حسن بن ابراهیم بن عبدالله محض: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۲۶: خط ۲۶:
بررسی در منابع گوناگون، به ویژه کتب انساب، به دست می‌دهد که تبار آن حضرت از راه دو تن از فرزندانش ماندگار شده است:
بررسی در منابع گوناگون، به ویژه کتب انساب، به دست می‌دهد که تبار آن حضرت از راه دو تن از فرزندانش ماندگار شده است:


'''1. [[حسن بن حسن]]{{ع}}:''' حسن بن حسن{{ع}} که به [[حسن مثنی]] معروف است. در میان فرزندان وی، دو تن تا اندازه‌ای با راوی مورد گفتوگو همخوان هستند: [[حسن بن ابراهیم بن عبدالله بن حسن بن حسن]]{{ع}}<ref>رجال الطوسی، ص۱۷۹، ش۲۱۴۵؛ سر السلسلة العلویه، ص۸ و ۹.</ref> و [[محمد بن عبدالله بن محمد بن عبدالله بن الحسن بن الحسن]]{{ع}}<ref>سر السلسلة العلویه، ص۸؛ المجدی فی انساب الطالبین، ص۳۸.</ref>. [[پدران]] این دو راوی، [[ابراهیم بن عبدالله]] و [[محمد بن عبدالله]] دو تن از انقلابی‌های [[زمان امام صادق]]{{ع}} بودند که برای بازستانی حقِ از دست رفته خاندانِ [[پیامبر]]{{عم}} در برابر [[طاغوت]] [[زمان]] به پا خاسته و [[قیام]] کردند؛ ولی به انگیزه‌های گوناگونی این حرکت و [[جنبش]] ناکام ماند و [[رهبران]] آن محمد و ابراهیم در سال ۱۴۵ [[قمری]] به دست [[حاکم]] وقت، [[منصور دوانیقی]] کشته شدند. [[اتحاد راوی]] (حسن بن عبدالله) با یکی از این دو تن، به آن است که پیوند حسن به عبدالله از نوع پیوند نام فرزند به جدّ دانسته شود.
'''1. [[حسن بن حسن]]{{ع}}:''' حسن بن حسن{{ع}} که به [[حسن مثنی]] معروف است. در میان فرزندان وی، دو تن تا اندازه‌ای با راوی مورد گفتوگو همخوان هستند: [[حسن بن ابراهیم بن عبدالله بن حسن بن حسن]]{{ع}}<ref>رجال الطوسی، ص۱۷۹، ش۲۱۴۵؛ سر السلسلة العلویه، ص۸ و ۹.</ref> و [[محمد بن عبدالله بن محمد بن عبدالله بن الحسن بن الحسن]]{{ع}}<ref>سر السلسلة العلویه، ص۸؛ المجدی فی انساب الطالبین، ص۳۸.</ref>. [[پدران]] این دو راوی، [[ابراهیم بن عبدالله محض]] و [[محمد بن عبدالله]] دو تن از انقلابی‌های [[زمان امام صادق]]{{ع}} بودند که برای بازستانی حقِ از دست رفته خاندانِ [[پیامبر]]{{عم}} در برابر [[طاغوت]] [[زمان]] به پا خاسته و [[قیام]] کردند؛ ولی به انگیزه‌های گوناگونی این حرکت و [[جنبش]] ناکام ماند و [[رهبران]] آن محمد و ابراهیم در سال ۱۴۵ [[قمری]] به دست [[حاکم]] وقت، [[منصور دوانیقی]] کشته شدند. [[اتحاد راوی]] (حسن بن عبدالله) با یکی از این دو تن، به آن است که پیوند حسن به عبدالله از نوع پیوند نام فرزند به جدّ دانسته شود.


[[نعمان مغربی]]؛ [[حسن بن محمد بن عبدالله محض بن حسن مثنی بن حسن]]{{ع}} از [[سرداران]] و جنگجویان [[سپاه]] [[حسین فخ]]-[[رضوان]] [[الله تعالی]] علیه - شمرده که با درخواست [[امان]] و زنهار، خود را [[تسلیم]] [[سربازان]] [[هادی عباسی]] کرد؛ ولی ناجوانمردانه کشته شد<ref>شرح الاخبار فی [[فضائل]] الأئمة الأطهار، ج۳، ص۳۲۹. ابن حیون مغربی این رخداد را چنین نقل می‌کند: {{عربی|و قتل مع الحسین یومئذ سلیمان بن عبدالله بن الحسن بن الحسن، و عبدالله بن إسحاق بن إبراهیم بن الحسن بن الحسن قتلا فی المعرکة. و کان فیهم الحسن بن محمد بن عبدالله بن الحسن بن الحسن بن علی بن أبیطالب، فطلب الأمان، فأمنه العباس بن محمد بن علی بن عبدالله بن العباس، فصار إلیه، فاستسقاه ماء، فأمر له بماء فهو یشرب إذ أتاه محمد بن سلیمان بن علی بن عبدالله بن العباس من خلفه، و هو واقف یشرب، فضربه بسیفه، فرمی برأسه، فلما قتله شد علیه موسی بن عیسی بالسیف، فقال له: بابن الخنا! أ قتلت خالی بعد الأمان، فقد أحل الله دمک! فزجرهما العباس بن محمد حتی یکفا}}؛
[[نعمان مغربی]]؛ [[حسن بن محمد بن عبدالله محض بن حسن مثنی بن حسن]]{{ع}} از [[سرداران]] و جنگجویان [[سپاه]] [[حسین فخ]]-[[رضوان]] [[الله تعالی]] علیه - شمرده که با درخواست [[امان]] و زنهار، خود را [[تسلیم]] [[سربازان]] [[هادی عباسی]] کرد؛ ولی ناجوانمردانه کشته شد<ref>شرح الاخبار فی [[فضائل]] الأئمة الأطهار، ج۳، ص۳۲۹. ابن حیون مغربی این رخداد را چنین نقل می‌کند: {{عربی|و قتل مع الحسین یومئذ سلیمان بن عبدالله بن الحسن بن الحسن، و عبدالله بن إسحاق بن إبراهیم بن الحسن بن الحسن قتلا فی المعرکة. و کان فیهم الحسن بن محمد بن عبدالله بن الحسن بن الحسن بن علی بن أبیطالب، فطلب الأمان، فأمنه العباس بن محمد بن علی بن عبدالله بن العباس، فصار إلیه، فاستسقاه ماء، فأمر له بماء فهو یشرب إذ أتاه محمد بن سلیمان بن علی بن عبدالله بن العباس من خلفه، و هو واقف یشرب، فضربه بسیفه، فرمی برأسه، فلما قتله شد علیه موسی بن عیسی بالسیف، فقال له: بابن الخنا! أ قتلت خالی بعد الأمان، فقد أحل الله دمک! فزجرهما العباس بن محمد حتی یکفا}}؛
۲۱۸٬۲۲۷

ویرایش