←مقدمه
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←مقدمه) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[امام حسین]] {{ع}} در | {{همچنین|سرگذشت زندگی امام حسین}} | ||
امام حسین{{ع}} به سبب [[شخصیت]] ممتاز و [[نسب]] برجسته‌اش، در زمان خلفای سه‌گانه مورد [[احترام]] [[دستگاه خلافت]] بود، تا آنجا که انتقادات سخت آن حضرت را با [[بردباری]] [[تحمل]] می‌کردند و سعی در [[حفظ حرمت]] وی داشتند. | |||
در برخی از کتب [[اهل سنت]] آمده است که: روزی [[خلیفه دوم]] بر منبر، [[خطابه]] می‌خواند که حسین{{ع}} خطاب به وی فرمود: «از منبر پدرم فرود آی و بر منبر پدر خویش بنشین!». [[عمر]] با خونسردی پاسخ داد: «پدرم که منبری ندارد!». آنگاه حسین{{ع}} را در کنار خویش نشاند (و به او [[اظهار محبت]] کرد)<ref>کنز العمال، ج۱۳، ص۶۵۴، حدیث شماره ۳۷۶۶۲. شبیه همین اعتراض از امام حسین{{ع}} نسبت به ابوبکر و تأثر ابوبکر از سخنان وی نیز نقل شده است. (مستدرک الوسائل، ج۱۵، ص۱۶۵، ح۳).</ref>. | |||
همین ماجرا با تفاوت‌هایی در کتب [[شیعه]] نیز نقل شده است<ref>احتجاج طبرسی، ج۱، ص۲۹۲؛ امالی طوسی، ج۲، ص۳۱۳.</ref>. | |||
در [[زمان عثمان]] نیز، در چند ماجرا حضور امام حسین{{ع}} ثبت شده است که هر کدام به گونه‌ای نشان احترام و [[عظمت]] آن حضرت میان عموم [[مسلمانان]] و مراعات [[حریم]] آن حضرت از سوی [[دستگاه حاکمیت]] بود. | |||
امام حسین{{ع}} همراه پدر بزرگوارش [[امیرمؤمنان]]{{ع}} و [[برادر]] ارجمندش [[امام حسن]]{{ع}} در مسیر [[هدایت]] [[مسلمین]] و [[دفاع از مظلومان]] حضور سازنده‌ای داشت و گاه [[خشم]] [[خلیفه سوم]] را بر می‌انگیخت، ولی به هر حال، از روی [[ناچاری]] حرمتش را مراعات می‌کردند. | |||
در ماجرای بدرقه [[ابوذر]]- آن هنگام که [[عثمان]] وی را به [[سرزمین]] [[ربذه]] [[تبعید]] کرد و همگان را از بدرقه و [[همراهی]] ابوذر ممنوع ساخت - [[امام حسین]]{{ع}} همراه پدر و برادرش در [[مراسم]] بدرقه حاضر شدند و سخنانی با این مضمون برای تقویت ابوذر و تسلای خاطر وی بیان کرد؛ فرمود: «عموجان! [[خداوند]] تواناست که این اوضاع را دگرگون سازد و هر [[روز]] در کار تازه‌ای است. این گروه دنیای خویش را از تو دریغ داشتند و تو [[دین]] خود را از (دستبرد) آنان بازداشتی! پس چقدر تو از دنیای آنان [[بی‌نیازی]]؛ ولی آنان به دین تو سخت نیازمندند، [[صبر]] پیشه کن! چراکه خیر در صبر و [[شکیبایی]] است و شکیبایی نشانه [[شخصیت]] است»<ref>{{متن حدیث|يَا عَمَّاهْ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى قَادِرٌ أَنْ يُغَيِّرَ مَا تَرَى وَ هُوَ كُلَّ يَوْمٍ فِي شَأْنٍ إِنَّ الْقَوْمَ مَنَعُوكَ دُنْيَاهُمْ وَ مَنَعْتَهُمْ دِينَكَ فَمَا أَغْنَاكَ عَمَّا مَنَعُوكَ وَ مَا أَحْوَجَهُمْ إِلَى مَا مَنَعْتَهُمْ فَعَلَيْكَ بِالصَّبْرِ فَإِنَّ الْخَيْرَ فِي الصَّبْرِ وَ الصَّبْرَ مِنَ الْكَرَمِ}}؛ (کافی، ج۸، ص۲۰۷؛ شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج۸، ص۱۳۱).</ref>. | |||
امام حسین{{ع}} به [[وظیفه]] خویش- بدون توجه به تهدیدات مخالفان- عمل می‌کرد و در عین حال مورد تعرض [[دستگاه خلافت]] قرار نمی‌گرفت، آن‌گونه که ابوذر و [[عمار]] و [[عبدالله بن مسعود]]، مورد تعرض و ضرب و شتم عثمان و عمال وی قرار گرفتند؛ زیرا [[افکار عمومی]] سخت با این کار مخالف بود.<ref>[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]]، [[عاشورا ریشه‌ها انگیزه‌ها رویدادها پیامدها (کتاب)|عاشورا ریشه‌ها انگیزه‌ها رویدادها پیامدها]] ص ۴۳.</ref> | |||
== حوادث [[دوران خلفا]] == | == حوادث [[دوران خلفا]] == | ||