الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

'''[[ولادت حضرت فاطمه|ولادت حضرت فاطمه]] {{س}}''' در خانه‌ای [[مبارک]] و [[نورانی]] در [[شهر مکه]] روی داد که محل نزول وحی بود. فاطمه {{س}} کوچک‌ترین و آخرین [[فرزند پیامبر]] و [[خدیجه]] بود. [[پیامبر]] او را به سبب خصوصیاتی که داشت، از دیگر [[فرزندان]] خود بیشتر [[دوست]] می‌داشت.

[[حضرت زهرا]] {{س}} در بیستم جمادی‌الثانی در [[مکه]] به دنیا آمد. در این مورد، [[اختلاف]] چندانی وجود ندارد؛ اما در سال ولادت او اختلاف وجود دارد؛ از جمله: عده‌ای از علمای شیعه، ولادت را در سال دوم بعثت دانسته‌اند؛ عده‌ای از مورخان و محدثان [[اهل سنت]]، ولادت را پنج سال قبل از بعثت دانسته‌اند؛ عده‌ای دیگر از اهل سنت نیز تولد را در ۴۱ سالگی پیامبر، یعنی یک سال بعد از [[بعثت]] دانسته‌اند. بنابر روایاتی که بسیاری از علمای شیعه نقل کرده‌اند، فاطمه {{س}} در سال پنجم بعثت و سه سال پس از جریان [[معراج]] آن حضرت، در نخستین ساعات [[روز جمعه]] به دنیا آمده است.

گوهر وجود [[حضرت فاطمه]] {{س}}، از میوه‌های بهشتی است. بدین سبب، [[رسول خدا]] {{صل}} ایشان را «حوراء انسیه» نامیده و هر وقت [[مشتاق]] بوی [[بهشت]] می‌شده، او را می‌بوییده است. در این باره رسول خدا {{صل}} فرموده است: «[[جبرئیل]]، خرما [یا سیب] از بهشت برایم آورد. آن را خوردم و به نطفه‌ای در صلب من بدل گشت. آنگاه [[خدیجه]] {{س}} به فاطمه {{س}} باردار شد. از این رو، هر گاه مشتاق بهشت می‌شوم فاطمه‌{{س}} را می‌بویم؛ زیرا از او بوی بهشت را استشمام می‌کنم».

[[فاطمه]]، [[پاک]] و [[پاکیزه]] و با چهره‌ای سفید که با سرخی آمیخته بود و از همه به [[رسول خدا]] {{صل}} شبیه‌تر بود متولد شد. [[نقل]] شده، به محض آنکه نوزادِ [[رسول خدا]] {{صل}} بر [[زمین]] گذارده شد، نوری از او درخشید و به خانه‌های [[اهل مکه]] وارد شد و پس از درنوردیدن [[شهر]]، تمام شرق و [[غرب]] [[زمین]] را منور ساخت. در این هنگام ده تن از حوریان بهشتی، در حالی که به همراه هر یک تشت و ظرفی پر از آب [[کوثر]] بود به این جمع [[نورانی]] پیوستند. ظرف آب [[کوثر]] را زنی که روبروی [[خدیجه]] نشسته بود، گرفت و فاطمه را با آن شست. آن‌گاه دو پارچه سفیدی را که همراه داشت و آنها از شیر، سفیدتر و از مشک و عنبر، خوشبوتر بودند، درآورد و [[فاطمه]] را با آنها پوشاند سپس از فاطمه خواست که سخن گوید و[فاطمه به سخن آمد و گفت: "[[شهادت]] می‌دهم که خدایی جز خدای یگانه نیست و پدرم [[رسول خدا]] و [[سید]] [[پیامبران]] است چنانکه همسرم، سید وصیان و فرزندانم سید نسل من‌اند".

[[شادی]] [[رسول خدا]] {{صل}} از تولد چنین دردانه‌ای، وصف ناشدنی بود. نام‌گذاری او نیز به [[امر خداوند]] بود که نام آسمانی او را منصوره و نام زمینی‌اش را فاطمه گذارد. کلمه "فاطمه" در لغت به معنای "جدا شده" است، اما درباره اینکه چرا او به این نام، نام‌گذاری شد، [[رسول خدا]] {{صل}} فرمودند: "او فاطمه نامیده شد، زیرا که او و نسلش از [[آتش دوزخ]] جدا شده‌اند".