تبیین حقیقت قرآن در عرفان اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[سید حیدر آملی]] - از عرفای نامی [[شیعه]] در سده هشتم قمری - پیرامون [[اتّحاد]] مقام اولیاء الهی {{عم}} با [[حقیقت قرآن]]، نکاتی را بیان می‌دارد که برخی فرازهای آن از این قرار است: {{عربی|النبوة المطلقة: عبارة عن اطلاع الموصوف بها على الحقائق الإلهية و الدقائق الربانية على ما هي عليه، و كذلك (هي الاطلاع) على حقائق الموجودات الممكنه... لأن "امّ الكتاب" الذي هو العقل الأول، و "الكتاب المبين" الذي هو النفس الكليه: المعبّر عنهما بالقلم و اللوح... مشتملات على هذه العلوم و المعارف. فكل عارف يحصل له الاطلاع على هذه الكتب و الصحف و المعارف، التي هي مسطوره فيها، و مرقومه عليها اجمالاً و تفصیلا يكون هو النبي و الولي و الخلیفة و الإمام و الكامل و المكمّل، على قدر استعداده و استحقاقه، بغير الوسائط. فيفيض الحق تعالى وحدة من غير واسطة على قلب حبيبة و صديقة و ولیه، لقوله تعالی:}} {{متن قرآن|نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِينُ لَى قَلْبِكَ}}<ref>«که روح الامین آن را فرود آورده است * بر دلت» سوره شعراء، آیه ۱۹۳-۱۹۴.</ref> {{عربی|و لقوله تعالى:}} {{متن قرآن|فَأَوْحَى إِلَى عَبْدِهِ مَا أَوْحَى}}<ref>«پس (خداوند) به بنده خود وحی کرد، آنچه وحی کرد» سوره نجم، آیه ۱۰.</ref> {{عربی|و لقوله:}} {{متن قرآن|وَعَلَّمْنَاهُ مِنْ لَدُنَّا عِلْمًا}}<ref>«و او را از پیش خویش دانشی آموخته بودیم» سوره کهف، آیه ۶۵.</ref> {{عربی|و من هذا قال تعالى مخاطباً لنبيه محمّد {{صل}}:}} {{متن قرآن|وَعَلَّمَكَ مَا لَمْ تَكُنْ تَعْلَمُ وَكَانَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكَ عَظِيمًا}}<ref>«و به تو چیزی آموخت که نمی‌دانستی و بخشش خداوند بر تو سترگ است» سوره نساء، آیه ۱۱۳.</ref> {{عربی|و قال هو بنفسه:}} {{متن حدیث|عَلِمْتُ عُلُومَ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ‌}} {{عربی|و غير ذلك مما سبق من ألفاظه الشریفه. و لذلك صار (النبي محمد {{صل}}) خليفته الأعظم، و مظهره الاوّل، و ظلّه الأكمل، و خليفته الأعلى، و البرزخ الجامع، اي الجامع بين الحق و الخلق، و الظاهر و الباطن، و العلوي و السفلي، و خصّ بالربوبية العظمى}}<ref>المقدمات من کتاب نص النصوص (ط. انستیتو ایران و فرانسه، پژوهش‌های علمی در ایران، ۱۳۵۲ ه. ش.)، ص۱۷۵.</ref>.