←منابع
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} ==مقدمه== «خودمحوری»، یعنی استبداد و خودرأیی در کارها؛ نظام اداری، توانی است که همه انسان‌ها آن را دارند ولی وقتی تناسب مسئولیت با توانایی از نظر تعهد و [...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
(←منابع) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
«خودمحوری»، یعنی [[استبداد]] و [[خودرأیی]] در [[کارها]]؛ | «خودمحوری»، یعنی [[استبداد]] و [[خودرأیی]] در [[کارها]]؛ | ||
[[نظام اداری]]، توانی است که همه [[انسان‌ها]] آن را دارند ولی وقتی تناسب [[مسئولیت]] با [[توانایی]] از نظر [[تعهد]] و [[علم]] به هم خورد، ناگزیر زمینه [[رشد]] آفت‌های نظام اداری فراهم می‌شود که از اهم [[آفات نظام اداری]] خود محوری است. خود محوری آفت سهمگینی است که نه تنها اختلال در [[تصمیم‌گیری]] به وجود می‌آورد اصولاً پیامدهای آن [[سازمان]] را به [[تباهی]] می‌کشاند {{متن حدیث|مَنِ اسْتَغْنَى بِعَقْلِهِ زَلَّ}}<ref>کافی، ج۸، ص۱۹.</ref>. خودمحوری نوعی [[استکبار]] درونی است که آثار شوم آن در عملکرد سازمانی به مثابه استکبار در عمل [[سیاسی]] و [[اقتصادی]] [[جامعه]] است، اصولاً خودمحوری به تباهی می‌انجامد. {{متن حدیث|لَا رَأْيَ لِمَنِ انْفَرَدَ بِرَأْيِهِ}} <ref>بحارالانوار، ج۷۵، ص۱۰۵.</ref>و<ref>فقه سیاسی، ج۷، ص۵۰۰.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، ص ۷۹۸.</ref> | [[نظام اداری]]، توانی است که همه [[انسان‌ها]] آن را دارند ولی وقتی تناسب [[مسئولیت]] با [[توانایی]] از نظر [[تعهد]] و [[علم]] به هم خورد، ناگزیر زمینه [[رشد]] آفت‌های نظام اداری فراهم می‌شود که از اهم [[آفات نظام اداری]] خود محوری است. خود محوری آفت سهمگینی است که نه تنها اختلال در [[تصمیم‌گیری]] به وجود می‌آورد اصولاً پیامدهای آن [[سازمان]] را به [[تباهی]] می‌کشاند {{متن حدیث|مَنِ اسْتَغْنَى بِعَقْلِهِ زَلَّ}}<ref>کافی، ج۸، ص۱۹.</ref>. خودمحوری نوعی [[استکبار]] درونی است که آثار شوم آن در عملکرد سازمانی به مثابه استکبار در عمل [[سیاسی]] و [[اقتصادی]] [[جامعه]] است، اصولاً خودمحوری به تباهی می‌انجامد. {{متن حدیث|لَا رَأْيَ لِمَنِ انْفَرَدَ بِرَأْيِهِ}} <ref>بحارالانوار، ج۷۵، ص۱۰۵.</ref>و<ref>فقه سیاسی، ج۷، ص۵۰۰.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، ص ۷۹۸.</ref> | ||
==[[مبارزه]] با [[خودمحوری]]== | |||
خودمحوری یعنی [[مرز]] قائل شدن بین خود و دیگران که نتیجه آن [[فدا]] کردن دیگران به نفع خود حیوانی است؛ لذا برای [[غلبه]] «من» [[حقیقی]] بر «من» مجازی باید با [[خود محوری]] مبارزه کرد؛ که این مبارزه بر دو گونه است: | |||
# [[تضعیف]] یا نابود کردن خودی که روش غلط [[هندوها]] و [[بودایی‌ها]] و برخی [[صوفیه]] است. | |||
# روش [[اخلاقی]] [[اسلام]] که با [[توسعه]] دادن مرزهای خودی به تمام [[عالم هستی]]، [[انسان]] را از خود طبیعی و محدود، رها کرده، با خود [[واقعی]] و [[الهی]] آشنا می‌کند و نتیجه این آشنایی، پدید آمدن [[حس]] [[کرامت]] و [[عزت نفس]] است که مانع از [[گرایش]] انسان به [[پستی]] و [[دنائت]] می‌شود؛ لذا [[کرامت نفس]]، اساس و محور [[اخلاق اسلامی]] است و کرامت نفس یعنی خود را نفیس و باارزش دانستن، اما نه به معنای [[خودبزرگ‌بینی]] منفی، بلکه به این معنا که من بزرگ‌تر و با ارزش‌تر از آنم که به [[ذلت]] و پستی تن بدهم و وجود خود را [[آلوده]] کنم<ref>مطهری، مرتضی، مجموعه آثار، ج۲۲، صص ۳۹۶ و ۵۱۴؛ ج۲۳، صص ۲۲۵ و ۲۴۱؛ یادداشت‌های استاد، ج۶، صص ۴۸۱، ۴۸۳، ۴۷۸، ۴۸۶، ۵۰۱ و ۵۰۴.</ref>.<ref>[[احد ایمانی|ایمانی، احد]]، اخلاق و فرا اخلاق (کتاب)|اخلاق و فرا اخلاق]] ص ۲۳.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده: 1100699.jpg|22px]] [[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|'''دانشنامه فقه سیاسی ج۱''']] | # [[پرونده: 1100699.jpg|22px]] [[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|'''دانشنامه فقه سیاسی ج۱''']] | ||
# [[پرونده:1100608.jpg|22px]] [[احد ایمانی|ایمانی، احد]]، اخلاق و فرا اخلاق (کتاب)|'''اخلاق و فرا اخلاق''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||