اثبات ختم نبوت در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

{{متن قرآن|وَكَذَلِكَ جَعَلْنَاكُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِتَكُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ}}<ref>«و بدین گونه شما را امّتی میانه کرده‌ایم تا گواه بر مردم باشید و پیامبر بر شما گواه باشد» سوره بقره، آیه ۱۴۳.</ref>.<ref>[[نفیسه ابوالحسنی|ابوالحسنی، نفیسه]]، [[خاتمیت در قرآن با رویکرد پاسخ به شبهات (کتاب)|خاتمیت در قرآن با رویکرد پاسخ به شبهات]] ص ۱۲۳-۱۲۶.</ref>.

از میان راه‌های موجود برای رسیدن به این مقصود، دو راه اهمیت بیشتری دارد:

#بررسی محتوای [[دعوت پیامبر]] و گردآوری قراین و [[نشانه‌ها]]؛

نگارنده در این قسمت بر آن است تا با ورود اجمالی به دو حیطه «[[تحریف‌ناپذیری قرآن]]» و «عدم [[نسخ]]» این [[کتاب الهی]]، به [[اثبات]] بطلان‌ناپذیری آن بپردازد؛ چراکه با وجود چنین سند جاودانه‌ای، نیازی به کتاب و شریعت جدید و یا [[پیامبری]] دیگر نخواهد بود.

استناد به [[آیات]] [[نورانی]] در این بحث را می‌توان در دو بخش «آیات عام» و «آیات خاص» واکاوی نمود. ارائه کامل این مطلب که با «[[اعجاز قرآن]]» پیوندی عمیق دارد، خود مثنوی طویلی است که در این سطور به گونه‌ای کُدوار مورد بررسی قرار گرفته و محققین را برای غور بیشتر در این موضوع، به کتاب‌های مربوط ارجاع می‌دهیم<ref>ر.ک به: «صیانة القرآن من التحریف» محمدهادی معرفت؛ «التحقیق فی نفی التحریف من القرآن»، سید علی حسینی میلانی: «القول الفاصل فی الرد علی مدعی التحریف»، سید شهاب‌الدین حسینی مرعشی نجفی و «قرآن هرگز تحریف نشده» حسن حسن زاده آملی.</ref>.

همان‌گونه که در [[کلام]] [[علمای اسلام]] متبلور است، توجه [[مسلمانان]] به «حفظ و صیانت قرآن» در طی ادوار گوناگون و [[تواتر]] سینه به سینه آن به همین شکل کنونی، احتمال تبدل و یا نقصان و فزونی را در سند نبوت حضرت [[نبی اکرم]]{{صل}} به صفر می‌رساند و خود دلیلی روشن بر [[خاتمیت]] [[رسالت]] آن جناب و پایان‌پذیری [[وحی]] می‌باشد.<ref>[[نفیسه ابوالحسنی|ابوالحسنی، نفیسه]]، [[خاتمیت در قرآن با رویکرد پاسخ به شبهات (کتاب)|خاتمیت در قرآن با رویکرد پاسخ به شبهات]] ص ۱۲۷-۱۳۶.</ref>.

[[انسان‌ها]] در [[مکتب]] [[انبیاء]]{{عم}} همانند دانش‌آموزانی بوده‌اند که پله‌پله و گام‌به‌گام از کلاس اول تا مقاطع بالا ارتقاء یافته‌اند؛ از این رو، در هر دوره‌ای همگام با تحولات و [[مقتضیات زمان]]، به [[پیام]] و پیام‌آور جدید نیازمند گشته‌اند. با [[تکامل انسان]]، [[ادیان]] هم متکامل می‌گردید تا آنجا که ظرفیت [[بشر]] به حدی رسید که می‌توانست برنامه کامل [[سعادت]] را دریافت نماید. در این دوره که دوره [[خاتمیت]] است، [[دین اسلام]] به صورت کامل عرضه شد و با آمدن [[اسلام]]، همه [[ادیان]] گذشته [[منسوخ]] گردید و همه [[جوامع]]، [[مکلف]] به [[اطاعت]] از آخرین [[شریعت الهی]] گشتند؛ به بیانی دیگر، [[دین حق]] در هر زمانی یکی بیش نیست و بر همه کس لازم است از آن [[پیروی]] کنند. البته میان [[دعوت]] [[پیامبران]] اختلافی وجود ندارد، ولی توجه به این نکته ضروری است که پیامبران سابق، مبشران پیامبران لاحق و پیامبران بعدی [[مصدق]] [[پیامبران پیشین]] بوده‌اند. پس لازمه [[ایمان به همه پیامبران]] آن است که در هر [[زمان]] [[تسلیم]] [[شریعت]] همان [[پیامبری]] باشیم که دوره اوست و قهراً لازم است در دوره ختمیه، به آخرین دستورهای نازل شده بر [[آخرین پیامبر]]{{صل}} عمل کنیم.

[[قرآن]] می‌فرماید:

{{متن حدیث|عَنْ زُرَارَةَ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} عَنِ الْحَلَالِ وَ الْحَرَامِ فَقَالَ حَلَالُ مُحَمَّدٍ حَلَالٌ أَبَداً إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَ حَرَامُهُ حَرَامٌ أَبَداً إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ لَا يَكُونُ غَيْرُهُ وَ لَا يَجِي‌ءُ غَيْرُهُ}}<ref>محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ج۱، ص۹؛ محمد محسن فیض کاشانی، الوافی، ج۱، ص۲۶۰؛ محمدتقی مجلسی، شرح فقیه، ج۱، ص۸۸؛ محمد مجذوب تبریزی، الهدایا الشیعة أئمة الهدی، ج۱، ص۵۶۳.</ref>؛

زراره گوید از امام صادق{{ع}} راجع به [[حلال و حرام]] پرسیدم، فرمود: [[حلال]] محمد{{صل}} همیشه تا [[روز قیامت]] حلال است و حرامش نیز تا [[قیامت]] [[حرام]] است، غیر [[حکم]] او حکمی نیست و جز او [[پیغمبری]] نیاید.

== منابع ==