خیمه‌گاه: تفاوت میان نسخه‌ها

محلّی که [[امام حسین]] {{ع}} پس از رسیدن به [[سرزمین کربلا]] در آن سرزمین فرود آمد و [[خیمه]] زد. منطقه از آب فاصله داشت و با یک [[سلسله]] تپه‌ها که از شمال شرقی تا جنوب و [[غرب]] کشیده می‌‌شد محاصره شده بود. مجموعه این منطقه، یک نیم دایره تشکیل می‌‌داد و [[اهل بیت]] در همین محل استقرار یافته بودند. از میدان درگیری و نیروهای [[دشمن]] فاصله داشت. در جایی بود که تیرهای اردوی [[دشمن]] به آنجا نرسد. ولی [[سپاه]] انبوه [[کوفه]]، محل را محاصره کردند<ref>حیاة الامام الحسین، ج ۳، ص ۹۳.</ref>. [[خیمه]] [[حضرت زینب]] را پشت [[خیمه]] [[امام حسین]] [[نصب]] کردند و خیام [[جوانان]] [[بنی هاشم]] اطراف خیام [[زنان]] و اطفال بود<ref>زندگانی سید الشهدا، عمادزاده، ص ۳۲۹.</ref>.

 

خیمه‌های افراشته، برخی محل اسکان نفرات بود و برخی [[خیمه]] آب و آذوقه و امکانات. خیمه‌های [[اصحاب]]، جدا از [[خیمه]] [[اهل بیت]] و [[بنی هاشم]] بود. آرایش خیمه‌ها حالت نعل اسبی داشت، بگونه‌ای که جمع و [[جور]] بود، نه متشتّت و پراکنده، تا قابل حفاظت بیشتری باشد. در پشت این خیمه‌ها خندق حفر شده بود تا از آن سمت، مورد تهاجم قرار نگیرند. برخی از خیمه‌ها هم مخصوص [[سلاح]] یا نظافت بود. [[صبح]] [[عاشورا]] [[یاران امام]] به [[خیمه]] نظافت می‌‌رفتند و خود را تمیز می‌‌کردند. در مقابل همین [[خیمه]] بود که [[بریر بن خضیر]] با [[عبد الرحمن بن عبد ربه]] از خوش حالی و [[شوق]] [[شهادت]] شوخی می‌‌کردند<ref>عوالم (امام حسین)، ص ۲۴۵.</ref>. بقیه خیمه‌های [[حسینی]] در [[روز عاشورا]] از این قرار بوده است:

۱. [[خیمه]] [[فرماندهی]]؛ ۲. [[خیمه]] امدادگران (اورژانس)؛ ۳. [[خیمه]] سقاخانه و آبرسانی؛ ۴. [[خیمه]] [[شهدا]]؛ ۵. [[خیمه]] [[انبار]]؛ ۶. [[خیمه]] نظافت و [[پاکیزگی]]؛ ۷. [[خیمه]] سنگری (فقط بعنوان سنگر استفاده می‌‌شده است)؛ ۸. [[خیمه]] [[حضرت سجاد]] {{ع}}؛ ۹. خیمه‌های [[یاران]]؛ ۱۰. خیمه‌های [[بنی‌هاشم]]؛ ۱۱. خیمه‌های [[خانوادگی]] (زن‌ها، بچه‌ها)؛ ۱۲. [[خیمه]] [[حضرت زینب]] {{ع}}<ref>جزوه «تشکیلات توحیدی عاشورا»، فاطمی‌پناه، ص ۲۸.</ref>.  

 

پس از [[شهادت امام حسین]] {{ع}} [[دشمن]] به خیام حمله آورد و آنها را [[غارت]] کرد و به [[آتش]] کشید. پیکر شهدای [[عاشورا]]، از میدان رزم به مقابل [[خیمه]] گاه آورده می‌‌شد.  

 

آنچه اکنون در [[کربلا]]، در جنوب غربی [[حرم حسینی]] به نام خیمه‌گاه (مخیّم) موجود است و [[زائران]] آنجا را [[زیارت]] کرده و به آن تبرّک می‌‌جویند، در زمان‌های قدیم نبوده است و بعدها در محل [[خیمه]] گاه [[امام حسین]] {{ع}} بنایی ساخته شد تا نشانی از آن مکان باشد. بنای فعلی ساختمان و [[قبّه]] [[خیمه]] گاه، ساخته “مدحت پاشا” برای [[پذیرایی]] ناصر الدین شاه و درباریان او بوده و به قولی هم “عبد المؤمن دده” آن را ساخته است<ref>تراث کربلا، ص ۱۱۱.</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۸۳.</ref>