جابر]] این مطالب از [[اسرار]] [[خداوند]] است که در گنجینه‌های [[علم]] محفوظ مانده و آنها را جز به اهلش اطلاع نده<ref>{{متن حدیث|جَابِرَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ الْأَنْصَارِيَّ يَقُولُ لَمَّا أَنْزَلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى نَبِيِّهِ مُحَمَّدٍ {{صل}} {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ مِنْكُمْ}} قُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ عَرَفْنَا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَمَنْ أُولُو الْأَمْرِ الَّذِينَ قَرَنَ اللَّهُ طَاعَتَهُمْ بِطَاعَتِكَ فَقَالَ {{ع}} هُمْ خُلَفَائِي يَا جَابِرُ وَ أَئِمَّةُ الْمُسْلِمِينَ مِنْ بَعْدِي أَوَّلُهُمْ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ثُمَّ الْحَسَنُ وَ الْحُسَيْنُ ثُمَّ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ ثُمَّ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ الْمَعْرُوفُ فِي التَّوْرَاةِ بِالْبَاقِرِ وَ سَتُدْرِكُهُ يَا جَابِرُ فَإِذَا لَقِيتَهُ فَأَقْرِئْهُ مِنِّي السَّلَامَ ثُمَّ الصَّادِقُ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ ثُمَّ مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ ثُمَّ عَلِيُّ بْنُ مُوسَى ثُمَّ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ ثُمَّ عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ ثُمَّ الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ ثُمَّ سَمِيِّي وَ كَنِيِّي حُجَّةُ اللَّهِ فِي أَرْضِهِ وَ بَقِيَّتُهُ فِي عِبَادِهِ ابْنُ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ ذَاكَ الَّذِي يَفْتَحُ اللَّهُ تَعَالَى ذِكْرُهُ عَلَى يَدَيْهِ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا ذَاكَ الَّذِي يَغِيبُ عَنْ شِيعَتِهِ وَ أَوْلِيَائِهِ غَيْبَةً لَا يَثْبُتُ فِيهَا عَلَى الْقَوْلِ بِإِمَامَتِهِ إِلَّا مَنِ امْتَحَنَ اللَّهُ قَلْبَهُ لِلْإِيمَانِ قَالَ جَابِرٌ فَقُلْتُ لَهُ يَا رَسُولَ اللَّهِ فَهَلْ يَقَعُ لِشِيعَتِهِ الِانْتِفَاعُ بِهِ فِي غَيْبَتِهِ فَقَالَ {{ع}} إِي وَ الَّذِي بَعَثَنِي بِالنُّبُوَّةِ إِنَّهُمْ يَسْتَضِيئُونَ بِنُورِهِ وَ يَنْتَفِعُونَ بِوَلَايَتِهِ فِي غَيْبَتِهِ كَانْتِفَاعِ النَّاسِ بِالشَّمْسِ وَ إِنْ تَجَلَّلَهَا سَحَابٌ يَا جَابِرُ هَذَا مِنْ مَكْنُونِ سِرِّ اللَّهِ وَ مَخْزُونِ عِلْمِهِ فَاكْتُمْهُ إِلَّا عَنْ أَهْلِهِ}}کمال‌الدین و تمام النعمه، ج۱، ص۲۵۳.</ref>. | ||
در منابع [[اهل سنت]] نیز، [[حدیث]] [[جابر]] [[نقل]] شده است که از آن میان می‌توان از [[کتاب]]"[[فرائد السمطین]]" و "[[ینابیع المودة]]" یاد نمود. | در منابع [[اهل سنت]] نیز، [[حدیث]] [[جابر]] [[نقل]] شده است که از آن میان می‌توان از [[کتاب]]"[[فرائد السمطین]]" و "[[ینابیع المودة]]" یاد نمود. | ||