←مقدمه
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
بر پایی [[مجالس عزا]] در [[ | بر پایی [[مجالس عزا]] در مصائب [[اهل بیت]] {{عم}}؛ به‌ویژه [[مصائب]] وارد بر [[سید الشهداء]]، [[حضرت امام حسین]] {{ع}}؛ بخصوص در [[روز عاشورا]] و شرکت در آن مجالس، [[مستحب]] مؤکد است<ref>وسائل الشیعة، ج ۱۴، ص۵۰۰؛ توضیح المسائل مراجع، ج ۲، ص۱۰۲۴.</ref>. | ||
چنان که [[گریستن]] در مصائب آنان و نیز | چنان که [[گریستن]] در مصائب آنان و نیز گریاندن دیگران با خواندن اشعار و بازگو کردن مصائب آن بزرگواران، مستحب مؤکد و دارای [[پاداش]] بی‌شمار است. در [[احادیث]] متعدد، [[ثواب]] گریستن و گریاندن بر مصائب اهل بیت {{عم}} [[بهشت]] دانسته شده است<ref>وسائل الشیعة، ج ۱۴، ص۵۹۳ ـ ۵۹۷؛ مستدرک الوسائل، ج ۱۰، ص۳۱۱ و ۳۸۵.</ref>. | ||
جزع و [[ناشکیبایی]] در مصائب غیر [[معصومان]] با لطمه زدن بر سر و صورت و داد زدن و حرکاتی از این قبیل، جایز نیست لکن در مصائب اباعبداللّه{{ع}} و به تصریح برخی در مصائب سایر [[اهل بیت]] {{عم}} جایز است<ref>جواهر الکلام، ج ۴، ص۳۷۱؛ التنقیح (الطهارة)، ج ۹، ص۲۳۵؛ صراط النجاة (تبریزی)، ج ۵، ص۳۰۰.</ref>. | |||
کسی که [[مالی]] را بر [[امام حسین]] {{ع}} [[وقف]] میکند، باید در [[عزاداری]] آن | کسی که [[مالی]] را بر [[امام حسین]] {{ع}} [[وقف]] میکند، باید در [[عزاداری]] آن حضرت به [[مصرف]] برسد<ref>نجاة العباد، ص۳۰۸.</ref>. | ||
گرفتن اجرت بر [[روضه]] خوانی جایز است؛ هرچند بایسته است اجرت در ازای مقدمات آن، همچون | گرفتن اجرت بر [[روضه]] خوانی جایز است؛ هرچند بایسته است اجرت در ازای مقدمات آن، همچون شرکت در مراسم باشد<ref>العروة الوثقی، ج ۵، ص۱۲۵ ـ ۱۲۶.</ref>. | ||
عزاداری در [[مرگ]] عزیزان و اقامه مجالس [[ماتم]] برای از دست رفتگان اشکال ندارد؛ از این رو، [[وصیّت]] به مالی برای هزینه کردن آن در [[مراسم عزاداری]] [[وصیت]] کننده جایز است. البته چنین وصیّتی تنها نسبت به یک سوم مجموع ترکه میّت نافذ است و افزون بر آن منوط به اجازه [[ورثه]] میباشد | عزاداری در [[مرگ]] عزیزان و اقامه مجالس [[ماتم]] برای از دست رفتگان اشکال ندارد؛ از این رو، [[وصیّت]] به مالی برای هزینه کردن آن در [[مراسم عزاداری]] [[وصیت]] کننده جایز است. البته چنین وصیّتی تنها نسبت به یک سوم مجموع ترکه میّت نافذ است و افزون بر آن منوط به اجازه [[ورثه]] میباشد<ref>توضیح المسائل مراجع، ج ۲، ص۶۹۱.</ref>. | ||
[[نوحه سرایی]] برای مرده در صورت راست گفتن درباره میّت، جایز و گرفتن اجرت در ازای آن بی‌اشکال است؛ هرچند [[مکروه]] میباشد و در صورت [[دروغ]] گفتن، [[حرام]] و گرفتن [[پول]] در ازای آن [[باطل]] است<ref> تذکرة الفقهاء، ج ۱۲، ص۱۳۴؛ جواهر الکلام، ج ۲۲، ص۵۴ ـ ۵۵.</ref>.<ref>[[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۵، صفحه ۳۸۳-۳۸۴.</ref> | [[نوحه سرایی]] برای مرده در صورت راست گفتن درباره میّت، جایز و گرفتن اجرت در ازای آن بی‌اشکال است؛ هرچند [[مکروه]] میباشد و در صورت [[دروغ]] گفتن، [[حرام]] و گرفتن [[پول]] در ازای آن [[باطل]] است<ref> تذکرة الفقهاء، ج ۱۲، ص۱۳۴؛ جواهر الکلام، ج ۲۲، ص۵۴ ـ ۵۵.</ref>.<ref>[[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۵، صفحه ۳۸۳-۳۸۴.</ref> | ||