بنی‌عنس در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از برجسته‌ترین این سکونت‌گاه‌ها، می‌‌توان به مِخْلاف "عَنْس"<ref>حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۱۶۱؛ يعقوبى، البلدان، ص۱۵۵.</ref> نزدیک ذَمار اشاره کرد. این مخلاف در نجد يمن در دو فرسخی شرق [[ذمار]] قرار داشت. این [[سرزمین]] وسیع که از طرف شمال به الثنیّه -شامل بیکلی، الطیبار و جیره- و از طرف جنوب به [[کوه]] معروف میتم و از ناحیه شرق به ثات<ref>این منطقه در زمان حیات مؤلف (قرن چهارم هجری)، محل اسکان طوایفی از بطون عنس همچون نهديون، قرِّيُّون، لَّميسيُّون و ياميّون بود. (حسن بن احمد همدانى، صفة جزيرة العرب، ص۹۲.)</ref> -سرزمینی با روستاهای بسیار، از جمله المنشر، الأهجر، بشار و بوسان و کوه معروف به إسبيل در وسط آن- محدود می‌‌شد، زیست گاه اعضای [[قبیله عنس]] در کنار مردمانی دیگر از [[قبایل]] دیگر نظیر بني عنم و بني طيبه و بني سرحه بود.<ref>حسن بن احمد همدانى، صفة جزيرة العرب، ص۹۲.</ref> ضمن این که "رداع" در [[یمن]] نجدیه<ref>حسن بن احمد همدانى، صفة جزيرة العرب، ص۵۵. عمر رضا کحاله از این مکان با نام "رذاع" نام برده است. (کحاله، معجم قبائل العرب، ج۲، ص۸۴۷.)</ref> و قريه بزرگ "هروج"‌<ref>حسن بن احمد همدانی، صفة جزیرة العرب، ص۲۳۹.</ref> و نیز "[[بینون]]"<ref>عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، ج۲، ص۸۴۷.</ref>، مخلاف "ذار"<ref>عمر رضا کحاله، معجم قبائل العرب، ج۲، ص۸۴۷.</ref> و ابتدای مخالیف ذمّار<ref>این منطقه سرسبز و آباد تا زمان حیات همدانی همچنان سکونت گاه شماری از مردم عنس بود. (حسن بن احمد همدانى، صفة جزيرة العرب، ص۱۰۴.)</ref> از دیگر سكونت‌گاههای اين قبيله در یمن برشمرده شده است. پس از [[فتوحات اسلامی]] بسیاری از آنان در [[شام]]<ref>ابن کلبی، نسب معد و اليمن الكبير، ج‌۱، ص۳۳۷؛ ابن حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۰۵؛ سمعانی، الانساب، ج۹، ص۳۹۵</ref> [[مصر]]،<ref>ر. ک. سمعانی، الانساب، ج۹، ص۳۹۶.</ref> [[کوفه]]<ref>ر. ک. خلیفة بن خیاط، طبقات، ص۱۳۶.</ref> و جمعی نیز بعدها در [[افریقا]]<ref>ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ج۴، ص۲۸۶.</ref> و [[اندلس]] در سمت قلعه يحصب<ref>ابن حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۰۶؛ لسان الدين ابن الخطيب، الإحاطة في أخبار غرناطه، ج۱، ص۸۸؛ زرکلی، الاعلام، ج۵، ص۹۲.</ref> ساکن شدند.<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref>.

با [[ظهور اسلام]] در [[مکه]]، برخی از عنسی‌های مقیم این [[شهر]] به جرگه [[مسلمین]] پیوستند که [[عمار بن یاسر عنسی]] و پدر و مادرش از آن جمله بودند.<ref>ابن اثیر، اسد الغابه، ج۳، ص۶۲۷؛ ابن حجر، الاصابه، ج۴، ص۴۷۳.</ref> [[اعتقاد]] به این [[دین]] نوظهور موجب شد تا آنان، علی‌رغم [[همپیمانی]] با [[بنی مخزوم]] سخت مورد [[اذیت]] و [[آزار مشرکین]] مکه قرار گیرند و [[یاسر]] و [[سمیه]] –پدر و مادر [[عمار]]- در زیر این [[شکنجه‌ها]] [[جان]] سپرند.<ref>ر. ک. ابن عبد البر، الاستیعاب، ج۴، ص۱۵۸۹.</ref> با این حال، و با وجود آنکه [[آل]] یاسر از [[نخستین مسلمانان]] این [[قبیله]] محسوب می‌شدند، لکن [[نفوذ اسلام]] در این قبیله از سالهای بین هشتم تا یازدهم [[هجری]]،<ref>الموسوعة العربیه، مقاله مذحج.</ref> در پی ارسال [[سرایا]] از سوی [[نبی اکرم]]{{صل}} و [[وفود]] [[قبایل مذحجی]] به [[مدینه]] محقق گردید.