معاد در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۷۹: خط ۷۹:
از آنجا که عقاید و اصول کلی احکام الهی بر اساس ساختار آفرینشی [[انسان]] تنظیم شده است، به رغم تمام تلاش‌هایی که در طول [[تاریخ]] برای نابودی آنها صورت گرفته، این [[احکام]] و عقاید پابرجای مانده و اگر چند صباحی کم‌رنگ یا افیون جلوه کرده است، بالاخره با برطرف شدن موانع، جایگاه فطری خود را بازیافته است. کشورهای [[کمونیستی]] شوروی، بهترین [[شاهدان]] بر این مدعایند.
از آنجا که عقاید و اصول کلی احکام الهی بر اساس ساختار آفرینشی [[انسان]] تنظیم شده است، به رغم تمام تلاش‌هایی که در طول [[تاریخ]] برای نابودی آنها صورت گرفته، این [[احکام]] و عقاید پابرجای مانده و اگر چند صباحی کم‌رنگ یا افیون جلوه کرده است، بالاخره با برطرف شدن موانع، جایگاه فطری خود را بازیافته است. کشورهای [[کمونیستی]] شوروی، بهترین [[شاهدان]] بر این مدعایند.
[[قرآن]] درباره فطری بودن عقاید و اصول کلی احکام و [[اخلاق الهی]] که از آنها تعبیر به «[[دین]]» می‌کند، چنین می‌فرماید: {{متن قرآن|فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفًا فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا لَا تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ}}<ref>«بنابراین با درستی آیین روی (دل) را برای این دین راست بدار! بر همان سرشتی که خداوند مردم را بر آن آفریده است؛ هیچ دگرگونی در آفرینش خداوند راه ندارد؛ این است دین استوار» سوره روم، آیه ۳۰.</ref>. [[امام علی]]{{ع}} نیز که [[تربیت]] شده [[مکتب]] قرآن است، آنجا که از [[فلسفه]] [[بعثت پیامبران]] سخن می‌گوید، بر فطری بودن دین و اینکه [[انبیا]] مطالبه‌کنندگان [[پیمان]] [[فطرت الهی]] بودند، چنین تأکید می‌کند: «[[[خداوند]]] پیامبرانش را در میان آنان [[مبعوث]] کرد، و پی در پی [[رسولان]] خود را به سوی آنان فرستاد، تا پیمان [[فطرت]] را از آنان مطالبه کنند و نعمت‌های فراموش شده را به یاد آنان آورند، و با [[ابلاغ]] [[دستورات]] خدا [[حجت]] را بر ایشان تمام کنند، و گنج‌های پنهانی عقل‌هایشان را استخراج نمایند، و [[آیات]] [[قدرت]] خدای را به آنان نشان دهند»<ref>نهج البلاغه، خطبه ١.</ref>. البته بررسی فطری بودن ابعاد [[دین]]، مجال دیگری می‌طلبد<ref>ر.ک: المیزان، ج۱۶، ص۱۷۷.</ref>.<ref>[[زین‌العابدین قربانی لاهیجی|قربانی لاهیجی، زین‌العابدین]]، [[معاد - قربانی (مقاله)| مقاله «معاد»]]، [[دانشنامه امام علی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۲]] ص ۳۸۴.</ref>.
[[قرآن]] درباره فطری بودن عقاید و اصول کلی احکام و [[اخلاق الهی]] که از آنها تعبیر به «[[دین]]» می‌کند، چنین می‌فرماید: {{متن قرآن|فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفًا فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِي فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا لَا تَبْدِيلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ}}<ref>«بنابراین با درستی آیین روی (دل) را برای این دین راست بدار! بر همان سرشتی که خداوند مردم را بر آن آفریده است؛ هیچ دگرگونی در آفرینش خداوند راه ندارد؛ این است دین استوار» سوره روم، آیه ۳۰.</ref>. [[امام علی]]{{ع}} نیز که [[تربیت]] شده [[مکتب]] قرآن است، آنجا که از [[فلسفه]] [[بعثت پیامبران]] سخن می‌گوید، بر فطری بودن دین و اینکه [[انبیا]] مطالبه‌کنندگان [[پیمان]] [[فطرت الهی]] بودند، چنین تأکید می‌کند: «[[[خداوند]]] پیامبرانش را در میان آنان [[مبعوث]] کرد، و پی در پی [[رسولان]] خود را به سوی آنان فرستاد، تا پیمان [[فطرت]] را از آنان مطالبه کنند و نعمت‌های فراموش شده را به یاد آنان آورند، و با [[ابلاغ]] [[دستورات]] خدا [[حجت]] را بر ایشان تمام کنند، و گنج‌های پنهانی عقل‌هایشان را استخراج نمایند، و [[آیات]] [[قدرت]] خدای را به آنان نشان دهند»<ref>نهج البلاغه، خطبه ١.</ref>. البته بررسی فطری بودن ابعاد [[دین]]، مجال دیگری می‌طلبد<ref>ر.ک: المیزان، ج۱۶، ص۱۷۷.</ref>.<ref>[[زین‌العابدین قربانی لاهیجی|قربانی لاهیجی، زین‌العابدین]]، [[معاد - قربانی (مقاله)| مقاله «معاد»]]، [[دانشنامه امام علی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۲]] ص ۳۸۴.</ref>.
== اهمیت و جایگاه ==
* '''معاد''' در اصطلاح [[دینی]] یکی از پایه‌های اساسی [[اسلام]] و همۀ [[ادیان آسمانی]] است، یعنی [[عقیده]] به اینکه [[انسان‌ها]] پس از [[مرگ]]، دوباره هنگام [[برپایی قیامت]] زنده خواهند شد و در [[روز رستاخیز]]، به حساب آنان رسیدگی شده، [[نیکان]] به [[بهشت]] و بدکاران به [[دوزخ]] خواهند رفت<ref>ر. ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۲۱۶. </ref>. [[معاد]] با همه [[شئون]] [[زندگی]] [[انسان]] ارتباط دارد. بر مبنای این [[باور]]، [[عمر]] [[دنیا]] زمانی به پایان می‌رسد و همه چیز فنا و نابود می‌شود و سپس دگربار آفریده خواهد شد و هستیِ دوباره خواهد یافت. در این میان، [[انسان‌ها]] مورد [[حسابرسی]] قرار می‌گیرند و [[تکلیف]] و وضعیت [[آینده]] آنها مشخص می‌شود<ref>ر. ک. [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ص ۷۱۷.</ref>.
* [[قرآن کریم]] و [[روایات]] [[پیامبر اسلام]] {{صل}} و [[امامان معصوم]] {{ع}} به صورت قطعی از [[معاد]] سخن گفته‌اند. کسی که [[معاد]] را [[باور]] نکند، از [[دین اسلام]] بیرون است و [[حکم]] مسلمانی بر او جاری نیست. همۀ [[ادیان آسمانی]] از [[زندگی]] پس از [[مرگ]] خبر داده‌اند و بر این اتفاق دارند که [[جهان]] سرانجامی دارد که روز جزا و محکمۀ [[الهی]] است. [[مسلمانان]] با [[یقین]] به [[وحی الهی]]، [[معاد]] را از وعده‌های حتمی [[خداوند]] می‌دانند و بر این باورند که وعدۀ او تخلف نمی‌پذیرد و بی‌گمان، روزی [[قیامت]] فرا می‌رسد و [[میزان]] [[عدل الهی]] به پا می‌شود و به حساب خلایق رسیدگی می‌گردد. [[اعتقاد]] به [[معاد]] از نظر اهمیت، پس از اصل [[توحید]] جای دارد<ref>ر. ک. [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۴۱۱.</ref>. [[هدف]] اصلی [[پیامبران]] [[آگاه]] ساختن [[مردم]] از مبدأ و [[معاد]] است. [[معاد]] از اجزای مهم و متمم [[خلقت]] است؛ زیرا بدون آن [[خلقت]]، بیهوده و ناقص است<ref>{{متن قرآن|أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاكُمْ عَبَثًا وَأَنَّكُمْ إِلَيْنَا لَا تُرْجَعُونَ}}«آیا پنداشته‌اید که ما شما را بیهوده آفریده‌ایم و شما به سوی ما بازگردانده نمی‌شوید؟» سوره مؤمنون، آیه ۱۱۵.</ref>. پیوند [[معاد]] با [[زندگی]] [[دنیا]] انکارناپذیر است.
* [[اخبار]] [[معاد]] از پیشگویی‌های غیبی است که جز از [[راه وحی]] و إخبار [[پیامبران]] راهی بدان نیست و [[یقین]] بر آن فراهم نمی‌آید. از این روی، [[اعتقاد]] به [[معاد]] وابسته به [[ایمان]] به [[وحی]] و [[نبوت]] است<ref>ر. ک. [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۴۱۱.</ref>. [[اعتقاد]] به [[معاد]] نه تنها از مشترکات [[اعتقادی]] همه [[فرقه‌های اسلامی]] است، بلکه [[پیروان]] همۀ [[ادیان]] توحدی نیز به [[معاد]] به عنوان یک اصل [[دینی]] و [[الهی]] ملتزم‌اند. [[باور]] به روز واپسین، یکی از اصول [[جهان‌بینی]] [[اسلامی]] و از ارکان ایمانی و [[اعتقادی]] [[دین اسلام]] و [[شرط مسلمانی]] است؛ یعنی اگر کسی این اصل [[ایمان]] را [[انکار]] کند، از دایرۀ مسلمانی خارج است. تمام پیامران [[الهی]] پس از تأکید بر اصل [[توحید]]، مهم‌ترین اصلی که به [[مردم]] متذکر شده و [[ایمان]] به آن را مورد تأکید قرار داده‌اند، اصل [[معاد]] است. [[قرآن]] نیز در [[آیات]] متعددی این [[باور]] را از [[عقاید]] مشترک همۀ [[شرایع آسمانی]] می‌داند بنگرید. در [[قرآن کریم]] صدها [[آیه]] در خصوص [[معاد]] و [[ایمان]] به آن و هشدارهای مربوط به [[قیامت]] آمده است؛ تا جایی که گفته شده حدود دو هزار [[آیه]]، یعنی نزدیک به یک سوم [[قرآن]] به این موضوع اختصاص دارد<ref>[[مسلم محمدی|محمدی، مسلم]]، [[فرهنگ اصطلاحات علم کلام (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات علم کلام]]، ص ۱۷۳.</ref>. [[عقیده]] به [[معاد]]، در [[تربیت]] روحی و [[اخلاقی]] [[انسان‌ها]] و ایجاد [[انگیزه]] برای کار خوب و بازداشتن آنان از [[جرم]] و [[گناه]] و [[ستم]] مؤثر است<ref>ر. ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۲۱۶. </ref>.


== [[دلایل نقلی]] و [[عقلی]] [[اثبات معاد]] ==
== [[دلایل نقلی]] و [[عقلی]] [[اثبات معاد]] ==
۲۱۸٬۵۶۲

ویرایش