جز
جایگزینی متن - 'بیمار دلان' به 'بیماردلان'
جز (جایگزینی متن - '-،' به '-') |
|||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
در [[آیات]] فوق این موضوعات مطرح گردیده است: | در [[آیات]] فوق این موضوعات مطرح گردیده است: | ||
# آشکار بودن نشانه [[سجده]] و [[عبادت]]، برصورت [[صحابه]] [[محمد]]، وصف آنان در [[تورات]] و [[انجیل]]: {{متن قرآن|سِيمَاهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَمَثَلُهُمْ فِي الْإِنْجِيلِ}}<ref>«محمد، پیامبر خداوند است و آنان که با وی‌اند، بر کافران سختگیر، میان خویش مهربانند؛ آنان را در حال رکوع و سجود می‌بینی که بخشش و خشنودی‌یی از خداوند را خواستارند؛ نشان (ایمان) آنان در چهره‌هایشان از اثر سجود، نمایان است، داستان آنان در تورات همین است و د» سوره فتح، آیه ۲۹.</ref>. | # آشکار بودن نشانه [[سجده]] و [[عبادت]]، برصورت [[صحابه]] [[محمد]]، وصف آنان در [[تورات]] و [[انجیل]]: {{متن قرآن|سِيمَاهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَمَثَلُهُمْ فِي الْإِنْجِيلِ}}<ref>«محمد، پیامبر خداوند است و آنان که با وی‌اند، بر کافران سختگیر، میان خویش مهربانند؛ آنان را در حال رکوع و سجود می‌بینی که بخشش و خشنودی‌یی از خداوند را خواستارند؛ نشان (ایمان) آنان در چهره‌هایشان از اثر سجود، نمایان است، داستان آنان در تورات همین است و د» سوره فتح، آیه ۲۹.</ref>. | ||
# قابل [[شناخت]] بودن [[ | # قابل [[شناخت]] بودن [[بیماردلان]] از روی سیمای آنان برای [[پیامبر]]، در صورت [[خواست الهی]] برای معرفی کردن آنها: {{متن قرآن|وَلَوْ نَشَاءُ لَأَرَيْنَاكَهُمْ فَلَعَرَفْتَهُمْ بِسِيمَاهُمْ وَلَتَعْرِفَنَّهُمْ فِي لَحْنِ الْقَوْلِ}}<ref>«و اگر می‌خواستیم آنان را به تو نشان می‌دادیم آنگاه آنان را به چهره می‌شناختی و آنان را با آهنگ گفتار می‌شناسی و خداوند کردارهای شما را می‌داند» سوره محمد، آیه ۳۰.</ref>. | ||
# [[پیامبر]] [[قادر]] برشناخت [[مخالفت]] و [[انکار]] [[کافران]] از روی صورتهایشان، پس از [[تلاوت آیات]] [[الهی]] برآنان: {{متن قرآن|وَإِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ تَعْرِفُ فِي وُجُوهِ الَّذِينَ كَفَرُوا الْمُنْكَرَ}}<ref>«و چون آیات روشن ما را بر آنان بخوانند در چهره‌های کافران، ناخوشایندی می‌بینی، نزدیک است به کسانی که آیات ما را بر آنان می‌خوانند تاخت آورند، بگو: آیا به بدتر از این شما را آگاه سازم؟ (آن) دوزخ است که خداوند کافران را بدان وعده داده است؛ و این پایانه، بد» سوره حج، آیه ۷۲.</ref> | # [[پیامبر]] [[قادر]] برشناخت [[مخالفت]] و [[انکار]] [[کافران]] از روی صورتهایشان، پس از [[تلاوت آیات]] [[الهی]] برآنان: {{متن قرآن|وَإِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ تَعْرِفُ فِي وُجُوهِ الَّذِينَ كَفَرُوا الْمُنْكَرَ}}<ref>«و چون آیات روشن ما را بر آنان بخوانند در چهره‌های کافران، ناخوشایندی می‌بینی، نزدیک است به کسانی که آیات ما را بر آنان می‌خوانند تاخت آورند، بگو: آیا به بدتر از این شما را آگاه سازم؟ (آن) دوزخ است که خداوند کافران را بدان وعده داده است؛ و این پایانه، بد» سوره حج، آیه ۷۲.</ref> | ||
# درهم کشیدن سخصی چهره خودراوبرگرداندن آن به علت حضور [[عبدالله بن ام مکتوم]] در مجلس [[پیامبر]] - از سوی مردی از [[بنی امیه]]: {{متن قرآن|عَبَسَ وَتَوَلَّى * أَنْ جَاءَهُ الْأَعْمَى}}<ref>«روی ترش کرد و رخ بگردانید، * که آن نابینا نزد وی آمد» سوره عبس، آیه ۱-۲.</ref><ref>سید مرتضی علم الهدی رضوان الله علیه گوید: دلالتی در ظاهر آیه نیست به اینکه متوجه برسول خدا باشد، بلکه فقط خبریست بدون تصریح بشخصی که خبر درباره او می‌باشد، و همین دلیل است بر اینکه مقصود دیگریست زیرا روی ترش کردن از صفات پیامبر خدا با دشمنان بدور بوده، چه رسد با مؤمنین هدایت یافته، و همچنین توصیف به اینکه به ثروتمندان روی آورد و از فقیران روی گرداند، شباهت به خوی بزرگواری آن حضرت ندارد. و مؤید این توصیفی است که خداوند سبحان از آن حضرت کرده: وَ إِنک لَعَلیٰ خُلُقٍ عَظِیمٍ، وَ لَوْ کنْتَ فَظا غَلِیظَ الْقَلْبِ لاَنْفَضوا مِنْ حَوْلِک. پس ظاهر این است که مقصود از «عَبَسَ وَ تَوَلٰی» غیر از آن حضرت است و از حضرت صادق روایت شده که فرمود: درباره مردی از بنی امیه نازل شده که در حضور آن حضرت بوده که ناگاه ابن ام مکتوم آمد پس چون آن شخص اموی او را دید بدش آمد و خود را جمع کرد و از وی روی گرداند. پس از آن این داستان را خداوند در قرآن آورده و او را نکوهش کرده. ". (پرتوی از قرآن ج ۳ ص ۱۲۳ به نقل از مجمع البیان</ref> | # درهم کشیدن سخصی چهره خودراوبرگرداندن آن به علت حضور [[عبدالله بن ام مکتوم]] در مجلس [[پیامبر]] - از سوی مردی از [[بنی امیه]]: {{متن قرآن|عَبَسَ وَتَوَلَّى * أَنْ جَاءَهُ الْأَعْمَى}}<ref>«روی ترش کرد و رخ بگردانید، * که آن نابینا نزد وی آمد» سوره عبس، آیه ۱-۲.</ref><ref>سید مرتضی علم الهدی رضوان الله علیه گوید: دلالتی در ظاهر آیه نیست به اینکه متوجه برسول خدا باشد، بلکه فقط خبریست بدون تصریح بشخصی که خبر درباره او می‌باشد، و همین دلیل است بر اینکه مقصود دیگریست زیرا روی ترش کردن از صفات پیامبر خدا با دشمنان بدور بوده، چه رسد با مؤمنین هدایت یافته، و همچنین توصیف به اینکه به ثروتمندان روی آورد و از فقیران روی گرداند، شباهت به خوی بزرگواری آن حضرت ندارد. و مؤید این توصیفی است که خداوند سبحان از آن حضرت کرده: وَ إِنک لَعَلیٰ خُلُقٍ عَظِیمٍ، وَ لَوْ کنْتَ فَظا غَلِیظَ الْقَلْبِ لاَنْفَضوا مِنْ حَوْلِک. پس ظاهر این است که مقصود از «عَبَسَ وَ تَوَلٰی» غیر از آن حضرت است و از حضرت صادق روایت شده که فرمود: درباره مردی از بنی امیه نازل شده که در حضور آن حضرت بوده که ناگاه ابن ام مکتوم آمد پس چون آن شخص اموی او را دید بدش آمد و خود را جمع کرد و از وی روی گرداند. پس از آن این داستان را خداوند در قرآن آورده و او را نکوهش کرده. ". (پرتوی از قرآن ج ۳ ص ۱۲۳ به نقل از مجمع البیان</ref> | ||