←جستارهای وابسته
(←منابع) |
|||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
| موضوع مرتبط = امام علی | | موضوع مرتبط = امام علی | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = | ||
| مداخل مرتبط = [[دشمنی با امام علی در معارف و سیره فاطمی]] | | مداخل مرتبط = [[دشمنی با امام علی در معارف و سیره علوی]] - [[دشمنی با امام علی در معارف و سیره فاطمی]] | ||
| پرسش مرتبط = امام علی (پرسش) | | پرسش مرتبط = امام علی (پرسش) | ||
}} | }} | ||
| خط ۹۳: | خط ۹۳: | ||
===[[حق‌جویی]] و [[عدالت علی]]{{ع}}=== | ===[[حق‌جویی]] و [[عدالت علی]]{{ع}}=== | ||
در هر جامعه‌ای کسانی وجود دارند که طالب امتیازها و بهره‌های ویژه‌اند و خویشتن را از دیگر [[مردم]] [[برتر]] می‌دانند و حقی فزون‌تر می‌خواهند. اگر کسی رویاروی اینان باز ایستد و [[حق]] را بر جای خویش بنشاند و منافع مادی و [[معنوی]] [[جامعه]] را به [[عدالت]] میان مردم پخش کند، بی‌گمان همین گروه در برابر او می‌ایستند و چه بسا به [[جفا]] و [[ستم]] از کارش برکنار می‌کنند، یا اگر نتوانند قصد جانش می‌کنند. چنین کسانی [[زندگی]] و [[حیات]] خویش را در گرو بهره‌مندی از امتیازها و بهره‌های ویژه می‌دانند و به هیچ رو به حق تن در نمی‌دهند. اینان، بیشتر، [[توانگران]] و سران قبیله‌ها و خاندان‌های بزرگ و زورمندند که [[قرآن]] بر آنان نام «[[مترفین]]» و مانند آن نهاده است. عواملی دیگر نیز هست که بر [[ناسازگاری]] و [[پرخاشگری]] اینان می‌افزاید؛ مثلاً با [[حاکم عادل]] کینه‌ای دیرینه داشته باشند و یا دارای گرایش‌های ریاست‌طلبانه باشند. [[رویارویی]] با چنین کسانی آن‌گاه سخت‌تر می‌شود که مدتی از این امتیازها برخوردار گردند و بدان خو کنند. این دلیل نیز از مهم‌ترین [[دلایل]] رویارویی [[قریشیان]] با [[امام علی]]{{ع}} است.<ref>[[سید محمود طباطبایی نژاد|طباطبایی نژاد، سید محمود]]، [[حب امام علی (مقاله)| مقاله «حب امام علی»]]، [[دانشنامه امام علی ج۳ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۳]] ص ۲۶۹.</ref> | در هر جامعه‌ای کسانی وجود دارند که طالب امتیازها و بهره‌های ویژه‌اند و خویشتن را از دیگر [[مردم]] [[برتر]] می‌دانند و حقی فزون‌تر می‌خواهند. اگر کسی رویاروی اینان باز ایستد و [[حق]] را بر جای خویش بنشاند و منافع مادی و [[معنوی]] [[جامعه]] را به [[عدالت]] میان مردم پخش کند، بی‌گمان همین گروه در برابر او می‌ایستند و چه بسا به [[جفا]] و [[ستم]] از کارش برکنار می‌کنند، یا اگر نتوانند قصد جانش می‌کنند. چنین کسانی [[زندگی]] و [[حیات]] خویش را در گرو بهره‌مندی از امتیازها و بهره‌های ویژه می‌دانند و به هیچ رو به حق تن در نمی‌دهند. اینان، بیشتر، [[توانگران]] و سران قبیله‌ها و خاندان‌های بزرگ و زورمندند که [[قرآن]] بر آنان نام «[[مترفین]]» و مانند آن نهاده است. عواملی دیگر نیز هست که بر [[ناسازگاری]] و [[پرخاشگری]] اینان می‌افزاید؛ مثلاً با [[حاکم عادل]] کینه‌ای دیرینه داشته باشند و یا دارای گرایش‌های ریاست‌طلبانه باشند. [[رویارویی]] با چنین کسانی آن‌گاه سخت‌تر می‌شود که مدتی از این امتیازها برخوردار گردند و بدان خو کنند. این دلیل نیز از مهم‌ترین [[دلایل]] رویارویی [[قریشیان]] با [[امام علی]]{{ع}} است.<ref>[[سید محمود طباطبایی نژاد|طباطبایی نژاد، سید محمود]]، [[حب امام علی (مقاله)| مقاله «حب امام علی»]]، [[دانشنامه امام علی ج۳ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۳]] ص ۲۶۹.</ref> | ||
== زیان‌های دشمنی با امام علی == | |||
[[پیامبر خدا]] {{صل}}: هر کس [[علی]] را، چه در دوران [[حیات]] او و چه پس از رحلتش، [[دوست]] بدارد، [[خداوند]] عز و جل تا زمانی که خورشیدْ طلوع و غروب می‌کند، [[آسایش]] ([[امنیت]]) و [[ایمان]] را برای وی رقم می‌زند و هر کس [[علی]] را، چه در دوران حیاتش و چه پس از رحلتش، [[دشمن]] بدارد، [[مرگ]] او [[جاهلی]] خواهد بود و به خاطر آنچه در دوران اسلامْ انجام داده [نیز] [[مؤاخذه]] خواهد شد<ref>{{متن حدیث|رسول الله {{صل}}: مَن أحَب عَلِیاً مَحیاهُ ومَماتَه، کتَبَ اللهُ تَعالی لَهُ الأَمنَ وَالإیمانَ ما طَلَعَتِ الشمسُ وما غَرَبَت؛ ومَن أبغَضَ عَلِیاً مَحیاهُ ومَماتَه، فَمیتَتُهُ جاهِلِیةٌ، وحوسِبَ بِما أحدَثَ فِی الإِسلامِ}} (اسد الغابة، ج ۵، ص ۴۳۸ ش ۵۵۱۵).</ref>. | |||
[[پیامبر خدا]] {{صل}}: [[آتش جهنم]] برای [[دشمنان]] [[علی]] افروخته است و زبانه می‌کشد، در حالی که آنان هنوز در [[دنیا]] هستند و وارد [[جهنم]] نشده‌اند<ref>{{متن حدیث|عنه {{صل}}: إن النارَ لَتَغیظُ ویشتَد زَفیرُها عَلی أعداءِ عَلِی {{ع}} وهُم فِی الدنیا قَبلَ أن یدخُلوها}} (ثواب الأعمال، ص ۲۴۷، ح ۲).</ref>. | |||
[[امام علی]] {{ع}}: به خاطر من، سه کس نابود می‌شوند و سه کس [[رستگار]] می‌گردند: لعنت‌کننده من، شنونده‌ای که بر آن، صحه می‌گذارد و گناهکاری که بار [[گناه]] را به دوش می‌کشد، یعنی [[پادشاه]] خوش‌گذرانی که به واسطه [[ناسزاگویی]] به من، به وی نزدیکی می‌جویند و در نزد وی، از [[دین]] من [[بیزاری]] می‌جویند و بزرگی تبارِ مرا [[خوار]] می‌شمارند، نابود می‌شوند. ریشه من، ریشه [[پیامبر]] {{صل}} است و [[دین]] من، همان [[دین]] [[پیامبر]] {{صل}}. و سه کس به خاطر من، [[رستگار]] می‌شوند: [[دوستدار]] پیرو، دشمنِ آنکه با من [[دشمن]] است، و [[دوستدار]] آنکه [[دوستدار]] من است. هر گاه بنده‌ای مرا [[دوست]] بدارد، [[دوستدار]] مرا نیز [[دوست]] می‌دارد و با [[دشمن]] من [[دشمنی]] می‌کند و از من [[پیروی]] می‌کند. هر کس باید [[قلب]] خویش را بیازماید؛ زیرا [[خداوند]] در وجود هیچ کس، دو [[قلب]] قرار نداده تا با یک [[قلب]] [[دوست]] بدارد و با [[قلب]] دیگر، [[دشمنی]] کند. هر که قلبش از مِهر غیر ما [[سیراب]] شده، بر ضد ما تبانی کرده است. پس بداند که [[خداوند]] عز و جل و [[جبرئیل]] و میکائیلْ [[دشمن]] اویند، و خداوندْ [[دشمن]] [[کافران]] است<ref>{{متن حدیث|الإمام علی {{ع}}: یهلِک فِی ثَلاثَةٌ، وینجو فِی ثَلاثَةٌ؛ یهلِک اللاعِنُ، وَالمُستَمِعُ المُقِر، وَالحامِلُ لِلوِزرِ وهُوَ المَلِک المُترَفُ یتَقَربُ إلَیهِ بِلَعنی، ویبرَأُ عِندَهُ مِن دینی، وینتَقَصُ عِندَهُ حَسَبی؛ وإنما حَسَبی حَسَبُ النبِی {{صل}}، ودینی‌دینُهُ. وینجو فِی ثَلاثَةٌ: المُحِب المُوالی، وَالمُعادی مَن عادانی، وَالمُحِب مَن أحَبنی. فَإِذا أحَبنی عَبدٌ أحَب مُحُبی، وأبغَضَ مُبغِضی، وشایعَنی. فَلیمتَحِنِ الرجُلُ قَلبَهُ؛ إن اللهَ لَم یجعَل لِرَجُلٍ مِن قَلبَینِ فی جَوفِهِ فَیحِب بِهذا ویبغِضَ بِهذا، فَمَن اشرِبَ قَلبُهُ حُب غَیرِنا فَأَلبَ عَلَینا فَلیعلَم أن اللهَ عَدُوهُ وجِبریلَ ومیکالَ، وَاللهُ عَدُو لِلکافِرینَ}} (الغارات، ج ۲، ص ۵۸۹).</ref>.<ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۷۸۵.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||