فلسفه بعثت: تفاوت میان نسخه‌ها

=== برانگیختن عقل‌های مردم ===

[[قرآن کریم]] در [[آیات]] فراوانی [[مردم]] را به تعقّل و [[خردمندی]] [[دعوت]] می‌کند و آنان را که [[عقل]] و [[خرد]] خویش را به‌کار نمی‌گیرند [[سرزنش]] می‌کند. در [[قرآن]]، [[خداوند]] با [[مردمان]] با تعبیرهایی همچون: {{متن قرآن|لِّقَوْمٍ يَعْقِلُونَ}}<ref>سوره بقره، آیه۱۶۴.</ref>، {{متن قرآن|أَفَلاَ تَعْقِلُونَ}}<ref> سوره بقره، آیه۴۴.</ref> و... [[سخن]] می‌گوید و این نشان می‌دهد یکی از اهداف مهم [[وحی]] و [[نبوت]] و [[رسالت]] این است، [[مردمان]] را به [[نور]] [[عقل]] و خردشان متوجّه و متذکّر کنند؛ تا آنان با پرتو افشانی [[عقل]]، راه [[حق]] را از [[باطل]] بشناسند. مطلب دیگری که از این سخنان [[الهی]] می‌توان استفاده کرد این است، آموزه‌های [[نبی]] و [[رسول]] اموری هستند که مخالفتی با [[عقل]] و [[خرد]] [[انسانی]] ندارند؛ اگر چه [[انسان]] [[عاقل]] پیش از یادآوری و [[تنبیه]] [[پیامبران]] به آن نمی‌رسد. پس در [[حقیقت]] کار [[پیامبران]] به طور معمول این است که [[احکام]] [[عقل]] و [[خرد]] [[انسان]] را که به واسطه [[جهل]] و [[نادانی]] و [[پیروی]] از [[هوای نفس]] و اموری دیگر، محجوب شده است بیرون آورند.