مفهوم‌سازی استاد مطهری از وحی از تحویلی‌نگری تا جامع‌نگری و ارتباط آن با فطرت و ایمان (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

* نویسندگان در ابتدای چکیده مقاله خود می‌نویسند: «جستار حاضر، از منظری روش­‌شناسانه، جامع­‌نگری استاد [[مرتضی مطهری|مطهری]] به بحث تحلیل مفهوم [[وحی]] را کاوش می­‌نماید. از سویی، فیلسوفان مسلمان [[وحی]] را اتصال [[نبی]] با عقل فعال تلقی کرده و فقط به هویت علمی و شناختاری آن تأکید می‌کنند؛ و از سوی دیگر، برخی متفکران [[وحی]] را به صرف گرایش و تجربه نبی ارجاع داده­‌اند. در این تصور از [[وحی]]، بر بعد تجربی­‌انگاری و گرایشی [[وحی]] تأکید می‌­شود. هر دو رهیافت تصوری فروکاهش‌گرایانه و تحویلی‌­نگر از [[وحی]] ارائه می­‌دهند».

* نویسندگان در ادامه چکیده مقاله خود می‌نویسند: «[[مرتضی مطهری|استاد مطهری]]، با نقد هر دو رهیافت، به تحلیلی جامع­‌نگر از [[وحی]] الهی دست یازیده­‌اند: به اعتقاد ایشان، [[وحی]] الهی علاوه بر اینکه بعد شناختاری دارد و پیام الهی است، بعد گرایشی نیز دارد. در مقاله حاضر، با بررسی مقام جامع­‌نگری از [[وحی]]، ارتباط آن با ایمان و فطرت نیز نزد مطهری واکاوی می‌­شود. مفهوم‌­سازی استاد از ایمان، از حیث روشی، از تصور ایشان از [[وحی]] کسب هویت می­‌کند. بنابراین، ایمان نزد [[مرتضی مطهری|استاد مطهری]] هویتی دو بعدی دارد: شناختاری و گرایشی دارد. این تحلیل از [[وحی]] و ایمان با تقسیم فطرت به دو بعد شناختی و گرایشی نیز متلائم است؛ یعنی، تصور استاد از دو بعدی بودن انسان در تحلیل ایشان از [[وحی]] و ایمان مؤثر افتاده است. بدین‌سان، در منظومه فکری استاد، این سه بحث در تعامل ناظر بر هم هستند»<ref name=p1></ref>.