امام علی در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی این [[روایات]] را مربوط به [[شب هجرت]] و برخی دیگر مربوط به [[روز فتح مکه]] دانسته‌اند<ref>حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج۲، ص۳۶۶ و ج۳، ص۵؛ متقی هندی، کنز العمال، ج۱۵، ح ۴۳۱؛ احمد بن حنبل، مسند، ج۱، ص۱۵۱ و ۸۴؛ خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۳۰۲؛ ابن جوزی، صفوة الصفوه، ج۱، ص۱۱۹؛ امین عاملی، سید محسن، اعیان الشیعه، ج۱، ص۳۵۸؛ امینی، الغدیر، ج۷، ص۱۰؛ دائرةالمعارف تشیع، ج۶، ص۱۸۹ – ۱۸۸.</ref>.<ref>[[محسن معینی|معینی، محسن]]، [[امام علی در نگاه پیامبر (مقاله)| مقاله «امام علی در نگاه پیامبر»]]، [[دانشنامه امام علی ج۱۰ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۱۰]] ص ۲۷۲.</ref>.

چون [[پیامبر]] می‌خواست به [[مدینه]] [[هجرت]] کند، علی{{ع}} را در [[مکه]] گذاشت تا وام‌های او را ادا کند و سپرده‌های [[مردم]] را که نزد او بودند، به صاحبانشان برگرداند. آن شب پیامبر به سوی [[غار]] رفت و [[مشرکان]] خانه‌اش را محاصره کردند. به علی{{ع}} فرمود در بستر او بخوابد و فرمود: «این بُرد سبز [[حضرمی]] را بر سر خود بکش که ان‌شاءالله هیچ آسیبی به تو نخواهد رسید». [[خدای تعالی]] به [[جبرئیل]] و [[میکائیل]] چنین [[وحی]] فرستاد: «من شما را با هم [[برادر]] ساختم، ولی [[عمر]] یکی را بیش از دیگری مقدر کردم. اکنون کدام یک از شما برادر خویش را بر خود مقدم می‌دارد و [[راضی]] می‌شود عمر برادر از عمر او بیش‌تر باشد؟» هر دو [[فرشته]] [[زندگی]] بیش‌تر را برای خود خواستند. آن‌گاه به ایشان وحی فرستاد: «چرا مانند [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} نیستید که میان او و محمد{{صل}} [[پیوند برادری]] بستم و اکنون علی بر بستر محمد خفته و خود را فدایش می‌کند و زندگی او را بر زندگی خویش ترجیح داده است. به سوی [[زمین]] فرو شوید و علی را از آسیب [[دشمن]] [[حفظ]] کنید». بدین‌سان، دو فرشته بزرگ [[الهی]] به زمین فرود آمدند. جبرئیل نزدیک سر، و میکائیل در کنار پای علی جای گرفت. جبرئیل ندا در داد: «به‌به! چه کسی مانند تو است ای علی! [[خدا]] به وجود تو بر [[فرشتگان]] [[مباهات]] می‌کند». و [[خداوند متعال]] [[وحی]] فرمود: {{متن قرآن|وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ}}<ref>«و از مردم کسی است که در به دست آوردن خشنودی خداوند از جان می‌گذرد و خداوند به بندگان مهربان است» سوره بقره، آیه ۲۰۷.</ref>. [[رسول خدا]]{{صل}} هنگام [[دریافت وحی]] در راه [[مدینه]] بود<ref>نسائی، خصائص امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب، ص۶۴؛ حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج۳، ص۴؛ احمد بن حنبل، مسند، ج۱، ص۳۳۰؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۲۷۰؛ امینی، الغدیر، ج۲، ص۴۹ – ۴۷.</ref>.<ref>[[محسن معینی|معینی، محسن]]، [[امام علی در نگاه پیامبر (مقاله)| مقاله «امام علی در نگاه پیامبر»]]، [[دانشنامه امام علی ج۱۰ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۱۰]] ص ۲۷۲.</ref>.