داوود بن عطاء مدنی مزنی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابوسلیمان داود بن عطاء مدنی مزنی]] [[اهل]] [[مدینه]]<ref>المجروحین ۱/۲۸۹.</ref> و از [[موالی]] [[زبیر]] و به [[نقلی]] از موالی [[قبیله مزینه]] بود.<ref>خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۳/۱۹۳.</ref> [[ابن حبّان]] می‌‌نویسد که [[ابوسلیمان]] به [[داوود بن ابی عطاء]] نیز [[شهرت]] داشت.<ref>المجروحین ۱/۲۸۹.</ref> وی از [[اصحاب امام صادق]]{{ع}} به شمار می‌‌رفت<ref>رجال الطوسی ۱۹۰ و۱۹۱.</ref> و از آن حضرت روایاتی نقل کرده است.<ref>رجال النجاشی ۱/۳۶۳.</ref> از دیگر [[استادان]] [[مدنی]] در [[علم حدیث]]، کسانی چون [[موسی بن عقبه]]، [[صالح بن کیسان]] و [[زید بن اسلم]] را می‌‌توان نام برد.<ref>تهذیب الکمال ۸/۴۱۹.</ref> تقریباً تمامی [[رجال شناسان اهل سنت]]، ابوسلیمان را محدثی [[ضعیف]] و [[متروک الحدیث]] دانسته‌اند.<ref>التاریخ الکبیر ۳/۲۴۳ الجرح و التعدیل ۳/۴۲۱.</ref> ابن حبّان گفته است که وی در [[نقل احادیث]] بسیار دچار [[خطا]] و [[اشتباه]] شده است.<ref>المجروحین ۱/۲۸۹.</ref>۸ [[علامه]] از [[رجال‌نویسان]] [[امامیه]] نیز به نقل از [[ابن عقده]]، بر ضعیف بودن وی تأکید کرده است.<ref>خلاصة الاقوال ۲۲۱.</ref> مدنی دارای شاگردان و [[راویان]] بسیاری بوده که [[عباد بن یعقوب اسدی ازدی]]،<ref> رجال النجاشی ۱/۳۶۳.</ref> [[عبدالملک بن مسلم]] و [[ابراهیم بن منذر]]<ref>تهذیب الکمال ۸/۴۱۹.</ref> از آن جمله‌اند. کتاب النوادر اثر اوست.<ref>الذریعه ۲۴/۳۳۰.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۳۲۷.</ref>