الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۱: خط ۱:
'''[[امام حسن مجتبی| امام حسن مجتبی]]''' {{ع}} پیشوای دوم [[مسلمانان]]، در نیمه [[ماه رمضان]] [[سال سوم هجری]] قمری در [[مدینه]] متولد شد. پدر ایشان [[علی بن ابی طالب]] {{ع}} و مادرشان [[حضرت زهرا]] {{س}} است. کنیه حضرت ابومحمد است و [[القاب]] فراوانی همانند تقی، زکی، سبط، [[سید]] و مجتبی به ایشان نسبت داده‌اند.
'''[[ویژگی‌های قیام امام حسین|ویژگی‌های قیام امام حسین]] {{ع}}''' عبارت‌اند از:
# ایمان به خدا: از ویژگی‌های نهضت حسینی [[ایمان]] به مبدأ و یقین به [[پروردگار]] و [[آفریدگار جهان]] است. [[امام حسین]] {{ع}} [[روحی]] سرشار از ایمان به خدا داشت و همین [[عقیده]] و [[باور]] او را در [[پیکار]] و [[نبرد]] با [[دشمن]] جدی و [[عزم]] او را [[راسخ]] و [[استوار]] کرده بود.
# [[ذلت‌ناپذیری]]: ویژگی دیگر [[رهبر]] [[نهضت عاشورا]] و [[قیام خونین کربلا]]، [[ذلت]] ناپذیری و تن به [[خواری]] ندادن آن حضرت است.
# [[شجاعت]]: عباس [[محمود]] عقاد می‌گوید: جای هیچ سخنی نیست که آن [[روز]]، روز [[شهادت]] و [[شجاعت]] بود. شجاعت سرآمد [[فضائل]] و دریای [[نیک]] نهادی است که دیگر [[اخلاق پسندیده]] مانند جوی به سویش سرازیر می‌شود و پشتوانه از آن می‌گیرد.
# [[ایمان به معاد]]: از دیگر ویژگی‌های نهضت حسینی، [[ایمان به روز قیامت]] و [[اعتقاد به آخرت]] و عالم پس از [[مرگ]] است. این حرکت و [[قیام]]، بدون [[اعتقاد]] به [[قیامت]]، توجیه ناپذیر و بی‌معنی و مفهوم می‌شد.
# ایمان به مکتب: از دیگر خصوصیات [[نهضت حسینی]]، اعتقاد و [[ایمان]] به [[شریعت]] و [[مکتب]] است و همین ویژگی است که [[پیروان]] این [[نهضت]] را در راه [[دفاع]] و [[حمایت]] از آن [[استوار]] و [[مقاوم]] می‌نماید.
# [[ظلم‌ستیزی]]: این در حقیقت درسی است که [[انقلاب]] [[کربلا]] به همه افراد در همه ادوار و اعصار می‌دهد که بایستی [[بشر]] [[ظلم]] [[ستیز]] باشد و با [[ظالم]] مقابله کند اگر چه این موضع‌گیری او را در مخاطره قرار داده و حیاتش را [[تهدید]] کند.
# [[صبر]] و [[استقامت]]: از جمله خصوصیات [[نهضت حسینی]]، صبر و [[پایداری]] آن حضرت و یارانش در برابر [[ناملایمات]] و بلاهای سخت و طاقت‌فرسا بود.
# [[ایثار]] و [[فداکاری]]: چیزی که در [[قیام عاشورا]] به طور مشهود به چشم می‌خورد، فداکاری و ایثار است که در آن معرکه و میدان نبرد تحقق و عینیت یافت.
# حق‌طلبی: یکی دیگر از ویژگی‌های نهضت حسینی و [[انقلاب]] [[کربلا]]، [[احیای حق]] و از بین بردن [[باطل]] بود و این خود از [[اسرار]] [[جاودانگی]] [[قیام امام]] {{ع}} و الگو شدن آن برای دیگر [[انقلاب‌ها]]ست.
# [[امداد الهی]]: از دیگر ویژگی‌های [[نهضت امام حسین]] {{ع}} [[امدادهای الهی]] بود که از همان آغاز حرکت [[عنایت]] و [[لطف]] [[پروردگار]] را [[سالار شهیدان]] به همراه داشت زیرا آن بزرگوار برای [[خدا]] [[قیام]] کرد و در پی [[خشنودی]] و [[رضای خدا]] بود و [[خداوند متعال]] در برابر آن [[نیت]] [[پاک]] و [[خالص]] و [[انگیزه]] [[الهی]] که داشت [[منزلت]] و جایگاهی به او [[مرحمت]] کرد که بی‌بدیل و بی‌نظیر است.


در دوران [[نبوی]] و در سال ۶ هجری در [[داستان مباهله]] از آن حضرت یاد شده است. حضرت در دوران [[خلافت علی]] {{ع}} در صحنه‌ها حضور یافت و در همه مقاطع، پدر را [[همراهی]] کرد. پس از [[شهادت]] پدر [[خلافت]] را برعهده گرفت که هنگام پذیرش [[خلافت]] ۳۷ سال داشت. عراقیان و حامیان [[امام علی]] {{ع}} با وی [[بیعت]] کردند؛ شمار بیعت‌کنندگان، ۴۰۰۰۰ تن ذکر شده است.
<div class="mainpage_box_more">[[ویژگی‌های قیام امام حسین|ادامه]]</div>
 
زمانی که [[معاویه]] به سوی [[عراق]] حرکت کرد، [[امام حسن]] {{ع}} پس از [[آگاهی]] از این خبر، [[مردم]] را به [[جهاد]] و [[مقاومت]] فرا خواند و از آنها خواست که در لشکرگاه [[نخیله]] گردهم آیند؛ اما [[مردم]] واکنش مناسبی نشان ندادند [[معاویه]] توانست با وعده‌هایی، شماری از [[اصحاب امام حسن]] {{ع}} را به سوی خود بکشاند. [[خیانت]] یاران امام {{ع}} به گونه‌ای بود که در میان [[اصحاب]] خود نیز [[امنیت]] جانی نداشت. بر اثر شایعات و وعده‌های [[معاویه]]، [[عبیدالله بن عباس]]، یکی از سه فرمانده اصلی [[امام]] {{ع}} همراه شماری از سپاهیان به اردوی [[معاویه]] پیوست. لذا حضرت در پی خیانت یاران خود و بنا به مصالح [[اسلام]] و شرایط پیش‌آمده در نیمه جمادی الاول سال ۴۱ هجری مجبور به [[صلح]] با [[معاویه]] شد.
 
بندهای صلح نامه متغیر است و کتاب‌های [[تاریخی]] هریک بر بندهایی از آن تأکید کرده‌اند، برخی از بندها چنین است: واگذاری [[حکومت]] ([[تسلیم]] الامر) به [[معاویه]]؛ [[خلافت]] پس از [[معاویه]] از آنِ [[امام حسن]] {{ع}} باشد؛ [[مردم]] در [[امان]] هستند و [[معاویه]] نباید کسی را به جهت اقدامات گذشته تعقیب کند و ... . پس از [[صلح]]، [[امام]] با مشایعت [[معاویه]] از [[کوفه]] به [[مدینه]] بازگشت و در آنجا بزرگ و [[سرپرست]] [[بنی‌هاشم]] بود و در امور با وی [[مشورت]] می‌شد.
 
مدت زمانی که از [[صلح امام حسن]] {{ع}} گذشت، [[معاویه]] دریافت مفاد صلحنامه به زیان اوست لذا در پی [[قتل]] امام برآمد و سر انجام [[جعده]] ـ همسر امام ـ را [[فریب]] داد و به قتل حضرت برانگیخت. جعده به امام [[زهر]] خورانید و امام {{ع}} روز ۲۸ صفر سال ۵۰ یا ۵۱ هجری قمری در چهل و هشت سالگی به [[شهادت]] رسید و پس از کش و قوس‌های فراوان در بقیع به خاک سپرده شد.
 
<div class="mainpage_box_more">[[امام حسن مجتبی|ادامه]]</div>
۱۱۲٬۴۴۳

ویرایش