←دیدگاه قرآنی
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
== معناشناسی == | == معناشناسی == | ||
اراده در لغت به‌معنای قصد کردن<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۳، ص۱۸۸.</ref>، خواستن و به چیزی میل و رغبت کردن است<ref>القاموس‌المحیط، ج۱، ص۴۱۵ «رود».</ref>.<ref>[[محمد حسین حشمت‌پور|حشمت‌پور، محمد حسین]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)| دائرةالمعارف قرآن کریم ج۲]]، ص ۴۴۲؛ [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۶۶-۶۷.</ref> و در اصطلاح عبارت است از: تحت کنترل قراردادن همه [[میل‌های نفسانی]] و ضد میل‌های [[نفسانی]] یعنی تنفّرها، خوف‌ها و ترس‌ها<ref>[[مرتضی مطهری]]، فلسفه اخلاق، ص۴۹.</ref>. البته باید دانست اراده نیز تحت [[فرمان]] [[عقل]] است؛ یعنی عقل تشخیص می‌دهد و اراده انجام می‌دهد<ref>[[مرتضی مطهری]]، مجموعه آثار، ج۲، ص۲۸۱.</ref>.<ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۷۴؛ [[علی الله بداشتی|بداشتی، علی الله]]، [[اراده - بداشتی (مقاله)|مقاله «اراده»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۱ (کتاب)| دانشنامه امام خمینی ج۱]]، ص ۵۷۷ - ۵۸۳.</ref> | اراده در لغت به‌معنای قصد کردن<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۳، ص۱۸۸.</ref>، خواستن و به چیزی میل و رغبت کردن است<ref>القاموس‌المحیط، ج۱، ص۴۱۵ «رود».</ref>.<ref>[[محمد حسین حشمت‌پور|حشمت‌پور، محمد حسین]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۲ (کتاب)| دائرةالمعارف قرآن کریم ج۲]]، ص ۴۴۲؛ [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۶۶-۶۷.</ref> و در اصطلاح عبارت است از: تحت کنترل قراردادن همه [[میل‌های نفسانی]] و ضد میل‌های [[نفسانی]] یعنی تنفّرها، خوف‌ها و ترس‌ها<ref>[[مرتضی مطهری]]، فلسفه اخلاق، ص۴۹.</ref>. البته باید دانست اراده نیز تحت [[فرمان]] [[عقل]] است؛ یعنی عقل تشخیص می‌دهد و اراده انجام می‌دهد<ref>[[مرتضی مطهری]]، مجموعه آثار، ج۲، ص۲۸۱.</ref>.<ref>[[محمد علی زکریایی|زکریایی، محمد علی]]، [[فرهنگ مطهر (کتاب)|فرهنگ مطهر]]، ص ۷۴؛ [[علی الله بداشتی|بداشتی، علی الله]]، [[اراده - بداشتی (مقاله)|مقاله «اراده»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۱ (کتاب)| دانشنامه امام خمینی ج۱]]، ص ۵۷۷ - ۵۸۳.</ref> | ||
== پیشینه == | |||
اراده از مباحث مهمی است که از همان آغاز [[تفکر]] بشری، ذهن متفکران را به خود مشغول کرده و در [[ادیان]] گذشته نیز مطرح بوده است<ref>کتاب مقدس، نامه پولس به روم، ب۱۲، ۲، نامه به اهل غلاطیه، ب۱، ۴.</ref>. در [[اسلام]] نیز [[اعتقاد]] به [[اراده الهی]]، ریشه در [[قرآن کریم]] دارد: {{متن قرآن|إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَيْئًا أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ}}<ref>«فرمان او جز این نیست که چون چیزی را بخواهد بدو می‌گوید: باش! بی‌درنگ خواهد بود» سوره یس، آیه ۸۲.</ref> و از مهم‌ترین [[صفات الهی]] است که [[نظام احسن]] عالم بر طبق آن [[تدبیر]] می‌شود. | |||
این [[پرسش]] در میان [[مسلمانان]] به وجود آمد که آیا گستره اراده الهی، [[اراده انسان]] را شامل می‌شود؟<ref>لاهیجی، گوهر مراد، ۲۴۹-۲۵۷ و ۳۲۶-۳۳۰.</ref> این امر سبب شد مباحثی، چون [[جبر و اختیار]] و [[قضا و قدر]] به [[علم کلام]] راه یابد؛ از این‌رو، مسلمانان در مسئله اراده از دو جهت [[اختلاف]] کرده‌اند: یکی اینکه آیا انسان در [[افعال]] خود مختار است؟<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱/۴۱-۴۲ و ۳/۵۸-۶۰.</ref> دیگری اختلاف در اصل ثبوت [[اراده]] برای [[خداوند]]، تا آنجا که بعضی قائل به [[انکار]] این صفت از [[حق‌تعالی]] شدند<ref>شهرستانی، الملل و النحل، ۱/۶۰ و ۶۸-۶۹.</ref>. این دو مسئله مسائل دیگری را، از جمله زیادت یا عینیت اراده با ذات [[حق]] و اینکه اراده از صفات ذات است یا از صفات فعل، به دنبال داشت که [[متکلمان]] و [[فلاسفه]] بر اساس مبانی خود به حل آن پرداختند<ref>خواجه‌نصیر، شرح الاشارات و التنبیهات، ۳/۱۵۱-۱۵۳؛ قطب‌الدین شیرازی، شرح حکمة الاشراق، ۳۴۶-۳۵۲؛ ملاصدرا، الحکمة المتعالیه، ۶/۳۷۳-۳۷۴.</ref>. در [[عرفان]] از اراده با عنوان یکی از اسمای کلی و امهات [[اسمای الهی]] یاد شده است و [[اراده الهی]] یکی از اسمای مؤثر در ظهور عالم به شمار رفته است<ref>قونوی، مفتاح الغیب، ۳۹؛ فناری، مصباح الانس، ۱۲۱ و ۳۵۸.</ref>.<ref>[[علی الله بداشتی|بداشتی، علی الله]]، [[اراده - بداشتی (مقاله)|مقاله «اراده»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۱ (کتاب)| دانشنامه امام خمینی ج۱]]، ص ۵۷۷ - ۵۸۳.</ref> | |||
== دیدگاه قرآنی == | == دیدگاه قرآنی == | ||