حسن بن عبدالرحیم تمار: تفاوت میان نسخه‌ها

حسن بن عبدالرحیم تمار (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۹ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۰۷

۵ بایت اضافه‌شده ، ‏۹ دسامبر ۲۰۲۳

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۲۲۷

ویرایش

@@ خط ۱۵: / خط ۱۵: @@
 به هر روی حسن بن عبدالرحیم تمار در [[کتب رجالی]] شناسانده نشده؛ ولی از الحسن بن عبدالرحیم در دو روایت نام برده شده است:
-#{{متن حدیث|حَدَّثَنِي الشَّيْخُ الْفَقِيهُ أَبُو مُحَمَّدٍ قَالَ: حَدَّثَنَا أَبُو سَهْلٍ مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ إِبْرَاهِيمَ الْفُلْفُلِيُّ قَالَ: حَدَّثَنَا الْحُسَيْنُ بْنُ الْحَسَنِ قَالَ: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ إِدْرِيسَ الْحَنْظَلِيُّ قَالَ: أَخْبَرَنَا الْحَسَنُ بْنُ عَبْدِ الرَّحِيمِ قَالَ: حَدَّثَنَا سَعِيدُ بْنُ أَبِي النَّصْرِ السَّكُونِيُّ عَنِ ابْنِ أَبِي لَيْلَى عَنِ الْحَكَمِ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَبِي لَيْلَى عَنْ أَبِيهِ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}}: لَا يُؤْمِنُ عَبْدٌ حَتَّى أَكُونَ أَحَبَّ إِلَيْهِ مِنْ نَفْسِهِ وَ أَهْلِي أَحَبَّ إِلَيْهِ مِنْ أَهْلِهِ وَ عِتْرَتِي أَحَبَّ إِلَيْهِ مِنْ عِتْرَتِهِ وَ ذَاتِي أَحَبَّ إِلَيْهِ مِنْ ذَاتِهِ}}<ref>بشارة المصطفی لشیعة المرتضی، ص۵۲.</ref>. این [[حدیث]]، در [[الأمالی]] [[صدوق]] نیز گزارش شده؛ ولی نام راوی در آن الحسن بن عبدالرحمن ثبت گردیده است<ref>الأمالی، صدوق، ص۳۳۴، ح۹.</ref>. [[طبرانی]] [[سنی]] نیز این حدیث را با سند خود چنین گزارش کرده است: {{متن حدیث|حدثنا محمد بن عبدالله الحضرمی قال: حدثنا الحسن بن عبدالرحمن ابن أبی لیلی قال: ثنا سعید بن عمرو بن أبینصر السکونی عن محمد بن أبی لیلی عن الحکم بن عتیبة عن عبدالرحمن بن أبی لیلی عن أبیه قال: قال: رسول الله{{صل}}: لا یؤمن عبد حتی أکون أحب إلیه من نفسه و أهلی أحب إلیه من أهله و عترتی أحب إلیه من عترته و ذاتی أحب إلیه من ذاته}}<ref>المعجم الأوسط، ج۶، ص۵۹.</ref>. بر این اساس، عنوان الحسن بن عبدالرحیم در سند بشارة المصطفی [[مصحّف]] [[الحسن بن عبد الرحمن]] و مقصود از آن، حسن بن عبدالرحمن ابن ابی لیلی است؛ گواهش عبارت [[ابن ابی‌حاتم]] است به هنگام یادکرد عنوان سعید بن ابینصر السکونی که حسن بن عبدالرحمن بن [[محمد بن عبدالرحمن]] بن ابی لیلی را از روایت کنندگان [[سعید بن ابی نصر السکونی]] برشمرده است.
+#{{متن حدیث|حَدَّثَنِي الشَّيْخُ الْفَقِيهُ أَبُو مُحَمَّدٍ قَالَ: حَدَّثَنَا أَبُو سَهْلٍ مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ إِبْرَاهِيمَ الْفُلْفُلِيُّ قَالَ: حَدَّثَنَا الْحُسَيْنُ بْنُ الْحَسَنِ قَالَ: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ إِدْرِيسَ الْحَنْظَلِيُّ قَالَ: أَخْبَرَنَا الْحَسَنُ بْنُ عَبْدِ الرَّحِيمِ قَالَ: حَدَّثَنَا سَعِيدُ بْنُ أَبِي النَّصْرِ السَّكُونِيُّ عَنِ ابْنِ أَبِي لَيْلَى عَنِ الْحَكَمِ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَبِي لَيْلَى عَنْ أَبِيهِ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}}: لَا يُؤْمِنُ عَبْدٌ حَتَّى أَكُونَ أَحَبَّ إِلَيْهِ مِنْ نَفْسِهِ وَ أَهْلِي أَحَبَّ إِلَيْهِ مِنْ أَهْلِهِ وَ عِتْرَتِي أَحَبَّ إِلَيْهِ مِنْ عِتْرَتِهِ وَ ذَاتِي أَحَبَّ إِلَيْهِ مِنْ ذَاتِهِ}}<ref>بشارة المصطفی لشیعة المرتضی، ص۵۲.</ref>. این [[حدیث]]، در [[الأمالی]] [[صدوق]] نیز گزارش شده؛ ولی نام راوی در آن الحسن بن عبدالرحمن ثبت گردیده است<ref>الأمالی، صدوق، ص۳۳۴، ح۹.</ref>. [[طبرانی]] [[سنی]] نیز این حدیث را با سند خود چنین گزارش کرده است: {{متن حدیث|حدثنا محمد بن عبدالله الحضرمی قال: حدثنا الحسن بن عبدالرحمن ابن أبی لیلی قال: ثنا سعید بن عمرو بن أبینصر السکونی عن محمد بن أبی لیلی عن الحکم بن عتیبة عن عبدالرحمن بن أبی لیلی عن أبیه قال: قال: رسول الله{{صل}}: لا یؤمن عبد حتی أکون أحب إلیه من نفسه و أهلی أحب إلیه من أهله و عترتی أحب إلیه من عترته و ذاتی أحب إلیه من ذاته}}<ref>المعجم الأوسط، ج۶، ص۵۹.</ref>. بر این اساس، عنوان الحسن بن عبدالرحیم در سند بشارة المصطفی [[مصحّف]] [[الحسن بن عبد الرحمن]] و مقصود از آن، [[حسن بن عبدالرحمن ابن ابی لیلی]] است؛ گواهش عبارت [[ابن ابی‌حاتم]] است به هنگام یادکرد عنوان سعید بن ابی نصر السکونی که [[حسن بن عبدالرحمن بن محمد بن عبدالرحمن بن ابی لیلی]] را از روایت کنندگان [[سعید بن ابی نصر السکونی]] برشمرده است.
 #{{متن حدیث|مُحَمَّدُ بْنُ مَسْعُودٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ عَنِ السِّنْدِيِّ بْنِ الرَّبِيعِ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَبْدِ الرَّحِيمِ قَالَ: قَالَ أَبُو الْحَسَنِ{{ع}} لِعَلِيِّ بْنِ يَقْطِينٍ اضْمَنْ لِي خَصْلَةً أَضْمَنْ لَكَ ثَلَاثاً فَقَالَ عَلِيٌّ جُعِلْتُ فِدَاكَ وَ مَا الْخَصْلَةُ الَّتِي أَضْمَنُهَا لَكَ وَ مَا الثَّلَاثُ اللَّوَاتِي تَضْمَنُهُنَّ لِي قَالَ فَقَالَ أَبُو الْحَسَنِ{{ع}} الثَّلَاثُ اللَّوَاتِي أَضْمَنُهُنَّ لَكَ أَنْ لَا يُصِيبَكَ حَرُّ الْحَدِيدِ أَبَداً بِقَتْلٍ وَ لَا فَاقَةٌ وَ لَا سِجْنُ حَبْسٍ قَالَ فَقَالَ عَلِيٌّ وَ مَا الْخَصْلَةُ الَّتِي أَضْمَنُهَا لَكَ قَالَ فَقَالَ تَضْمَنُ أَلَّا يَأْتِيَكَ وَلِيٌّ أَبَداً إِلَّا أَكْرَمْتَهُ قَالَ فَضَمِنَ عَلِيٌّ الْخَصْلَةَ وَ ضَمِنَ لَهُ أَبُو الْحَسَنِ الثَّلَاثَ}}<ref>رجال الکشی، ص۴۳۳، ش۸۱۸.</ref>.