آستان قدس رضوی: تفاوت میان نسخه‌ها

نهاد [[اداری]] - خدماتی بزرگ غیردولتی و مجموعه تشکیلات اداره کننده [[حرم مطهر]] [[امام رضا]] {{ع}} و [[املاک]] و [[موقوفات]] آن و سازمان‌ها و مؤسسات وابسته به آن. این نهاد که در قالب ده‌ها معاونت، سازمان، مؤسسه و شرکت، حرم مطهر و موقوفات رضوی را [[مدیریت]] می‌کند و فعالیت‌های [[دینی]]، [[فرهنگی]]، [[اقتصادی]] و [[اجتماعی]] تعریف شده خود را پیش می‌برد. این اصطلاح از اوایل دوره [[صفویه]] پدید آمده و برای این اماکن متبرکه به کار رفته است، اما رواج بیشتر این نام در دوره‌های متأخر بوده است. پیش از آن، واژه‌های “روضه مقدسه رضویه”، “آستان [[روضه]] منوره” و “آستان مقدس” برای این اماکن و تشکیلات به کار می‌رفت. آستان قدس تشکیلات کهنی دارد که ساختار، [[مناصب]]، [[مراسم]] و آیین‌های آن، ارزش‌های [[تاریخی]] و فرهنگی فراوانی دارد.<ref>[[بهزاد نعمتی|نعمتی، بهزاد]]، [[آستان قدس رضوی - نعمتی (مقاله)|مقاله «آستان قدس رضوی»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام رضا]]، ج۱، ص ۷۱.</ref>

به این ترتیب، تشکیلات مختصر اما رو به گسترش [[حرم مطهر]] وارد دوره صفوی می‌شود. صفویان با توجه به رسمی کردن [[مذهب تشیع]] در [[کشور]]، به [[حرم مطهر رضوی]] توجه ویژه نشان دادند و طی یک سده، تشکیلات بزرگی را برای اداره آن راه‌اندازی کردند. در واقع پیشینه تشکیلات [[اداری]] آستان [[قدس]] به طور مشخص از دوره [[صفویه]] قابل بررسی است. دوره شاه تهماسب اول صفوی، دوره تثبیت [[قدرت]] دیوانی و تشکیلات اداری [[ایران]] بود و برای آستان قدس نیز همین روند اتفاق افتاد. با توجه به وجود گزارش‌های متعدد متون و [[منابع تاریخی]] درباره آستان قدس و نیز اسناد [[تاریخی]] موجود در کتابخانه مرکزی، وضعیت اداری آن از این دوره به بعد مشخص و روند آن قابل پیگیری است. رسمیت [[تشیع]] باعث توجه بیشتر [[شیعیان]] به [[زیارت]] [[مرقد]] [[امام رضا]] {{ع}} گردید و نیازهای اداری و [[مالی]] برای اداره [[املاک]] و [[موقوفات]] و تأمین امکانات رفاهی برای [[زائران]]، به تدریج تشکیلات اداری آستان قدس را شکل داد. این تشکیلات هم [[اداره خود]] حرم را بر عهده داشت و هم به اداره [[اموال]] و املاک و امور متعلق به حرم می‌پرداخت. با توجه به جایگاه و اختیارات تولیت در مجموعه، [[انتصاب]] و عملکرد این [[مقام]] از مهم‌ترین مسائل آستان قدس بوده است. تولیت کسی بود که شاه وی را به اداره املاک موقوفه و خود مجموعه حرم [[منصوب]] می‌کرد و می‌توانست در [[کارها]] دخل و [[تصرف]] کند. شاه [[اسماعیل]]، اولین [[سلطان]] صفوی، یکی از منشیان برجسته خود به نام خواجه [[عتیق]] [[علی]] منشی را احتمالاً به تولیت حرم [[رضوی]] منصوب کرد. در دوره شاه تهماسب اول صفوی، بزرگانی چون امیربیک مهردار و خواجه عنایت‌الله خوزانی به این [[منصب]] رسیدند. آنها علاوه بر تولیت آستانه، اداره [[اوقاف]] و [[وزارت]] [[خراسان]] را نیز در [[اختیار]] داشتند. در این دوره، تغییری در این [[منصب]] روی داد و آن تقسیم تولیت به دو قسمت بود. بدین ترتیب، گاه آستان [[قدس]] همزمان دو تولیت داشت: “تولیت واجبی” که اداره زمین‌های [[موقوفات]] [[امام رضا]] {{ع}} را عهده داشت و “تولیت سنتی” که [[مدیریت]] آن دسته از [[املاک]] و زمین‌های سلطنتی را بر عهده داشت که در آمد آن به [[حرم]] اختصاص می‌یافت. در دوره شاه [[عباس]]، با توجه با ارتقای جایگاه آستان قدس، تولیت نیز اهمیت بیشتری پیدا کرد و از این [[زمان]] تا آخر دوره صفوی، این [[مقام]] بیشتر در دست [[سادات رضوی]] و مرعشی بود. بعد از متولی، ناظر کل و از اواخر دوره [[صفویه]]، نایب‌التولیه [[مسئولیت]] اداره تشکیلات را بر عهده داشتند. ناظر کل افرادی را به عنوان [[نماینده]] خود در تمام تشکیلات داشت که گزارش‌ها را به اطلاع وی می‌رساندند. ناظر حتی می‌توانست به متولی مواردی را [[تذکر]] دهد. مجموع متولی و نایب‌التولیه و ناظر کل، [[حق]] دخالت مستقیم در امور داخلی حرم و امور مربوط به املاک، باغ‌ها و غیره را داشتند و تمام [[کارها]] باید با اطلاع آنها انجام می‌گرفت<ref>«تاریخچه تشکیلات اداری آستان قدس رضوی در دوره صفویه”، کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، ص۳۵.</ref>. متولی آستان قدس در دوره صفویه با [[آیین]] خاصی از سوی [[پادشاه]] خلعت دریافت می‌کرد و در دربار جایگاه ویژه‌ای داشت<ref>«دستور الملوک”، دفتر تاریخ، ج۱، ص۴۹۵.</ref>.

در دوره پهلوی تلاش‌های بسیاری برای تغییر [[نظام اداری]] آستانه صورت گرفت. شاه متولی کل نامیده می‌شد. تولیت یا [[منصب]] متولی‌باشی به [[نیابت]] تولیت تغییر پیدا کرد و متولیان از رجال سیاسی بودند<ref>«معرفی نایب‌التولیه‌های آستان قدس از دوره صفویه تا قاجاریه” دفتر اسناد، ج۱-۲، ص۱۲.</ref>. [[محمد ولی اسدی]]، [[فتح‌الله پاک‌روان]]، [[فخرالدین شادمان]]، [[باقر پیرنیا]] و [[عبدالعظیم ولیان]] در این شمار قرار می‌گیرند. در سال ۱۳۰۵ش و ابتدای دوره پهلوی اول، اماکن متبرکه هزار نفر [[خادم]]، پانصد نفر دربان و دویست نفر فراش داشت که پس از آن به نصف تقلیل یافت. در این [[زمان]]، هر کشیک هشتاد نفر خادم، چهل نفر فراش و پنجاه تن دربان داشته است. پس از ۱۳۱۴ش و بعد از وقایع [[مسجد جامع]] گوهرشاد، روش تشکیلات قدیمی اماکن کنار نهاده شد. روش موروثی [[خدمت]] در آستان [[قدس]] محدود گشت و به ویژه انحصار [[مناصب]] از دست خانواده‌های قدیمی بیرون آمد. [[قدرت]] کشیک‌ها به عنوان تنها عامل ساماندهی امور اماکن متبرکه کاهش یافت و اداره تشریفات عهده‌دار [[حفظ]] انتظامات و [[مراقبت]] امور مربوط و انجام [[وظایف]] محوله در داخل [[حرم مطهر]] و عمارات [[مبارکه]] شد که شامل دوایری مانند حوزه [[ریاست]]، شعب امور، دایره حاجبی، دایره [[نگهبانی]]، شعبه سرایداری، شعبه حفاظ، مؤذنان و عمله شکوه (نقاره‌چیان) بود. پس از پهلوی اول، پنج کشیک با چهل خادم، پانزده فراش و ۲۵ دربان [[احیا]] شد، اما [[سرپرست]] کشیک به جای سرکشیک، [[مسئولیت]] هر کشیک را بر عهده داشت<ref>«نگاهی کوتاه به تاریخچه تشکیلات اداری اماکن متبرکه”، مشکوة، ص۱۰۴- ۱۰۹؛ “متولیان آستان قدس رضوی از دوره: صفویه تا افشاریه”، دفتر اسناد، ج۲-۳، ص۷۴.</ref>. در دوره پهلوی دوم، اقداماتی در جهت نوسازی بیشتر ساختار [[اداری]] انجام شد. به ویژه در اواخر این دوره، طرح طبقه‌بندی [[مشاغل]] آستان قدس، رایانه‌ای کردن امور و تدوین آیین‌نامه‌های مختلف اداری و [[مالی]] و [[تغییر]] [[نظام]] بودجه‌نویسی تا حدی انجام گرفت<ref>آستان قدس دیروز و امروز، ص۲۱۸، ۲۱۹؛ شمس الشموس، ص۲۱۸.</ref><ref>[[بهزاد نعمتی|نعمتی، بهزاد]]، [[آستان قدس رضوی - نعمتی (مقاله)|مقاله «آستان قدس رضوی»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام رضا]]، ج۱، ص ۷۱.</ref>

بعد از [[پیروزی]] [[انقلاب اسلامی]] برای [[اداره امور]] آستان قدس متولی [[انتخاب]] شد. [[رهبر]] انقلاب اسلامی، [[امام خمینی]]، تولیت را به عنوان منصبی جداگانه به رسمیت [[شناخت]] و انتخاب و اعزام نایب‌التولیه توسط شخص اول مملکت [[منسوخ]] و اداره امور آستان قدس مستقل گشت و دیگر با [[مقام]] استانداری [[خراسان]]، در یک نفر متمرکز نشد. [[قائم مقام]] تولیت نقش مهمی در ساختار آستان [[قدس]] پیدا کرد. وی به عنوان [[نماینده]] [[منصوب]] تولیت، [[مدیریت]] [[امور اداری]] را زیر نظر متولی انجام می‌دهد. پس از [[انقلاب اسلامی]]، به دلیل گسترش اماکن متبرکه و وضع [[قوانین]] جدید، از جمله باز بودن شبانه‌روزی [[حرم مطهر]]، تعداد کشیک‌ها به هشت نوبت افزایش یافت و پیرو آن، بر شمار کارکنان هر کشیک اضافه شد. از مشخصات این دوره [[ضعیف]] شدن نقش کشیک‌ها به عنوان عامل اداره اماکن متبرکه بود، به طوری که با گسترش ادارات، امروز به عنوان قسمتی از تشکیلات کلی محسوب گردیده، نقش سرکشیک به عنوان [[رئیس]] اماکن متبرکه تا حد یک مدیر رده پایین کاسته و به جای [[مقام]] خادم‌باشی معاون سرکشیک منصوب شده است. سرکشیک و ناظم به مدت سه سال توسط معاون اماکن متبرکه و به موجب [[حکم]] تولیت [[انتخاب]] می‌شوند. انتخاب ناظم هر کشیک، به پیشنهاد سرکشیک و حکم [[قائم مقام]] به مدت دو سال صورت می‌پذیرد. با توسعه امور [[حرم]]، معاونت اماکن متبرکه که [[اداره امور]] حرم را در [[اختیار]] دارد، شامل این بخش‌هاست: دبیرخانه، اداره مهمان‌سرا، مدیریت امور انتظامات و تشریفات، مدیریت امور خدمه، مدیریت امور [[رفاه]] [[زائران]]<ref>«نهاد وقف و مسأله تجدد”، ایران و اقتباس‌های فرهنگی شرق از مغرب زمین، ص۱۵۴؛ “نگاهی کوتاه به تاریخچه تشکیلات اداری اماکن متبرکه”، مشکوة، ش۹۰، ص۱۱۰.</ref>.

موقوفات [[املاک]] و اموالی هستند که [[خرید و فروش]] اصل آنها موقوف شده و [[منافع]] و درآمدهای حاصل از آن، به مصارف تعیین شده در وقف‌نامه‌ها می‌رسد. اسناد [[وقف]] بسیاری از [[اموال منقول]] و غیرمنقول که از روزگاران کهن وقف حرم شده باقی مانده است. بسیاری از موقوفات [[ثروتمندان]] یا [[امیران]] و [[حاکمان]] وقت برای کمک به [[زائران]] یا مستمندانی که مجاور و [[معتکف]] حرم بوده‌اند وقف نموده و یا خود زائران، به فراخور وضع [[مالی]] خویش، وقف کرده‌اند<ref>دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۱، ص۳۴۸.</ref>. واقفان آستان قدس رضوی، طیف عظیمی از طبقات گوناگون [[مردم]] را شامل می‌شود. در این میان، نام‌های [[تاریخی]] مشهوری چون شاه [[عباس]] اول صفوی، عباس قلی خان شاملو، نادرشاه افشار، عضدالملک قاجار و حاج [[حسین]] [[ملک]] دیده می‌شود. ۷۸ تن از واقفان آستان قدس از [[بانوان]] بوده‌اند<ref>بیست وقف‌نامه از خراسان، ص۸۱، ۱۴۲، ۲۱۶، ۲۶۸؛ “وقف‌نامه یعنی نقشه راه”، مجله حرم، ش۷۵، ص۱۳۴، ۱۳۵.</ref>.

همچنین یکی از عواملی که به شدت فضای [[فرهنگی]] این مجموعه را متأثر می‌کرد، مدارس علمیه اطراف حرم مطهر بود. مدرسه [[بالاسر]] در فاصله بسیار نزدیکی با بقعه [[مطهر]] و مدارس علمیه “پری‌زاد” و “دو در” با فاصله اندکی از آن، در دوره تیموری تأسیس شدند<ref>مطلع الشمس، ج۲، ص۵۴۲.</ref>. در دوره صفوی و حتی در دوره کم‌رونق قاجار نیز مدارس پرشمار و گاه معظمی در اطراف صحن‌ها ساخته شد. مدارس علمیه [[فاضل]] خان، میرزا [[جعفر]]، عباس‌قلی خان، [[باقریه]]، [[نواب]] و بسیاری دیگر در این شمارند<ref>مطلع الشمس، ج۲، ص۵۳۸-۵۴۱، ۵۴۴؛ گزارشی از سابقه تاریخی و اوضاع کنونی حوزه علمیه مشهد، ص۱۴-۲۳.</ref>. این مدارس در تقویت فضای فرهنگی و [[علمی]] [[شهر]] [[مشهد]] و به ویژه حرم مطهر بسیار مؤثر بودند. همجواری این مدارس و اشتراک بسیاری از مسائل آنها و طلابشان با آستان [[قدس]]، مجموعه تشکیلاتی [[حرم]] را وارد تشریک مساعی با این مجموعه‌های [[آموزشی]] می‌کرد. حل و فصل مسائل [[مدیریتی]] این مدارس که جزئی از نهاد [[دین]] و [[وقف]] بودند، اقامت طلاب و استادان مدارس در اطراف حرم، رفت‌و‌آمد آنها در حرم و تشکیلات آن و مراوادات میان آنها و کتابخانه، بخشی از این اشتراکات بود.

تهیه نظام‌نامه آستان قدس که با تشکیل “کمیسیون اصلاحات” در سال ۱۳۰۵ش آغاز شد، از اقدامات کلیدی برای سر و سامان دادن به امور محسوب می‌شد<ref>راهنما یا تاریخ و توصیف دربار ولایتمدار رضوی، ص۲۶۷.</ref>. در این نظام‌نامه از اداره [[امور فرهنگی]] نامی نیامده، اما اداره کتابخانه و قرائت‌خانه به عنوان عنصر [[فرهنگی]] اصلی آستان [[قدس]] دیده شده است. “کمیسیون عرض” از اولین نتایج این [[اصلاحات]] در عرصه فرهنگی بود. این کمیسیون ضمن شمارش کتاب‌ها و ثبت آنها، [[نظام]] نامه‌ای برای [[اداره امور]] کتابخانه تدوین کرد. پیشنهادهایی که کمیسیون عرض مطرح کرد، پایه و اساس تحولات جدی کتابخانه در عصر پهلوی شد. در [[زمان]] [[نیابت]] تولیت [[اسدی]] بود که نخستین فهرست کتابخانه در [[ایران]]، به [[همت]] کتابخانه آستان قدس چاپ شد و نیز دو نظام‌نامه شامل [[وظایف]] کارکنان و شرایط [[امانت]] کتاب تدوین گشت<ref>کتابنامه آستان قدس رضوی، ص۱۴؛ “کتابخانه آستان قدس رضوی از آغاز تا پیروزی انقلاب اسلامی”، پژوهشنامه کتابخانه و کتابداری، ش۱، ص۱۳.</ref>.

انتشار نشریه اختصاصی آستان [[قدس]] با عنوان “نامه آستان قدس” در تیر ماه ۱۳۳۹ش و دوره نیابت تولیت [[محمد]] مهران، [[اقدام]] مهم دیگری بود که هم در دوره خود اثر گذار بود و هم خدمتی ماندگار در ثبت وضعیت و [[اخبار]] آستان قدس برای آیندگان به شمار می‌رفت. در مقدمه دومین شماره این نشریه، [[هدف]] “شناساندن آستان قدس و [[ترویج]] [[معارف]] اسلامی” عنوان شده است<ref>نامه آستان قدس، سرمقاله، سال ۱، ش۲، ص۲-۴.</ref>. این نشریه تا سال ۱۳۵۳ش با یک وقفه کوتاه در میانه، پیوسته منتشر می‌شد. همچنین در ابتدای دهه چهل شمسی، همزمان با دومین حضور سیدجلال‌الدین تهرانی در کسوت نیابت تولیت آستان قدس، [[محمدتقی]] ادیب [[نیشابوری]]، از علمای شهیر عصر، به [[تدریس]] در محل آرامگاه [[شیخ بهایی]] [[دعوت]] شد<ref>راهنما یا تاریخ و توصیف دربار ولایتمدار رضوی، ص۲۱۰.</ref>. علاوه بر این، تهرانی [[اقدامات فرهنگی]] مهم دیگری نیز انجام داد، از جمله دعوت جلال‌الدین اعتضادی از خوشنویسان آن دوره به آستان قدس و برقراری کلاس‌های [[هنری]] در [[حرم مطهر]]<ref>تذکره خوشنویسان معاصر، ج۱، ص۱۴۳.</ref> یا توجه بیشتر به کتابخانه آستان قدس و تلاش برای غنی‌تر کردن آن<ref>گنج هزار ساله، ص۴۸.</ref>.

نکته مهم در اقدامات این [[زمان]]، راه‌اندازی بخش [[فرهنگی]] مستقل در آستان [[قدس]] بود و ایجاد عنوانی با نام “مدیر کل فرهنگی آستان قدس” که به احمدعلی رجایی بخارایی، استاد بازنشسته دانشکده [[ادبیات]] مشهد، سپرده شد: “پس از اینکه برای صنعت‌ها و نوسازی و [[کشاورزی]] و مهمان‌خانه‌های میان راه و برنامه‌های گوناگون دیگر [[اقدام]] کردیم، لازم بود کارهای فرهنگی و کتابخانه و موزه آستان قدس و مجله آستانه را هم به صورت مجموعه فرهنگی درآوریم”<ref>گذر عمر، ص۳۳۴.</ref>.

“سازمان [[امور فرهنگی]] و کتابخانه‌های آستان قدس” در سال ۱۳۵۱ش به [[ریاست]] رجایی [[خراسانی]] تأسیس شد. در زمان [[نیابت]] تولیت [[حسن]] زاهدی (۱۳۵۰ - ۱۳۵۳ش) سازمان برنامه کشوری، سازمان [[اداری]] جدیدی برای آستان قدس تنظیم کرد که در آن [[مدیریت]] خدمات فرهنگی و [[اجتماعی]] زیرمجموعه معاونت اداری به شمار می‌رفت. این مدیریت شامل اداره [[امور اجتماعی]]، [[اداره امور]] کتابخانه‌های آستان قدس و موزه و اداره امور فرهنگی و بهداشتی بود. اداره امور مذهبی زیر نظر مدیریت اماکن متبرکه فعالیت داشت<ref>شمس الشموس، ص۵۸۶.</ref>.

مهم‌ترین [[تحول]] در آستان قدس [[رضوی]] بعد از [[انقلاب اسلامی]]، [[تغییر]] [[مدیریت]] کلان آن بود. در دوره گذشته، تولیت آستان قدس به عهده شاه بود و وی فردی را به عنوان [[نیابت]] تولیت به [[مشهد]] [[مأمور]] می‌کرد تا زیر نظر شاه، آستان قدس را اداره کند. در دوره انقلاب اسلامی این رسم دگرگون شد و [[عباس]] [[واعظ]] طبسی از سوی [[رهبر]] انقلاب اسلامی [[امام خمینی]] به تولیت آستان قدس [[منصوب]] شد و بدین ترتیب، مدیریت در آستان قدس شکل مستقلی پیدا کرد<ref>تاریخ آستان قدس رضوی، ج۲، ص۶۹۴؛ “جایگاه متولیان در اداره موقوفات آستان قدس رضوی، ویژه‌نامه وقف، ص۵۵.</ref>.

# سازمان کتابخانه‌ها، موزه‌ها و مرکز اسناد: این سازمان در سال ۱۳۸۲ش با ادغام تمام کتابخانه‌ها و موزه‌های وابسته به آستان قدس در یک مجموعه شکل گرفت. اکنون علاوه بر کتابخانه مرکزی، دارای نوزده کتابخانه در سطح [[شهر]] [[مشهد]]، دوازده کتابخانه در سطح [[کشور]]، یک کتابخانه در کشور [[هندوستان]] و ده کتابخانه تخصصی در حوزه [[حرم مطهر]] است و در مجموع به حدود نیم میلیون نفر خدمات مطالعاتی و پژوهشی ارائه می‌نماید. گنجینه خطی کتابخانه‌ها دارای نود هزار عنوان نسخه خطی و بیش از سه میلیون جلد کتاب چاپی است و جمع کل منابع مختلف آن به بیست میلیون می‌رسد. کتابخانه مرکزی آستان قدس، یکی از سه کتابخانه بزرگ [[ایران]] و یکی از قدیم‌ترین و مهم‌ترین کتاب‌خانه‌های [[جهان اسلام]] است که پیشینه منابع آن به هزار سال می‌رسد و [[قلب]] این سازمان محسوب می‌شود. [[زائران]] و [[مشتاقان]] [[حضرت رضا]] {{ع}} از سده‌های اول [[دفن]] [[حضرت]] در سناباد توس، به [[زیارت]] ایشان شتافته‌اند و از همان اوان، اهدای [[قرآن]] به [[حرم]] حضرت شروع شده است. در کتاب‌خانه قرآنهایی مربوط به اوایل سده چهارم قمری وجود دارد که در آنها [[وقف]] به [[روضه]] منوره [[علی بن موسی الرضا]] {{ع}} ذکر شده است. در میان واقفان این سده، افراد مشهوری چون [[محمد]] [[ابراهیم بن سیمجور]] و [[ابوالقاسم [[منصور بن محمد کثیر]] دیده می‌شوند. در نسخه‌ای از [[تفسیر ابوالفتوح رازی]] که در سده نهم قمری وقف شده، نوشته‌ای از سوی واقف آمده که چون در حرم [[کلام‌الله]] و [[مصحف]] زیاد است، این [[تفسیر]] را وقف آنجا می‌کند؛ یا در نسخه کتاب غایة الاصول [[علامه حلی]] مربوط به همین قرن، عبارت “خزانة‌الکتب” آمده است. در نسخه‌های دیگری مربوط به اوایل دوره صفوی، اشارات دیگری به کتاب‌خانه شده است. اما اولین [[سند]] [[اداری]] مربوط به این نهاد [[فرهنگی]] کهن، در شمار اسناد آستان [[قدس]] می‌باشد که از ۱۰۱۱ق یعنی [[زمان]] شاه [[عباس]] اول صفوی در دست است. از این زمان به بعد، تعداد زیادی سند و گزارش از شکل و ترتیب این کتاب‌خانه و تعداد کتاب‌داران، هزینه‌ها و کتاب‌های موجود در آن وجود دارد. چندین سیاهه و یا فهرست نیز از این [[تاریخ]] به بعد در دست است که برخی از آنها، مانند فهرست انتهای کتاب مطلع الشمس مربوط به دوره ناصرالدین شاه قاجار، چاپ و نشر شده است. علاوه بر اسناد، در کتاب‌های [[تاریخی]] نیز از دوره صفوی به بعد، گزارش‌های متعددی وجود دارد. به موجب منابع، شاه عباس اول خود به کتاب‌خانه بحران‌زده از [[حمله]] ازبک‌ها سر و سامانی داد و نسخی نیز وقف آن کرد. این اشاره منابع را موجودی خطی کتاب‌خانه، از جمله قرآنهای [[کوفی]] منسوب به قلم [[ائمه اطهار]] {{عم}} [[تأیید]] می‌کند. از این [[زمان]] به بعد، کار کتاب‌خانه رونق بیشتر یافت. در دوره قاجار مکان آن جابه‌جا شد و در دوره پهلوی نیز چند بار نقل مکان کرد و ساختمان‌هایی برایش ساخته شد. نخستین بنای جامع و مستقل کتاب‌خانه در سال ۱۳۳۰ش در ضلع شمال غربی رواق [[امام خمینی]] کنونی ساخته شد. سپس در سال ۱۳۵۶ش به ساختمان جدید و وسیعی واقع در طبقه فوقانی موزه آستان [[قدس]] [[رضوی]]، واقع در ضلع شرقی همان رواق، انتقال یافت<ref>گنج هزار ساله، ص۲۹، ۳۳-۳۶، ۴۸.</ref>. کتاب‌خانه مرکزی آستان قدس مجموعه‌ای [[غنی]] است که گنجینه‌ای هزار ساله در [[اختیار]] دارد. هزاران نسخه خطی و چاپی موجود در این گنجینه، آن را به یکی از بزرگ‌ترین مجموعه‌های [[جهان اسلام]] تبدیل کرده است. صدها هزار [[سند]] و عکس [[تاریخی]] و ده‌ها هزار جلد مطبوعات در کنار این مجموعه [[عظیم]] کتاب، کتابخانه را به عنوان [[قطب]] [[علمی]] و اطلاعاتی [[کشور]] مطرح می‌کند. در میان این [[نسخ]] خطی، آثار بی‌نظیر [[هنری]] به چشم می‌خورد. تقریباً از اغلب هنرمندان نامدار خوشنویسی و کتاب‌آرایی [[تاریخ]] [[ایران]]، اثری در این کتابخانه وجود دارد و برخی از این آثار، مانند قرآنهای منسوب به ائمه اطهار {{عم}}، [[قرآن]] بایسنقر میرزا و قرآن [[ابراهیم]] [[سلطان]]، کم‌نظیرند. در میان اسناد موجود نیز سندهای نفیس که آرایه‌های هنری بی‌مانند دارند، به‌ویژه در میان [[احکام]] و فرمان‌های سلطنتی [[بهترین]] مجموعه‌های [[پژوهشی]] و مطالعاتی هنری در کتابخانه و کتابخانه تخصصی [[هنر]] که در موزه مرکزی قرار دارد، و دوره‌های مجلات هنری منتشر شده در صد سال گذشته، به محققان کمک می‌کند تا به مجموعه بزرگی از اطلاعات پژوهشی در موضوعات مختلف [[فرهنگی]] و هنری دست یابند. علاوه بر آن، ساختمان کتابخانه خود یک مجموعه عالی از هنرهای [[اسلامی]] است که به دست هنرمندان معاصر، ساخته و آراسته شده است<ref>«وقف‌نامه یعنی نقشه راه”، مجله حرم، ش۷۵، ص۴، ۴۰، ۴۲.</ref>. از نظر منابع، کتابخانه جایگاه ویژه‌ای دارد و از این حیث در کنار کتابخانه‌های ملی و [[آیت‌الله]] مرعشی از کتابخانه‌های اصلی [[ایران]] است. بیش از ۱۴۰۰۰۰۰ نسخه کتاب در کتابخانه مرکزی آستان [[قدس]] و کتابخانه‌های تخصصی آن وجود دارد که از این تعداد، بیش از ۱۲۰۰۰۰ نسخه آن کتاب‌های خطی و چاپ سنگی آن را تشکیل می‌دهد. از میان این ۱۲۰۰۰۰ نسخه، بیش از شصت هزار آن [[نسخ]] خطی و در حدود ده هزار آن سایر منابع خطی، مانند وقف‌نامه‌ها و... است. بخش اسناد و مطبوعات کتابخانه نیز شامل هشت میلیون برگ [[سند]]، ۱۲۰۰۰۰۰ نسخه نشریه و حدود چهل هزار قطعه عکس می‌باشد. نیز مجموع مواد غیرکتابی کتابخانه در حدود ۱۳۰۰۰۰۰ مورد، شامل مواد سمعی و [[بصری]]، میکرو فیلم و... است. در بخش مخطوطات کتابخانه، نفایس بسیاری وجود دارد. مهم‌ترین این نفایس مربوط به قرآنهای خطی است و سپس کتاب‌های [[ادعیه]]، کتب [[دینی]] و ادبی و... در رده‌های بعدی قرار می‌گیرد. کتابخانه واقفان، نسخ بسیار مهمی دارد. واقفان کسانی مانند شاه [[عباس]] صفوی، [[شیخ بهایی]]، محمدحسن خان اعتمادالسلطنه، جلال‌الدین تهرانی و... بوده‌اند. در سال‌های بعد از [[انقلاب اسلامی]] نیز این روند ادامه داشته و به طور ویژه [[رهبر]] [[جمهوری اسلامی]] پیشتاز این عرصه بوده و نسخ اهدایی ایشان از نظر تعداد و اهمیت نسخ، جایگاه ویژه‌ای دارد. بسیاری از نسخ مخطوطات نه تنها از نظر [[فرهنگی]] و [[علمی]]، بلکه از نظر [[هنری]] نیز جایگاه مهمی دارند. شاید بتوان گفت از مهم‌ترین خوشنویسان و کتاب‌آرایان [[هنر]] ایران، آثار برجسته‌ای در این مجموعه وجود دارد: از بایسنقر میرزای تیموری تا [[میرعماد]] [[حسنی]]، [[ملک]] [[محمد]] قروینی، [[احمد نیریزی]]، علی‌رضا [[عباسی]]، [[رضا]] عباسی، [[درویش]] عبدالمجید طالقانی، [[ابراهیم]] [[سلطان]] گورکانی، محمدشفیع شیرازی و.... نیز آثار [[ارجمندی]] مانند چون قرآنهای منسوب به [[ائمه اطهار]] {{عم}} به خط [[کوفی]]؛ [[قرآن]] بایسنقری به خط “محقق” که به قلم بایسنقر تیموری در سده نهم قمری نگاشته شده؛ جزوات [[قرآنی]] کشواد بن املاس، شامل ۷۶ ورق کاغذ حنایی خط [[کوفی]] نزدیک به [[نسخ]] با [[تاریخ]] ۳۲۷ق مزین به نقوش شمسه و جدول طلا، [[قرآن]] علی‌رضا [[عباسی]] مربوط به سده یازدهم قمری، با تزئینات جدول زر، [[لوح]] [[مذهب]] منقش و انواع نقوش کار شده با طلا و خط تحریر و شرفه‌دار در ۴۳۴ ورق قطع رحلی و جلد لاکی؛ [[دیوان]] [[حافظ]] به خط نستعلیق ممتاز عبدالوهاب یزدانی مربوط به دوره قاجار و سال ۱۲۳۷ق و جلد مقوای روغنی کار شده؛ قرآن شماره صد به خط ملاعلی [[بروجردی]] به تاریخ ۱۲۴۵ ق که از حیث تذهیب پرکار و نفیس آن بی‌نظیر است؛ اصول [[الکافی]] که [[میرداماد]] و سیداحمد رفیعا حاشیه‌نویسی کرده‌اند و مذهَّب و مجدول است؛ کفایة الطب از کمال‌الدین [[ابوالفضل]] حبیش تفلیسی [[کتابت]] شده در ۸۱۵ ق به خط نسخ خفی با کتیبه طلایی مرصع، شرفه‌دار و مزین به جدول و نقوش اسلیمی؛ [[خسرو]] و شیرین نظامی به خط نستعلیق [[هندی]] و جلد روغنی مربوط به سده ۱۳ ق با سر لوح مذهب مرصع و هفده تصویر مجلس؛ نسخه مفید الخاص فی [[علم]] الخواص تألیف زکریای رازی با [[نگارش]] سده هشتم قمری، مزین به کتیبه محرر و شمسه زرین و پنجاه تصویر رنگین از حیوانات و گیاهان، وقفی نادرشاه افشار. این همه نمونه‌هایی از این دریای بی‌پایان و پرگوهر خطی است. در بخش اسناد نیز مدارک بسیاری، با [[ارزش]] [[هنری]] بالا وجود دارد. مجموعه‌ای از فرمان‌ها و رقم‌های دوره‌های [[تاریخی]]، مانند فرمان‌های شاه [[عباس]]، شاه [[سلطان]] [[حسین]]، فتحعلی شاه، ناصرالدین شاه، مظفرالدین شاه که به خط و آرایه‌های بسیار [[زیبا]] نگاشته شده است، قباله‌های [[ازدواج]] مزین به انواع نقوش و تحریر شده به خط خوش، اسناد رسمی و [[اداری]] مانند [[احکام]] اداری و مبایعه‌نامه‌ها و وقف‌نامه‌هایی که مطابق روال جاری [[زمان]] خود، از دوره صفوی به بعد دارای خط خوش و آرایه‌های زیباست، در این شمار می‌آید. عکس‌های موجود در آرشیو [[حرم]] نیز گستره زمانی و موضوعی زیادی شامل می‌شود. از اولین عکس‌های گرفته شده در [[ایران]] در [[زمان]] ناصری تا دوره معاصر که برای [[تاریخ]] [[هنر]] عکاسی ایران اهمیت بسیاری دارد. بخش آرشیو تاریخ شفاهی کتابخانه نیز شامل صدها مصاحبه با شخصیت‌های مختلف، از جمله هنرمندان بزرگ یا گمنام معاصر [[مشهد]] و [[خراسان]] است که در میان آنها، معماران و هنرمندان زیادی نیز یافت می‌شود که هیچ گفت‌و‌گو یا گزارش مکتوب دیگری درباره کار آنان وجود ندارد. آرشیو مطبوعات کتابخانه نیز اغلب مجلات و روزنامه‌های منتشر شده در ایران، از ابتدای نشر روزنامه در [[کشور]] تاکنون، را در [[اختیار]] دارد<ref>«وقف‌نامه یعنی نقشه راه”، مجله حرم، ش۷۵، ص۳۰-۳۶.</ref>. موزه‌های آستان [[قدس]] از مهم‌ترین موزه‌های ایران و [[جهان اسلام]] محسوب می‌شود. بیشتر این مجموعه‌ها داخل مجموعه حرم قرار گرفته است. مجموعه شامل یک موزه مرکزی و دوازده گنجینه تخصصی به اضافه بخش [[پژوهش]] و بخش [[حفاظت]] و مرمت آثار [[فرهنگی]] است که همه زیر نظر سازمان کتابخانه‌ها، موزه‌ها و مرکز اسناد آستان قدس اداره می‌شوند. این گنجینه‌ها در حدود شش هزار اثر را به نمایش گذاشته‌اند و سالانه پذیرای بیش از ۱۲۰۰۰۰۰ بازدیدکننده از سراسر کشور و خارج از آن‌اند. نیز یک کتابخانه تخصصی هنر و معماری با چند هزار جلد کتاب تخصصی در این کتابخانه وجود دارد که در میان آنها منابع چاپی [[فارسی]] و غیر فارسی قدیمی و جدید به چشم می‌خورد و [[مرجع]] مهم تحقیقات [[هنری]] محسوب می‌شود. علاوه بر آن، [[خزانه]] آستان قدس از قدیم محل نگهداری انبوه اشیای نفیسی بوده که [[مشتاقان]] و [[زائران]] بی‌شمار [[حضرت]]، به آستانه‌اش [[هدیه]] می‌کردهاند. اکنون نیز این گنجینه موجودی ارجمند و پرشماری همچون بافته‌های نفیس صندوق پوش دوره صفوی دارد که برخی از آنها، پشتوانه موزه‌ها در نمایش آثار متنوع است. موزه‌های حرم عبارت است از گنجینه [[قرآن]] و نفایس ([[گشایش]] ۱۳۶۴ش)؛ گنجینه هدایای [[مقام معظم رهبری]] (گشایش ۱۳۷۳ش)؛ گنجینه فرش ([[گشایش]] ۱۳۷۷- ساختمان جدید: ۱۳۹۰ش): گنجینه تمبر و اسکناس (۱۳۶۹ش)؛ گنجینه [[تاریخ]] [[مشهد]]؛ گنجینه [[نجوم]] و [[ساعت]]؛ گنجینه سکه و مدال؛ گنجینه صدف، حلزون و نرم‌تنان دریایی؛ گنجینه هنرهای تجسمی؛ گنجینه ظروف؛ گنجینه [[سلاح]] و موزه [[مردم‌شناسی]]. در این مجموعه اشیای کم‌نظیر و گاه بی‌نظیری وجود دارد، از جمله سنگاب خوارزم‌شاهی مربوط به سده هفتم قمری؛ پنجره اهدایی شاهرخ تیموری مربوط به سده نهم قمری؛ کتیبه‌های طلای شاه تهماسب مربوط به سده دهم قمری؛ کتیبه‌های طلای علی‌رضا [[عباسی]] مربوط به سده یازدهم قمری؛ درهای چوبی و طلا و نقره از سده‌های هشتم و نهم قمری تا دوره قاجار؛ آثار نقاشی استادان [[ایرانی]] و فرنگی بزرگی چون ویلیام جیمز، [[عباس]] کاتوزیان، کمال‌الملک و فرشچیان؛ فرش‌های نفیس دوره صفوی؛ [[ضریح]] فولادی کهن. نیز آثار مجموعه‌ای این گنجینه‌ها مانند مجموعه بی‌نظیر صدف‌ها که بیش از پانصد قطعه اهدایی از [[کشور]] [[سوریه]] است، یا ابزار نجوم اهدایی سیدجلال‌الدین تهرانی، از [[منجمان]] و [[رجال]] برجسته و [[نیابت]] تولیت آستان [[قدس]] در دوره پهلوی، در این شمار است. در میان موزه‌های آستان قدس، موزه [[قرآن]] و نفایس از مهم‌ترین موزه‌ها و دارای با ارزش‌ترین نفایس مکتوب [[قرآنی]] است. این موزه در حدود نود جلد قرآن بسیار نفیس، چهارده جلد [[مرقع]] و سیزده جلد لاکی و روغنی کم‌نظیر به نمایش گذاشته است. از میان این قرآنها، پنج قرآن منسوب به [[ائمه اطهار]] {{عم}} است؛ از جمله به خط [[مبارک]] [[امام علی]] {{ع}} با وقف‌نامه‌ای به خط [[شیخ بهایی]]؛ [[امام حسن مجتبی]] {{ع}}؛ [[امام حسین]] {{ع}}؛ [[امام سجاد]] {{ع}} و [[امام رضا]] {{ع}} که به خط [[کوفی]] بر روی پوست نوشته شده‌اند. قرآنها به ترتیب [[تاریخی]] به نمایش گذاشته شده و با کمی دقت، می‌توان [[سیر]] [[تحول]] خطوط کوفی را در آنها به سهولت [[مشاهده]] کرد. مجموعه قرآنهای بسیار نفیس [[عثمان بن حسین بن وراق]] به خط کوفی مشکول مربوط به سده پنجم قمری از آن جمله است که هم خط و هم تذهیب آن کار خود [[عثمان بن حسین]] می‌باشد. در این [[قرآن]] تمام ترنج‌ها و فواصل [[آیات]] و سر [[سوره‌ها]] با طلای [[ناب]] کار شده است. تعدادی از قرآنهای این مجموعه مربوط به اوایل سده هفتم قمری و به خط [[نسخ]] یاقوت مستعصمی است. قرآنهای بابری مربوط به نیمه اول [[قرن دهم]] قمری، به خط اختراعی ظهیرالدین [[محمد]] بابر [[پادشاه]] و مؤسس سلسله مغولی [[هند]]، از دیگر آثار کم‌نظیر این موزه است. نیز از نمونه‌های نفیس این گنجینه، قرآنهایی به خط عبدالقادر شیرازی است که مربوط به نیمه دوم قرن دهم قمری می‌باشد. این قرآنها از هنری‌ترین و نفیس‌ترین نسخه‌های موجود در گنجینه است که به گونه‌ای کم‌نظیر تذهیب شده‌اند و جلد سوخت بسیار [[زیبایی]] با خط طلای برجسته دارند<ref>گنجینه نفایس رضوی، ص۴۶-۴۷؛ راهنمای موزه آستان قدس رضوی، ص۷، ۱۷، ۱۹، ۲۱.</ref>.

# مؤسسه آفرینش‌های [[هنری]]: این مرکز در سال ۱۳۶۹ش با [[هدف]] تبیین و اشاعه [[معارف اهل بیت]] {{عم}} و جلوه‌های هنری نفایس آستان قدس رضوی تأسیس شد. فعالیت این مؤسسه ابتدا محدود بود، ولی به تدریج گسترش یافت و اکنون ارتقای سطح [[علمی]] و هنرهای موجود در آستان [[قدس]]، پرورش استعدادهای [[هنری]] [[جوانان]] و [[آموزش]] رشته‌های مختلف هنری، تعامل با نهادها و ارگان‌های دولتی و خصوصی و [[مشارکت]] در تهیه و تولید برنامه‌های متنوع هنری در [[دستور]] کار قرار دارد. طراحی و [[ابداع]] انواع آثار هنری با مضامین [[دینی]]، برگزاری کلاس‌ها و دوره‌های [[آموزشی]] در رشته‌های مختلف هنرهای [[اسلامی]] در “مکتب [[هنر]] رضوان”، برگزاری جلسات انجمن ادبی [[رضوی]]، قصه‌خوانی و نمایشگاه‌های هنری در “نگارخانه رضوان” و انجام پژوهش‌های تخصصی در زمینه هنر [[ایرانی]] – اسلامی در قالب گروه هنرپژوهی [[رضوان]]، از فعالیت‌های اصلی مؤسسه است. همچنین برگزاری کارگاه‌های هنری با حضور استادان برجسته [[کشور]]، چاپ کتاب‌های نفیس و آثار مکتوب کهن به صورت نسخه اصلی و انجام امور گرافیکی و چاپ سفارش‌های سازمان‌ها و مؤسسه‌های وابسته به آستان قدس، از کارهای مستمر مؤسسه در سال‌های اخیر بوده است. نیز راه‌اندازی مجتمع [[فرهنگی]] - هنری [[امام خمینی]] در منطقه [[خواجه ربیع]] و تبادکان، با [[تدارک]] حوزه وسیعی از فعالیت‌ها و برنامه‌ها، باعث ارتقای چشم‌گیر سطح فرهنگی و هنری این منطقه [[محروم]] [[شهر]] [[مشهد]] شده است.

# مؤسسه خدمات مشاوره‌ای، [[جوانان]] و پژوهش‌های اجتماعی: این مؤسسه که در سال ۱۳۷۶ش تأسیس شده، پنج دسته از قشرهای [[جامعه]] را مخاطب خود قرار داده است. این پنج گروه عبارت‌اند از: جوانان، [[مربیان]] فرهنگی، [[والدین]]، [[مشاوران]] و مدیران فرهنگی تشکلی. بیشترین فعالیت مؤسسه در حوزه [[جوان]] و [[خانواده]] و در شش قالب خدمات مشاوره‌ای، آموزش فرهنگی، باشگاه جوانان مهر، پژوهش‌های اجتماعی مرتبط با خانواده و جوانان انجام می‌گیرد و از یافته‌های آن در طراحی برنامه‌ها استفاده می‌شود. علاوه بر [[ارتباط]] حضوری، پنج سطح ارتباط غیرحضوری با مخاطبان تعریف شده که عبارت است از: ماهنامه تحلیلی [[آموزشی]] “جوان”، پورتال‌های الکترونیکی آموزش خانواده در پایگاه اینترنتی مؤسسه، تولید برنامه مشترک با صدا و [[سیما]]، کتاب، [[لوح]] فشرده و نرم‌افزارهای آموزشی.

# مؤسسه کتابخانه و موزه ملی [[ملک]]: کتابخانه و موزه ملی ملک به وسیله زنده‌یاد حاج [[حسین]] آقاملک، [[وقف]] آستان قدس [[رضوی]] شده و یکی از مؤسسات فرهنگی آستان قدس رضوی است. این کتابخانه ابتدا در [[خانه]] شخصی ایشان دایر گشت، اما حاج حسین آقا از آغاز کار، گسترش آن را از نظر دور نداشت و بنای ساختمانی بزرگ‌تر را [[پیش‌بینی]] کرد. بنابراین، در سال ۱۳۲۳ش قطعه [[زمین]] بزرگی را در باغ ملی [[تهران]] (محل کنونی مؤسسه) برای ساختمان جدید کتابخانه و موزه وقف کرد. احداث ساختمان جدید در [[زمان]] [[حیات]] حاج حسین ملک ممکن نشد. سرانجام، آستان قدس رضوی طراحی و بنای ساختمان جدید را در سال ۱۳۶۱ش آغاز کرد و در ۱۳۷۵ش به پایان برد. کتابخانه ملی ملک با داشتن نوزده هزار عنوان کتاب و رساله خطی، یکی از شش گنجینه بزرگ [[نسخ]] خطی ایران است. موزه ملی ملک نیز شامل مجموعه‌های بسیار نفیسی از نقاشی، سکه، تمبر، خوشنویسی، آثار لاکی و هنرهای تزئینی است. همچنین این مؤسسه بخش‌های دیگری مانند اداره اطلاعات [[فرهنگی]] و بخش [[پژوهش]] و [[آموزش]] دارد.<ref>منابع: أحسن التقاسیم فی معرفة الأقالیم، محمد بن احمد مقدسی (قرن ۴ق)، ترجمه: علینقی منزوی، تهران، شرکت مؤلفان و مترجمان، ۱۳۶۱ش؛ آستان قدس رضوی دیروز و امروز، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۳۵۶ش؛ بیست وقف نامه از خراسان، رضا انزابی نژاد (۱۳۹۱ش)، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی، ۱۳۸۶ش؛ تاریخ آستان قدس رضوی رضوی، عزیز الله بن محمد عطاردی قوچانی (معاصر)، تهران، عطارد، ۱۳۷۱ ش؛ تاریخ کتابخانه آستان قدس رضوی بر پایه اسناد - از صفویه تا قاجار، الهه محبوب فریمانی (معاصر)، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۳۹۰ش؛ تاریخچه تشکیلات اداری آستان قدس رضوی در دوره صفویه”، ابوالفضل حسن آبادی (معاصر)، کتاب ماه تاریخ و جغرافیا، تهران، خانه کتاب ایران، شماره ۷۰، ۷۱، مرداد و شهریور ۱۳۸۲ش؛ تذکره خوشنویسان معاصر، علی راهجیری (معاصر)، تهران، امیر کبیر، ۱۳۴۶ش؛ “تشکیلات آستان قدس رضوی پس از انقلاب مشروطیت”، دفتر اسناد، مشهد، سازمان کتابخانه‌ها، موزه‌ها و مرکز اسناد آستان قدس، اول، ۱۳۸۱ ش؛ “جایگاه متولیان در اداره موقوفات آستان قدس رضوی، ابوالفضل حسن آبادی معاصر)، ویژه نامه وقف، مشهد، دبیر خانه شورای عالی فرهنگی آستان قدس، ۱۳۹۰ش؛ حدود العالم من المشرق إلی المغرب، مؤلف: ناشناس، تعلیق: ولادیمیر مینورسکی، ترجمه و حاشیه: مریم میر احمدی - غلامرضا ورهرام، تهران، دانشگاه الزهرا علی، ۱۳۷۲ش؛ حقایق شیرین گزارش عملکرد ۲۵ ساله آستان قدس رضوی - مؤسسات فرهنگی)، معاونت تبلیغات و ارتباطات اسلامی، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۳۸۵ش؛ دائرة المعارف بزرگ اسلامی، تهران، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۷۴ش؛ دارالشفای آستان قدس رضوی در دوره صفوی، حمیده شهیدی (معاصر)، دفتر اسناد، ج۴، به کوشش: [[زهرا]] طلایی، مشهد، سازمان کتابخانه‌ها، موزه‌ها و مرکز اسناد آستان قدس رضوی، ۱۳۸۷ش؛ “دستور الملوک”، محمد رفیع انصاری (قرن ۱۲ق)، دفتر تاریخ - جلد اول مجموعه اسناد و منابع تاریخی، به کوشش: ایرج افشار، تهران، بنیاد موقوفات محمود افشار، ۱۳۸۰ش؛ راهنما یا تاریخ و توصیف دربار ولایتمدار رضوی، علی: مؤتمن (۱۳۵۵ش)، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۳۵۶ش؛ راهنمای موزه آستان قدس، حبیب الله صمدی، مشهد، آستان قدس رضوی، بی تا، سالنامه ۱۳۹۰، مؤسسه سازمان اقتصادی رضوی، مشهد، سازمان اقتصادی آستان قدس رضوی، ۱۳۹۰ش؛ صورة الأرض، محمد بن حوقل نصیبی (قرن ۴ق)، ترجمه: جعفر شعار، تهران، بنیاد فرهنگ ایران، ۱۳۴۵ش؛ سندهای آرشیو مدیریت اسناد و مطبوعات، سازمان کتابخانه‌ها، موزه‌ها و مرکز اسناد آستان قدس رضوی؛ “سیر تحول معماری و توسعه آستان قدس رضوی، ابراهیم شکورزاده (۱۳۸۱ش) و دیگران، فصنامه وقف میراث جاویدان، سال هفدهم، شماره ۶۵، بهار ۱۳۸۸ش؛ سیمای انقلاب در آستان قدس، اداره امور فرهنگی و روابط عمومی آستان قدس رضوی، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۳۶۲ش؛ شمس الشموس یا أنیس النفوس، محمد احتشام کاویانیان (معاصر)، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۳۵۴ش؛ عیون أخبار الرضا علی، محمد بن علی معروف به شیخ صدوق (۳۸۱)، ترجمه: حمیدرضا مستفید - علی اکبر غفاری، تهران، نشر صدوق، اول، ۱۳۷۳ش؛ “کتابخانه آستان قدس رضوی از آغاز تا پیروزی انقلاب اسلامی”، الهه محبوب - [[زهرا]] فاطمی مقدم معاصر)، پژوهشنامه - کتابخانه و کتابداری، شماره اول، ۱۳۹۱ش؛ کتابنامه آستان قدس رضوی، رمضان علی ایزانلو - حسین تیموری - مهین زمانی (معاصر)، مشهد، دبیر خانه شورای عالی فرهنگی آستان قدس رضوی، ۱۳۹۱ش؛ گذر عمر خاطرات سیاسی باقر پیرنیا، باقر پیرنیا (۱۳۶۷ش)، تهران، کویر، ۱۳۸۲ش؛ گزارشی از سابقه تاریخی و اوضاع کنونی حوزه علمیه مشهد، سید علی بن جواد حسینی خامنه ای (معاصر)، مشهد، کنگره جهانی حضرت رضا، ۱۳۶۵ ش؛ گنج هزار ساله کتابخانه مرکزی آستان قدس قبل و بعد انقلاب، رمضان علی شاکری (معاصر)، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۳۶۷ ش؛ گنجینه نفایس رضوی - ویژه نامه هفته نامه اطلاع رسانی حرم، اداره کل روابط عمومی آستان قدس، مشهد، آستان قدس رضوی، ۱۳۸۶ش؛ “متولیان آستان قدس رضوی از دوره صفویه تا افشاریه”، ابو الفضل حسن آبادی (معاصر)، دفتر اسناد به کوشش: زهرا طلایی، مشهد، سازمان کتابخانه‌ها، موزه‌ها و مرکز اسناد آستان قدس رضوی، ۱۳۸۵ش؛ مطلع الشمس، محمد حسن خان صنیع الدولة (۱۳۱۳ق)، تهران، فرهنگسرای ۱۳۶۳ش؛ معرفی نایب التولیه‌های آستان قدس از دوره صفویه تا قاجاریه، علی سوزنچی کاشانی (معاصر)، دفتر اسناد، به کوشش: [[زهرا]] طلایی، مشهد، سازمان کتابخانه‌های موزه‌ها و مرکز اسناد آستان قدس، ۱۳۸۵ش؛ مکتب خانه‌ها و مدارس قدیم آستان قدس، فاطمه جهان پور (معاصر)، مشهد، سازمان کتابخانه‌ها، موزه‌ها و مرکز اسناد آستان قدس، ۱۳۸۵ش؛ مهمان نامه بخارا - تاریخ پادشاهی محمد شیبانی، فضل الله بن روزبهان خنجی (۹۲۸ق)، به کوشش: منوچهر ستوده، تهران، انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۸۴ش؛ نامه آستان قدس (مجله)، فخرالدین حجازی (۱۳۸۶ش)، نامه آستان قدس، سال اول، شماره دوم، ۱۳۳۹ ش؛ “نفائس مخطوطات کتابخانه مدرسه نواب”، محمد کاظم مدیر شانه چی (۱۳۸۱ش)، نامه آستان قدس، شماره ۲۵، ۱۳۴۶ش؛ “نگاهی کوتاه به تاریخچه تشکیلات اداری اماکن متبرکه”، ابو الفضل حسن آبادی (معاصر)، مشکوة، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی، شماره ۹۰، بهار ۱۳۸۵ش؛ “نهاد وقف و مسأله تجدد در ایران - کشت و صنعت آستان قدس مشهد”، برنارد هورکاد (معاصر)، ایران و اقتباس‌های فرهنگی شرق از مغرب زمین مجموعه مقالاتی زیر نظر:یان ریشار، ترجمه: ابوالحسن سروقد مقدم، مشهد، معاونت فرهنگی آستان قدس رضوی، ۱۳۶۹ش؛ “وقف نامه یعنی نقشه راه”، عبدالرضا بن عبد الله اصغری (معاصر)، حرم (مجله روابط عمومی آستان قدس رضوی)، شماره ۷۵، ۱۳۹۰ش.</ref><ref>[[بهزاد نعمتی|نعمتی، بهزاد]]، [[آستان قدس رضوی - نعمتی (مقاله)|مقاله «آستان قدس رضوی»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام رضا]]، ج۱، ص ۸۳-۹۵.</ref>