اراده در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

==معنای لغوی و اصطلاحی==

اراده به معنای خواستن، دست‌داشتن و اختیارکردن است.<ref>جوهری، الصحاح، ۲/۴۷۸؛ فیومی، المصباح المنیر، ۲۴۵؛ دهخدا، لغتنامه دهخدا، ۱/۱۳۶۳.</ref> در اصطلاح [[فلسفه]] و [[کلام]]، معانی مختلفی از «اراده» به‌ دست داده‌اند. برخی اراده را در [[خداوند]] [[علم]] به [[مصلحت]] در فعل<ref>حلی، کشف المراد، ۲۸۸.</ref> و برخی اراده را همان علم<ref>ابن‌سینا، النجاة، ۶۰۱-۶۰۲.</ref> می‌دانند و در انسان، [[شوق]] به انجام‌دادن کاری است که به دنبال میل به ‌دست می‌آید و همراه با [[حکم]] به انجام آن است.<ref>تهانوی، موسوعة کشاف، ۱/۱۳۱.</ref> امام‌ خمینی نیز اراده را از [[صفات کمال]] وجود و موجود می‌داند<ref>امام‌ خمینی، الطلب و الاراده، ۱۶-۱۷.</ref> که در خداوند عین [[رضا]] به مراد<ref>امام‌ خمینی، تقریرات، ۱۳۹.</ref> و در انسان همت‌ نفس<ref>امام‌ خمینی، تقریرات، ۱/۳۰۲.</ref> و [[تصمیم]] و [[عزم]] بر عمل<ref>امام‌ خمینی، تهذیب الاصول، ۱/۳۳۰ و ۳۹۸.</ref> است.