←مقدمه
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = بنی‌سعدالعشیره | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} ==مقدمه== این قوم در شمار قبایل قحطانی<ref>ر.ک: زرکلی، الاعلام، ج۷، ص۲۸۹.</ref> و از شاخه‌های قبیله سعدالعشیره‌اند که نسب از سعد بن مُنَبَّه بن اود بن...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
(←مقدمه) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
بنی سعد بن منبه در شمار [[قبایل قحطانی]]<ref>ر.ک: زرکلی، الاعلام، ج۷، ص۲۸۹.</ref> و از شاخه‌های [[قبیله]] سعدالعشیره‌اند که [[نسب]] از سعد بن مُنَبَّه بن اود بن صعب بن [[سعدالعشیره]] می‌برند<ref>ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۳۲۲؛ ابن حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۱۱.</ref>. سعد بن مُنَبَّه فرزندانی به اسامی مالک، [[حرب]]، [[عوف]] معروف به «قِرْفَه»، عبد، زید و [[عائذ]] داشت<ref>ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۳۲۲.</ref>. از [[عبد بن سعد]]، کعب و أود و از [[کعب بن عبد بن سعد]]، عبداللّه، زیاب، مالک و عبد یغوث و از [[عبداللّه بن کعب]]، عبدالحارث و از [[عبدالحارث بن عبداللّه بن کعب]]، عمرو معروف به «أبو المعزی» متولد شدند. ضمن این که از [[حرب بن سعد بن منبّه]] هم، عامر معروف به «زعافر» و از زعافر بن حرب بن سعد، حلاوه، [[حسیب]] و مرحه به [[دنیا]] آمدند<ref>ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۳۲۲.</ref> و بدین ترتیب، [[نسل]] بنی سعد بن منبه در [[زمین]] [[توسعه]] یافت و [[طایفه]] بزرگ بنی سعد بن منبه شکل گرفت. از معروف‌ترین شاخه‌های این طایفه، می‌توان به تیره «بنی زعافر»<ref>ابن کلبی، نسب معد و الیمن الکبیر، ج۱، ص۳۲۲؛ ابن حزم، جمهرة انساب العرب، ص۴۱۱.</ref> و «بنی [[اسامه]]»<ref>ابن حبیب بغدادی، مختلف القبائل ومؤتلفها، ج۱، ص۲۵.</ref> اشاره کرد. | |||
خاستگاه و موطن اصلی این طایفه [[یمن]] و به طور خاص [[سرزمین]] بزرگ [[مذحج]] موسوم به «سرو مَذحج» که امروزه «[[بیضاء]]» نامیده می‌شود، و از [[تثلیث]] و [[نجران]] در شمال تا [[مأرب]] و دَثینه را در برمی‌گرفت<ref>حسن بن احمد همدانی، صفة جزیرة العرب، ص۹۰-۹۶.</ref>، بوده است. آنان در [[جاهلیت]]، در این سرزمین وسیع و در مناطقی همچون [[وادی]] «نعوه» که منزلگاه مشترک بنی منبه و [[بنی قیس]] - از شاخه‌های [[بنی اود]] - بود، [[منزل]] داشتند<ref>حسن بن احمد همدانی، صفة جزیرة العرب، ص۹۰.</ref>. [[پس از ظهور اسلام]] و انجام [[فتوحات اسلامی]]، جماعتی از آنان همراه با دیگر [[مردم]] [[طوایف]] [[اود بن صعب بن سعد العشیره]] به [[عراق]] کوچ کردند و در مناطقی از آن، بخصوص [[کوفه]] ساکن شدند<ref>بامطرف، الجامع (جامع شمل أعلام المهاجرین المنتسبین إلی الیمن و قبائلهم)، ج۲، ص۴۷۳. نیز ر.ک: ابن حبان، الثقات، ج۵، ص۵۴۲ و ج۶، ص۷۸؛ المزی، تهذیب الکمال، ج۸، ص۴۱۱ و ج۳۲، ص۱۸۶.</ref>. | خاستگاه و موطن اصلی این طایفه [[یمن]] و به طور خاص [[سرزمین]] بزرگ [[مذحج]] موسوم به «سرو مَذحج» که امروزه «[[بیضاء]]» نامیده می‌شود، و از [[تثلیث]] و [[نجران]] در شمال تا [[مأرب]] و دَثینه را در برمی‌گرفت<ref>حسن بن احمد همدانی، صفة جزیرة العرب، ص۹۰-۹۶.</ref>، بوده است. آنان در [[جاهلیت]]، در این سرزمین وسیع و در مناطقی همچون [[وادی]] «نعوه» که منزلگاه مشترک بنی منبه و [[بنی قیس]] - از شاخه‌های [[بنی اود]] - بود، [[منزل]] داشتند<ref>حسن بن احمد همدانی، صفة جزیرة العرب، ص۹۰.</ref>. [[پس از ظهور اسلام]] و انجام [[فتوحات اسلامی]]، جماعتی از آنان همراه با دیگر [[مردم]] [[طوایف]] [[اود بن صعب بن سعد العشیره]] به [[عراق]] کوچ کردند و در مناطقی از آن، بخصوص [[کوفه]] ساکن شدند<ref>بامطرف، الجامع (جامع شمل أعلام المهاجرین المنتسبین إلی الیمن و قبائلهم)، ج۲، ص۴۷۳. نیز ر.ک: ابن حبان، الثقات، ج۵، ص۵۴۲ و ج۶، ص۷۸؛ المزی، تهذیب الکمال، ج۸، ص۴۱۱ و ج۳۲، ص۱۸۶.</ref>. | ||