برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
خط ۱: |
خط ۱: |
| '''[[حضرت زینب|حضرت زینب]]''' {{س}} دختر [[امیر المؤمنین]] و [[فاطمه زهرا]] {{س}} در [[سال پنجم هجری]]، روز ۵ جمادی الأولی در [[مدینه]]، پس از [[امام حسین]] {{ع}} به [[دنیا]] آمد. از [[القاب]] ایشان: «عقیله بنیهاشم»، «عقیله طالبیین»، «موثّقه»، «عارفه»، «عالمه»، «محدثه»، «فاضله»، «کامله»، «عابده آل علی» است. [[زینب]] مخفّف "زین اب" است، یعنی [[زینت]] پدر. [[حضرت زینب]] با [[عبدالله بن جعفر بن ابیطالب]] (پسر عموی خودش) [[ازدواج]] کرد که حاصل آن دو پسر به نامهای [[محمد بن عبدالله بن جعفر]] و [[عون بن عبدالله بن جعفر]] بودند که در [[کربلا]] به [[شهادت]] رسیدند. این بانوی بزرگ، دارای [[قوّت]] [[قلب]]، [[فصاحت]] [[زبان]]، [[شجاعت]]، [[زهد]] و ورع، [[عفاف]] و [[شهامت]] فوق العاده بود. | | '''[[امام کاظم| امام کاظم]] {{ع}}''' [[هفتمین امام]] از [[ائمه اهل بیت]] {{عم}}، بیستم ذیالحجه و به نقلی هفتم ماه صفر سال ۱۲۸ هجری در قریه ابواء (میان [[مکه]] و [[مدینه]]) به دنیا آمد. نام او "موسی" است و پدرش امام صادق {{ع}} و مادرش [[حُمَیدَه بربریه]] از [[زنان]] [[پاک]]، دانشمند و [[پرهیزکار]] عصر خویش بود. تاریخنویسان، فرزندان بسیاری برای امام کاظم {{ع}} [[ثبت]] کردهاند که تعدای از آنها در [[ایران]] مدفوناند؛ از معروفترین آنها: امام رضا {{ع}} (در [[مشهد]])، فاطمه معصومه (س) (در [[قم]]) و احمد بن موسی شاهچراغ (در شیراز) هستند. |
|
| |
|
| برخی از فضائل ایشان عبارت است از:
| | کنیه امام کاظم {{ع}}، ابوابراهیم، ابوالحسن و ابوعلی است و به سبب کثرت عبادت به عبد صالح معروف و به دلیل شدت [[حلم]] و [[بردباری]] و گذشت در مورد دیگران به لقب "کاظم" نیز مشهور هست. همچنین آن حضرت به دلیل آنکه واسطه در نجات [[مردم]] و حل [[مشکلات]] ایشان نزد [[خداوند]] است به باب الحوائج ملقب شده است. |
| # '''اوج [[ایثار]] و [[عرفان]]:''' زینب دختر علی در عرصههای [[اخلاق]] و عرفان و [[فضیلت]] سرآمد اقران خویش بود. وی همانند پدرش علی و مادرش فاطمه به مراتبِ بالای [[معرفت]] و [[ادب]] و عرفان رسیده بود.
| |
| # '''حضور در صحنههای گوناگون [[سیاسی]] و [[اجتماعی]]:''' زینب با سخنان و [[رفتار]] خود به زنان مسلمان نشان داد که بیتفاوتی در برابر آنچه در [[جامعه]] میگذرد به ویژه درباره وضعیت سیاسی و اجتماعی و [[حقوق عمومی]] به دور از [[منش]] و روش [[اسلامی]] است.
| |
| # '''[[فصاحت]] و [[بلاغت]]:''' بسیاری از نویسندگان [[شیعی]] و اهل سنت از فصاحت و بلاغت زینب سخن گفتهاند. [[خطبه]] آن بانو در [[کوفه]] و سخنانش در مجلس ابن زیاد و [[یزید]] جلوههایی از فصاحت و بلاغت او به شمار میآیند.
| |
| # '''[[بصیرت]] و [[روشنبینی]]:''' بصیرت و روشنبینی یکی دیگر از ویژگیهای برجسته [[عقیله بنی هاشم]] بود. [[شناخت]] درست از [[دین]]، [[امام]] و [[حجت خدا]]، [[دوست]] و [[دشمن]] و [[حق و باطل]] بیان گر [[بصیرت]] و روشن بینی اوست.
| |
| # '''الگوی [[شهامت]] و [[شجاعت]]:''' شجاعت عاشوراییان چه [[زنان]] و چه مردانشان ریشه در باورهایشان داشت. [[انسان]] اگر بزرگی و عظمت خدا را [[شناخت]]، غیر از خدا هر که و هر چه باشد در نظر او کوچک است. بسیاری از مورخان افزون بر ویژگیهای دیگر از شجاعت و شهامت او سخن گفتهاند.
| |
| # '''الگوی [[صبر]] و [[پایداری]]:''' برای مقابله برمشکلات و [[مصیبتها]] در راه رسیدن به [[هدف]]، پایداری و [[استقامت]] لازم است. در [[عاشورا]] با جلوههای صبر در ابعاد گوناگون رو به روییم و آنچه [[حماسه کربلا]] را به اوج ماندگاری و [[فتح]] [[معنوی]] رساند روحیه [[مقاومت]] [[امام حسین]] و یارانش و [[اهل بیت]] وی به ویژه زینب کبری بود.
| |
| # '''[[عفاف]] و [[حجاب]]:''' برای [[زنان]]، [[زینب]] الگوی [[حجاب]] و [[عفاف]] است. او در عین مشارکت در [[حماسه]] بزرگ [[عاشورا]] و ادای [[رسالت]] حساس و خطیر [[اجتماعی]]، منادی متانت و عفاف بود، به طوری که [[اسوه]] همگان شد.
| |
|
| |
|
| [[حضرت زینب]] در سال ۶۳ و به نقلی ۶۵ هجری درگذشت. قبرش در زینبیّه (در سوریّه کنونی) است. برخی نیز معتقدند مدفن او در [[مصر]] است. | | [[امام کاظم]] {{ع}} بیست سال و به روایتی نوزدهسال از [[عمر]] [[مبارک]] خود را با پدر به سر برد و پس از وی [[امامت]] [[شیعیان]] را بر عهده گرفت و سیوپنج سال در این مقام بود. دوران [[امامت امام کاظم]] {{ع}} با دوران [[خلافت]] چهار [[خلیفه عباسی]] یعنی [[منصور دوانیقی]]، مهدی، [[هادی]] و [[هارونالرشید]] همزمان بود. |
|
| |
|
| <div class="mainpage_box_more">[[حضرت زینب|ادامه]]</div> | | [[حضرت موسی بن جعفر]] {{ع}} قریب پانزدهسال با [[هارونالرشید]] معاصر بود. هارون خلیفهای محتاط و بیرحم بود و به محض [[احساس]] خطر، در زندانیکردن و کشتن مخالفانش تردید نمیکرد. در ابتدای [[خلافت]] او با امام کاظم {{ع}} [[دشمنی]] آشکاری اظهار نمیکرد. [[امام]] دیدار هارون را خوش نداشت و او را به جهت [[دنیادوستی]]، [[دوست]] نمیداشت. امام در عمر خود سالهای بسیاری در زندان هارون عباسی (خلیفه عباسی) به سر برد و در تمام این مدت، به [[عبادت خدا]] مشغول بود و ارتباط شیعیان با امام کاظم در این مدت، تنها از طریق بعضی از نامهها بود. |
| | |
| | فعالیتهای امام کاظم {{ع}} در دوران را میتوان بر سه دسته دانست: حرکت در زمینه [[فرهنگی]]، [[فکری]] و [[علمی]]؛ [[مبارزه با حکومت غاصب]] و موضعگیری صریح در قبال هیئت حاکمۀ منحرف و خود را زعیم حقیقی مسلمانان دانستن؛ نظارت بر قیامهای علویان. |
| | |
| | به [[دستور]] هارون در ۲۰ شوال سال ۱۷۹ امام کاظم {{ع}} را از [[مدینه]] به بصره بردند و نزد "عیسی بن جعفر" [[زندانی]] کردند؛ آنگاه او را به [[بغداد]] برده و در زندان سندی بن شاهک به شهادت رساند. قبر امام کاظم (ع) در مدینة السلام [[بغداد]]، در قبرستان معروف به مقابر قریش مشهور به [[کاظمین]] است. |
| | |
| | <div class="mainpage_box_more">[[امام کاظم|ادامه]]</div> |