|
|
| خط ۴۳۶: |
خط ۴۳۶: |
|
| |
|
| گرچه عده‌ای خواسته‌اند وانمود کنند که این کارهای [[معاویه]] بر اساس [[اجتهاد]] او بوده است و بنابراین معذور می‌باشد، مسلم است که [[اجتهاد در مقابل نص]]، [[باطل]] است و معاویه کسی است که بارها مورد [[لعن]] [[پیامبر]]{{صل}} واقع شده.<ref>[[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین (کتاب)|سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین]]، ج۱، ص 611-614.</ref> | | گرچه عده‌ای خواسته‌اند وانمود کنند که این کارهای [[معاویه]] بر اساس [[اجتهاد]] او بوده است و بنابراین معذور می‌باشد، مسلم است که [[اجتهاد در مقابل نص]]، [[باطل]] است و معاویه کسی است که بارها مورد [[لعن]] [[پیامبر]]{{صل}} واقع شده.<ref>[[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین (کتاب)|سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین]]، ج۱، ص 611-614.</ref> |
|
| |
| ==[[سخنان امیرالمؤمنین]]{{ع}} درباره معاویه==
| |
| حضرت در [[سخنرانی]] که در [[کوفه]] داشت، درباره معاویه چنین فرمود:
| |
|
| |
| کسی مانند معاویه، جایز نیست که [[امین]] بر [[خون‌ها]] و [[احکام]] ([[اسلام]]) و [[ناموس]] ([[مسلمانان]]) و غنیمت‌ها و [[زکات]] باشد؛ و کسی که در نفس خود و دینش متهم (به [[خیانت]]) است و به [[تجربه]] [[ثابت]] شده است که در [[امانت]] ([[حکومت]]) [[خیانت]] می‌کند (و از آن به نفع خود [[سود]] می‌برد)؛ [[سنت پیامبر]]{{صل}} را نقض نموده، به آن عمل نمی‌کند و هر گونه مسئولیتی را از بین می‌برد و به آن پای‌بند نیست؛ دستورهای [[قرآن]]، [[کتاب الهی]] را ترک می‌کند؛ لعین ([[لعنت]] شده) فرزند لعین می‌باشد. [[رسول خدا]]{{صل}} در ده مورد او را و هم پدر و برادرش را [[لعن]] فرمود (بنابراین چنین شخصی صلاحیت [[خلافت]] و [[رهبری جامعه اسلامی]] را ندارد و علاوه [[والی مسلمانان]] باید شرایط زیر را داشته باشند)<ref>این قسمت از سخنان حضرت که درباره ویژگی‌های «[[والی]]» است در [[نهج البلاغه]] ذکر شده است، نهج البلاغه، [[فیض الاسلام]]، [[خطبه ۱۳۱]]، ص۴۰۷.</ref>.
| |
|
| |
| و سزاوار نیست که والی مسلمانان [[حریص]] باشد، تا برای جمع‌آوری [[اموال]] آنان تمام [[همت]] خود را مصروف دارد و نباید [[نادان]] باشد، تا به [[جهل]] و نادانی‌اش [[مردم]] را هلاک کند، نه [[بخیل]] باشد که مانع [[حقوق مردم]] گردد و نه [[ستمگر]] تا با [[جنایت]] خود، مردم را مستأصل و به [[زور]] وادار به [[ستم]] کند و نه هم هراسناک و خائف از [[تغییر]] [[روزگار]]، تا اینکه گروهی را بدون توجه به دیگران، [[دوست]] [[انتخاب]] کند و نه [[رشوه]] گیرنده در [[حکم]] که باعث از بین بردن حقوق مردم گردد و نه زیر پا گذارنده [[سنت رسول خدا]]{{صل}} که باعث [[هلاکت امت]] گردد.<ref>{{متن حدیث|إِنَّ مِثْلَ مُعَاوِيَةَ لَا يَجُوزُ أَنْ يَكُونَ أَمِيناً عَلَى الدِّمَاءِ وَ الْأَحْكَامِ وَ الْفُرُوجِ وَ الْمَغَانِمِ وَ الصَّدَقَةِ الْمُتَّهَمِ فِي نَفْسِهِ وَ دِينِهِ الْمُجَرَّبِ بِالْخِيَانَةِ لِلْأَمَانَةِ النَّاقِضِ لِلسُّنَّةِ الْمُسْتَأْصِلِ لِلذِّمَّةِ التَّارِكِ لِلْكِتَابِ اللَّعِينِ ابْنِ اللَّعِينِ لَعَنَهُ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} فِي عَشَرَةِ مَوَاطِنَ وَ لَعَنَ أَبَاهُ وَ أَخَاهُ.
| |
| وَ لَا يَنْبَغِي أَنْ يَكُونَ عَلَى الْمُسْلِمِينَ الْحَرِيصُ فَتَكُونَ فِي أَمْوَالِهِمْ نَهْمَتُهُ وَ لَا الْجَاهِلُ فَيُهْلِكَهُمْ بِجَهْلِهِ وَ لَا الْبَخِيلُ فَيَمْنَعَهَمْ حُقُوقَهُمْ وَ لَا الْجَافِي فيَحْمِلَهُمْ بِجِنَايَتِهِ عَلَى الْجَفَاءِ وَ لَا الْخَائِفُ لِلدُّوَلِ فَيَتَّخِذَ قَوْماً دُونَ قَوْمٍ وَ لَا الْمُرْتَشِي فِي الْحُكْمِ فَيَذْهَبَ بِحُقُوقِ النَّاسِ وَ لَا الْمُعَطِّلُ لِلسُّنَّةِ فَيُهْلِكَ الْأُمَّةَ}}؛ دعائم الاسلام، ج۲، ص۵۳۱ء مستدرک الوسائل، ج۳، ص۱۷۴ و چاپ جدید، ج۱۷، ص۲۵۱.</ref>؛
| |
|
| |
| [[حضرت امیر]] در این سخنان بیان می‌فرماید که [[معاویه]] [[صلاحیت امامت]] را ندارد؛ زیرا وی دارای ویژگی‌ها و [[اعمال]] ناپسندی است که صلاحیت وی را منتفی می‌کند و رسول خدا{{صل}} نیز در موارد متعدد وی را لعن فرمود. به علاوه یک [[رهبر]] باید ویژگی‌هایی داشته باشد که بدون [[ظلم]] به [[رعیت]]، بر مردم [[حکومت]] کند و حریص، بخیل، رشوه‌گیر، [[ترسو]] و ستمگر نباشد؛ در حالی که معاویه دارای این صفات [[زشت]] و [[ناپسند]] بود و شرایط لازم یک والی را نداشت.<ref>[[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین (کتاب)|سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین]]، ج۱، ص 614-616.</ref>
| |
|
| |
|
| == منابع == | | == منابع == |
