حسن شریعی: تفاوت میان نسخه‌ها

حسن شریعی یکی از [[مدعیان دروغین نیابت]]، حسن شریعی است. البته به [[یقین]] مشخص نیست که اسم او [[حسن]] باشد؛ بلکه او با [[لقب]] معروف شده است. در روایتی که [[نقل]] خواهد شد، [[راوی حدیث]] به صورت حدس و گمان اسم او را [[حسن]] ذکر کرده است<ref>[[شیخ طوسی]]، کتاب الغیبة، ص ۳۹۷</ref>.

نگارنده قاموس الرجال می‌‏نویسد: از حدیثی که [[شیخ طوسی]] [[نقل]] کرده است، روشن می‏‌شود اسم او به صورت [[یقین]] روشن نیست و او به وسیله [[لقب]] معروف بوده است و این‏که تلعکبری [[راوی حدیث]]، به صورت گمان [[حکم]] کرده که اسم او [[حسن]] است، به سبب این است که او "[[ابو محمد]]" بوده و بیشتر اسم کسانی که [[کنیه]] آن‏ها "[[ابو محمد]]" است، [[حسن]] می‏‌باشد<ref> محمد تقی تستری، قاموس الرجال، ج ۳، ص ۲۶۲</ref>.

[[تلعکبری]] می‏گفت: "گمان دارم نام وی [[حسن]] باشد". او از [[اصحاب]] [[امام هادی]] {{ع}} و [[امام حسن عسکری]] {{ع}} به شمار می‌‏آمد. او نخستین کسی است که مدعی مقامی شد که [[خداوند]] سبحانه و تعالی برای او قرار نداده بود و [[شایسته]] آن هم نبود. در این خصوص، بر [[خدا]] و حجّت‏‌های [[پروردگار]] [[دروغ]] بست و چیزهایی به آنان نسبت داد که [[شایسته]] [[مقام]] والای آنان نبود و آن‏ها از آن به دور بودند؛ از این‌‏رو، [[شیعیان]] هم او را [[ملعون]] دانسته و از وی دوری جستند و توقیعی از جانب [[امام مهدی|ولی عصر]] {{ع}} درباره نفرین و دوری از وی صادر شد<ref>[[شیخ طوسی]]، کتاب الغیبة، ص ۳۹۸</ref>.<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص۱۶۷ - ۱۶۸.</ref>