امنیت اعتقادی: تفاوت میان نسخه‌ها

قرآن با تکیه بر اختیاری بودن عقیده که امری درونی و [[باطنی]] و به دور از [[امر و نهی]] و به اصطلاح جعل است، می‌‌کوشد تا بر اصلی عقلایی به عنوان [[آزادی عقیده]] مهر [[تأیید]] و امضا نهد<ref>سوره بقره، آیه ۲۵۶.</ref>. عقیده، یعنی باوری که در درون [[آدمی]] شکل می‌‌گیرد و [[بینش]] و نگرش او را شکل و جهت می‌‌بخشد. [[ایمان]] و عقیده از اموری نیست که بتوان آن را به [[اجبار]] و [[زور]] [[تغییر]] داد ولی می‌‌توان با ایجاد موانع از شکل‌گیری درست آن جلوگیری به عمل آود و یا با ایجاد فضایی [[مسموم]] و [[آلوده]] عقیده جدیدی را بر انسان [[تحمیل]] کرد. اینکه در گزاره‌های حقوق بشری [[سخن]] از آزادی عقیده شده به این معناست که فضای سالمی برای افراد [[جامعه]] فراهم آید تا هر کس بتواند با توجه به راه‌های [[شناختی]] و ابزارهای [[معرفتی]]، راهی را [[انتخاب]] و برگزیند. در برخی از [[جوامع]] با ابزارهائی چون [[رسانه‌ها]] و [[تبلیغات]] [[مسموم]] و بستن دیگر راه‌های [[شناختی]]، توده [[مردم]] را بر [[عقاید]] خاصی سامان می‌‌دهند و به راهی خاص می‌‌کشانند. از این رو گفته شده که در شخصیت‌سازی [[انسان]] عواملی چون [[زمان]] و مکان ([[اجتماع]]) و [[خون]] تأثیر مستقیم دارد. در [[قرآن]] نیز به این نکته اشاره شده که در زمان [[حضرت نوح]] {{ع}} [[جامعه]] به چنان جایگاهی رسیده بود که مردم و [[فرزندان]] از انتخاب به دور بودند و نمی‌توانستند راه دیگری غیر از آنچه جامعه تحمیل می‌‌کند انتخاب کنند. این فقدان یا به جهت از میان رفتن [[حق]] انتخاب و یا از میان بردن شرایط انتخاب راه‌های دیگر بوده است. براین اساس حضرت نوح {{ع}} می‌‌فرماید: «این جامعه جز فرزندان [[فاسق]] و نابکار نزایند»<ref>سوره نوح ، آیه ۲۷.</ref>.

[[آیات]] بسیاری از [[قرآن]] نشان دهنده آزادی و [[امنیت]] در بیان [[معتقدات]] و نقد و بررسی آنان است که به همین نمونه‌های یاد شده بسنده می‌‌شود.