محرم در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها

در دوّم ماه [[محرّم]] الحرام سال ۶۱ هجری، کاروان [[ابا عبدالله]] {{ع}} وارد [[کربلا]] شد و اردو زد. به تدریج بر [[سپاه]] [[کوفیان]] که آن حضرت را محاصره کرده بودند افزوده شد. روز نهم ماه [[محرم]] “تاسوعا” نام دارد و روز دهم آن “عاشورا”، روز [[شهادت]] [[سید الشهدا]] و [[یاران]] و فرزندانش در کربلاست.

از آنجا که ماه [[محرّم]]، یادآور [[حادثۀ کربلا]] و عاشوراست، فرا رسیدن آن [[دل‌ها]] را پر از [[غم]] می‌سازد و [[پیروان]] و شیفتگان [[امام حسین]] {{ع}}، از اوّل [[محرم]]، محافل و مجالسی را سیاهپوش کرده، به یاد آن [[امام]] [[شهید]] به [[عزاداری]] می‌پردازند. [[محرم]] همچون [[عاشورا]]، رمز احیای خاطرۀ حماسه‌های کربلاست و نقش این ماه در [[حفظ]] دستاورد‌های [[نهضت حسینی]] مهمّ است و در این ماه، سراسر کشورها و شهر‌های [[شیعه]] نشین، به یاد [[شهیدان کربلا]] [[اشک]] می‌ریزند و از عاشوراییان درس می‌گیرند. [[امام خمینی]] فرموده است: “محرّم، ماه [[نهضت]] بزرگ [[سید]] [[شهیدان]] و [[سرور]] [[اولیاء]] خداست که با [[قیام]] خود در مقابل [[طاغوت]]، [[تعلیم]] سازندگی و کوبندگی به [[بشر]] داد و راه فنای [[ظالم]] و شکستن [[ستمکار]] را به فدایی دادن و فدایی شدن دانست”<ref>صحیفه نور، ج۲، ص۱۱.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۳۶.</ref>